GLIESE (Askıda)

GLIESE ~ Bölüm 20 = KAÇIŞ ~

Planım işe yarasa belki buradan kurtulabilirdim.............................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

Kapının aniden açılmasıyla bıçakları arkama sakladım. Odaya giren adam yanıma geldi. Ahh  umarım anlamamıştır. Adam:

-'' Birazdan törende giyeceğiniz elbise gelecek Angel hanım.'' dedi. Bu adam vampir değildi. Kesinlikle vampir olamazdı. Belki bana acır ve yardım ederdi.

-'' Şey siz vampir değilsiniz değil mi ? Lütfen bana yardım edin. İstemediğim bir şeye dönüştürülmek istemiyorum.'' dedim ve adama hüzünlü hüzünlü baktım ama istediğim tepkiyi alamadım. 

-'' Delirdin mi sen. Sana yardım edersem kafamı uçururlar.'' diye bağırdı adam. Aynı anda cebinden bir kalem çıkardı ve masanın üstünden bir peçete aldı. Bir şeyler yazdı, bana verdi. Ardından odadan çıktı. Hemen yazdığı şeyi okumaya başladım.

<<<<<<<<<<< SİZE YARDIM EDİCEM. BAĞIRDIĞIM İÇİN ÜZGÜNÜM. ANLARLARSA BENİ CİDDEN ÖLDÜRÜRLER. ELBİSEYİ GETİREN KADINLAR GİTTİKTEN SONRA ŞÖMİNENİN YANINDAKİ PENCERENİN KİLİDİNİ AÇICAM. ORADAN KAÇIN VE KENDİNİZE DİKKAT EDİN.<<<<<<<<<<<<<<<<<

Vay be. Adam cidden bana acımıştı. En azından işimi kolaylaştırıcaktı. 

...

10 dakika sonra falan kadınlar geldi. 5 kişiydiler. 2 tanesi vampirdi. Hepsi teker teker beni süzdü. Sonrada elbiseyi nasıl giyeceğimi gösterip çıktılar. Planım kesinlikle şuan iyi gidiyordu. Hatta bana yardım edecek birini bile bulmam artı bir puandı.

Elbise fazla olmasa da kabarıktı ve rengi de kan kırmızısıydı. Tanrım bu vampirler kafayı ciddi anlamda kanla bozmuşlar. Herneyse. Dekoltesi ise acayip fazlaydı özellikle göğüs kısmı. Bunların amacı neydi böyle. Beni vampire dönüştürmek mi yoksa bir fahişeye mi çevirmek. Elbisenin bel kısmında ise kalın bir kemer vardı. Onun rengi de kırmızıydı. Ahh bari bu başka renk olsaydı. 

Kemeri elbiseden alıp belime taktım. Bilediğim bıçakların ucunu kumaş mendille sardım ve kemere yerleştirdim. Ne olur ne olmaz diye gümüş çatal bıçaklardanda aldım. Bu vampirler ciddi anlamda salak. Gümüş hayati organlarına gelse hemencecik ölüyorlar. O zaman neden gümüş çatal bıçak kullanıyorlar. Sanırım vampirleri asla anlayamicam. 

Şömineye doğru yaklaştım ve pencereyi açtım. O adama minnettardım ve ona kesinlikle borçlanmıştım. 

Pencereden dışarı çıktım. Çömelerek yürümeye başladım. Duvar burdan çok rahat görünüyordu. Üstelik fazlada uzak sayılmazdı.  Bir sorun çıkmazsa rahatca çıkabilirdim. Küçük ve yavaş adımlarla duvarın olduğu tarafa yürümeye başladım. 

...

