Broken Melody (Editing)

VI :DECISION.

ELINDY ROSE RAMOS

2 weeks have passed. Dalawang beses nanaman siyang nasugod sa ospital at tatlo lang naman ang pwedeng rason dito,

Una, kasi sumasakit yung ulo niya, pangalawa, minsan he loses his senses like hearing, touching, smelling or more, minsan nga hindi niya alam na naiihi na siya kaya nakaihi siya sa pants niya and last nakalimutan nanaman niya kami which is memory loss ayon sa doktor niya...

Nasa ospital nanaman kami ngayon, tulog pa rin si Ross sa higaang kinaaayawan kong nilalagyan niya...Kumuha na din kami ng magagaling na doktor dito sa manila, pero mukang kulang pa rin sila sa aral dahil ang tagal makuha ng resulta.

Ako lang pati ang nanay niya ang nandito, hinihintay namin yung doktor kung pano ba maiiwasan ang mga ito at bawasan ang sakit ng ulo niya...

Wala si tito nasa work trip sa america but he's trying his best to come home early but he can't pag umuwi siya agad panigurado lulubog sila sa utang agadan dahil lang sa isang meeting na hindi niya napuntahan which is understandable by tita and ross i think...

Ayaw naman nila mag hirap lalo na't palabas pasok ang anak nila sa ospital.

And about his Sister Jhoanna, hindi niya alam ang sakit ni Ross, ayaw pasabi ni Ross dahil baka hindi pumasok yun dahil sa pag-aalala at ang alam lang ni Jhoanna ay May sakit lang si Ross kaya nahulog siya nung pumunta siya sa bahay, at ngayon bumalik na siya sa pag-aaral sa America... H.S student, 4th year to be exact..

Nakaupo si tita sa couch malapit sa higaan ni Ross, ako naman ay sa tabi ng higaan Ross at hawak hawak ang kaniyang kaliwang kamay.

Matapos ang 5 minuto ay bumukas ang pinto, inaasahan ko ang doktor ang lumabas...

At tama nga ang hinala ko.

Tumayo si tita at ganon din ang aking ginawa at binitawan muna ang kamay ni Ross.

"Mrs. Collins.. sad to say..-"

"Straight to the point Mister." sabi ko sakanya... i wanted the truth.. wala namang reaksyon ang nanay ni Ross dahil gusto din niya naman malaman ang totoo, though my attitude is--well a little disrespectful but i don't like the doctors here, kasi ang tagal nila gumalaw ang kulang kulang sila sa gamit.

Binuksan nung doktor ang mga dokumento sa dala niyang consent, at sinagot kami ng hindi tumitingin sa gawi namin

"He needed an operation as early as you can... Lumalaki na yung tumor sa utak niya that causes his head to ache...or Memory loss within hours or minutes, pag hindi ito na agapan agad, He might lost his eye sight or any part of his body or --"

Hindi tinuloy ng doktor ang kanyang sinasabi at tumingin sa aamin.

"He might die...---" after niya sabihin yung mga words na yan.. tumulo na ang luha ko... I knew it! sabi na nga ba at lagi nalang nauuwi sa gento ang mga kwentong nababasa ko sa Net tungkol sa Tumor na yan!!!

Andami kong gustong itanong pero walang lumalabas sa dila ko.. ang alam ko lang umiiyak na ko at nakayakap kay tita na siya namang hinahaplos ang likod ko para tumahan ako.

"I'm so sorry Mrs. Collins but we don't have any time.. He needed an operation as early as you can... you only have 2 options Mrs., the medicines or the operation?, Medicine can't cure your son's illness, it only lessen the pain an--"

Hindi natuloy ang sinasabi ng doktor ng biglang nagsalita si tita. tumigil na din ako sa pagiyak pero nakayakap parin kay tita at nakatingin sa doktor

"What if pumayag akong ipaopera siya.. ano ang posible na mangyayari sakanya?" nanginginig na tanong ni tita at narinig ko na din siyang pumiyok.