M3: When Mr. Playboy Becomes Mr. Defecto (Completed)

Chapter 11: From a Distance. . .

[A/N:  Happy Thanksgiving, Canada! Holiday kaya update muna!]

Joelle POV

Isa't kalahating buwan pa ulit ang mabilis na nakalipas pero wala pa rin makapagsabi ng tungkol kay JX. Nalibot na namin ang mga isang daang isla kahit ang pinakamaliit ay napuntahan namin.

May supply pa rin ako ng buko at bayabas mula kay Angelo. Napag-isip tuloy ako bigla dahil naalala ko ang isang lalaki na napagkamalan kong si JX. Angelo ang pangalan niya at utal-utal daw. Iyon din kaya itong mangingisda na tinutukoy ni Manang Tale?

Ito ang huling linggo ko sa Pilipinas. Babalik ako sa Canada para doon manganak. Iyon ang usapan namin ni JX noon. Gusto daw niyang maging Canadian Citizen agad ang mga anak namin. Para kung mag-decide kaming mag-settle don ay hindi na mahirapan pang mag-ayos ng papeles. Hindi na kasi ko puedeng magbiyahe pag naging seven months na ang tiyan ko.

Bumalik ulit ako sa isla at kasama pa rin sina Kuya Alex at Gabriel. Pero hindi na kami maghahanap. Gusto ko lang nakita ulit ang Isla kung saan marami kaming alaalang mag-asawa. Malaki na ang tiyan ko kaysa sa ibang anim na buwan dahil hindi lang iisa ang nasa loob ng sinapupunan ko.

 Nasa kalagitnaan ako ng gubat kung saan may maliit na falls. Kasama ko pa rin si Kuya Alex at inaalalayan ako.

“Mami-miss ko ang lugar na ito. Ilan buwan din akong hindi makakapasyal dito.” sabi ko kay kuya Alex.

Angelo POV

Kada weekend at patuloy pa rin akong naghahatid ng isda at lamang dagat sa Isla Jon-elle pati bayabas at buko. Nagpapalam lang akong aalis na pero ililipat ko lang ang bangka sa di kalayuan at iniintay kong makita si Joelle. Stalker na ko ni Joelle.

Ang sarap niya laging pagmasdan kumain ng bayabas at buko. Nakangiti siya at kinakausap ang mga bata sa sinapupunan niya. Halos binalatan ko na ang mga buko bago ko dalhin sa kanya. Para hindi na sila mahirapan magbukas. Niloloko na nga ako ni Pedro kung kanino ko raw ibinibigay ang mga buko na dala ko.

Ngayon ay huling araw daw ni Joelle dito sa Pilipinas at pupunta ng Canada para don magsilang ng sanggol. Nalungkot ako ng malaman ang balitang iyon. Mami-miss ko siya. Ka-usap niya ang nagngangalang Alex. Sabi ni Aling Tale ay malapit na kaibigan daw ito nina Joelle at JX at ito ang Personal Security Guard ni Joelle. Kaya pala laging kasama at pinuprotektahan si Joelle.

 “Mami-miss ko ang lugar na ito. Ilan buwan din akong hindi makakapasyal dito.” sabi ni Joelle kay Alex. Malungkot pa rin ang kanyang mata at lalong malungkot ang kanyang tinig.

“Hindi ka pa rin naman namawawalan ng pag-asa, di ba?” sabi ni Alex.

“Hinding – hindi! Kahit sumuko na ang na lahat, hindi ko pa rin siya isusuko. Nararamdaman kong buhay ang asawa ko magkikita pa rin kami.” Napakapalad talaga ang asawa niya at mahal na mahal niya.

 “Umaasa rin akong magkita kayo. Para makita kong muli ang ngiti sa mga mata.” Oo nga iyon din ang hinahangad kong makita. “Ang nakikita ko ngayon ay ang Joelle four years ago nung una kitang makita?” matagal tagal na rin pala silang magkakilala.

“Kuya Alex, four years ago?” medyo nagtatakang sabi ni Joelle. “Di ba, three years ago pa lang nang ipakilala ka ng asawa ko sa'kin?”

Medyo namula ang lalaki na hindi malaman ang isasagot. “May iniliihim ka ba sa akin, Kuya Alex? Gusto mong ituring ulit kitang hindi nag-e-exist?” sabi ulit ni Joelle. Na walang kangiti sa labi. Ituring na hindi nag-e-exist, pano yon?