Şom ağızlı ben yine iş üstünde. Sorun çıkmazsa demek ha Angel. Al sana daha büyük sorun işte. Kazık geçirdiğim adam karşımdaydı. Öfkeyle bana bakıyordu. Kolu da sargıdaydı. Aramızda 5-10 metre vardı sanırım. Adam konuşmaya başladı :

-'' Aslında seni öldürmem gerekiyor bücür. Senin yüzünden güçsüz bir kolum olucak. Lucifer'a dua et sen. Hadi şimdi törene gidelim.'' dedi ve gözleri sarı bir renk aldı. Hırıltılar çıkarmaya başladı. Beni korkutmak istercesine dişlerini gösterdi. Tanrım Tanrım !!! Bu adam dönüşüyordu. Altıma her an edebilirdim. 

Elimden geldiğince cesaretli konuşmaya başladım:

-'' Ne yani beni vampire dönüşerek mi Lucifer'ın yanına götürüceksin. Yazık sana güçsüz bir kızı bile vampire dönüşmeden götüremiyorsun.'' dememle hırlamayı kesti ve yine insana benzemeye başladı:

-'' Seni lanet orospu.'' diyip üstüme yürümeye başladı ama ben aniden bağırarak adamın üstüne koşmaya başladım. Açıkcası adam şaşırmıştı ve durmuştu. Hadi Angel ya şimdi ya da asla. Kemerde ki bir bıçağı çıkardım. Hala koşuyordum ve bağırıyordum.

Aramızda fazla mesafe kalmamıştı. Adam yumruğunu salladı. Ani bir refleksle eğildim ve bıçağı adamın karnına geçirdim. Sonra da oradan sıyrılıp elime gelen gümüş çatalı sırtına geçirdim. Bu kadar iyi reflekslerim olduğunu bilmiyordum açıkcası. Adam acı acı bağırmaya başlamıştı. Bir yandan da küfürler ediyordu. Karnında ki bıçağın üst tarafına tekme attım.

-'' Kapa çeneni !!!! Tanrım ! Gümüşün bu kadar kötü yapıcağını bilseydim daha fazla alırdım.''

Eminim ki birazdan Lucifer ve diğer vampirler burada olurdu. İlerde bir orman vardı. Orada saklanabilirdim sanırım. Vakit kaybetmeden koşmaya başladım. Ormanın içine girmeme az kalmıştı ki arkamı döndüm. O sırada da Lucifer göründü. Beni görür görmez ağzı açık kalmıştı ve sanırım gözleri kocaman açılmıştı. Birden bağırmaya başladı :

-'' Angel. Sakın sakın sakın o ormana girmeye kalkma. O orman çok tehlikeli. Lütfen bu tarafa doğru gel.'' 

Vay be sesi buraya kadar ulaşmıştı. Normal bir insan olsa ses telleri patlardı heralde. Vampirler zihin okuyabiliyordu sanırım. Gerçi benimkini pek okuyamamıştı Lucifer. Onun yüzünden bütün gece baş ağrısı çekmiştim. Herneyse. Belki bir kereliğine okutabilirdim. Gözlerimi kapattım. Lucifer' a odaklandım ve şunları düşündüm. **Beni istemediğim bir şeye dönüştürmeye çalışıyorsun. Bu orman eminimki senin kadar tehlikeli değildir.** Gözlerimi açtım. Lucifer vampire dönüşüyordu. Amaaannn Tanrımmmm. Koş Angel koş. Ormanın içine girdim ve hızla koşmaya başladım. 

Koşarken arkama baktım ama Lucifer falan yoktu. Dinlenmek için durdum. Kalbim deli gibi atıyordu. Vampir hırıltıları duydum ve hemen bir ağacın altına sindim.

Gökyüzündeydiler. Ormana neden girmiyorlardı ki ya da neden giremiyorlardı. Onları bu kadar korkutan neydi. 

Ayağa kalkıp yürümeye devam ettim. Cidden çok yorulmuştum. Birden yer sarsıldı. Sanırım korkmalarının nedeni karşımda ki bu yaratıktı ve eminim ki bu ormanda daha fazlası da vardı. Lanet olsunnnnnnn !!!..............................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................