GLIESE (Askıda)

GLIESE ~ Bölüm 7 = O ÇOCUK ~

Ben ne yapıcaktım şimdi...

Aceleyle yerimden kalktım ama beni kolumdan çekip tekrar oturmamı sağladı:

-Nereye gidiyorsun.Korkma sadece tanışıcaz.                              Yüzüne tiksintiyle baktım:

-Ama ben seninle tanışmak istemiyorum.

-Artık tanışmak zorundasın çünkü o gece konuşmalarımızı duydun ve insan olmadığımı biliyorsun. O geceden beri seni arıyorum. Herneyse. Benim adım Lucifer. Senin ki ne ?

-Angel.

-Güzel isimmiş.

-Sizin buraya girmeniz yasak. O duvarı boşuna yapmadılar.                       diye çıkıştım hemen.

-Emin ol ki zenginsen istediğin yere girip çıkarsın. Ben bir vampirim ama amacım kimseye zarar vermek değil sadece insanları keşfediyorum ve ilk keşfettiğim insanda sensin. Sende de garip bir şeyler var ve ben bunun ne olduğunu öğrenicem. Bu arada bundan sonra en yakın arkadaşın benim. Tamam mı ?                                             dedi ve yanımdan kalktı.

Tanrım bu çocuk kendini ne sanıyor. En iyi arkadaşmış. Rüyasında görür. Salak......Aptal.....Kendini beğenmiş......Offf herneyse...............................

Okulun birinci günü böyle bitmişti işte. Düşünüyorum da belki o çocuk yani Lucifer gerçekten dosttur yani belki gerçekten bana zarar vermicekti. Keşke annem olsaydı. O bana eminim ki yardım ederdi.

Ödevlerimi bitirdim ve hemen yatağıma uzandım. Başım cidden çok ağırmaya başladı. Sanki biri kafama vurup içine giriyormuş gibi hissediyorum. Bütün gece uyuyamadım.

Lanet olsun daha önce hiç bu kadar çok ağırmamıştı ! OKULA GİTMEK İSTEMİYORUM !!!!!!! Bana hiç iyi gelmedi. Gemideyken canım istediği zaman derslere giriyordum istemediğim zamanda girmiyordum ama bu nedense zorunluymuş. Babam kahvaltı için bana seslendi. Mutfağa girdiğimde:

-Sana ne oldu böyle. Gözlerin şişmiş. Gece uyumadın mı yoksa ?

-Uyumadım değil uyuyamadım. Başım cidden çok ağırdı.

-Peki o zaman şimdi güzelce kahvaltı yap ve vitamin al. İskelotor oldun iyice. Biraz da kilo al.             dedi ve beni öpüp evden çıktı. Kahvaltı da sadece haşlanmış yumurta, tost ve değişik değişik otlar var. Sonuçta bu gezegene daha yeni yerleştik. Biraz kıtlık çekicez tabi. Bunada şükür diye düşünüp kahvaltımı yaptım. Evimiz iki katlıydı ama öyle çokta büyük değil. Hatta küçük olmasına rağman babamla bana bile fazla. Salonda sadece kare bir masa ve kırmızı puantiyeli iki koltuk, odalarımızda ise sadece komidin ve yatak var. Ev cidden çok boş ama tabi babam parasını birikticek ve yeni eşyalar alıcaz. Belki bende bir işe girerim ve ona yardım ederim. Herneyse. Okulu sevmesemde geç kalamam. Geç kalmak benim tarzım değil. Hemen evden çıktım. Okul öyle çok uzak değil. İki sokak felan var sanırım. Sınıfıma girip sırama oturdum ve kafamı sıraya yasladım. Yanıma birinin  oturduğunu hissettim. Lütfen Lucifer olmasın lütfenn lütfen. Kafamı diğer tarafa çevirdim. Bilin bakalım kim ? Lucifer. Kafamı kaldırma cüreti bile göstermedim:

-İzin almadan sırama oturamazsın.                       

-Bu senin sıran değil. Bu bir devlet malı. Yani oturabilirim.

-Peki bana bulaşmadığın sürece istediğin kadar otur.

Cidden bana öğlene kadar hiç bulaşmadı. Ta ki yemeğimi almış ve bir masaya kilitlenmiştim ki:

-Heyyyyy !!! Angel öğlenleri en yakın arkadaşının yanına otumalısın. Derste olduğu gibi.

-Ama sen benim yanımda otu............     lafım yarıda kalmıştı inanamıyorum. Beni kolumdan çekip bir sürü havalı tipin olduğu masaya götürdü. Tanrım hepsi erkekti ve insan değillerdi. Yani değillerdi işte söylemeseler bile bunu hissedebiliyordum. Canavar olmalarını fazla umursamıyorum ama erkek olmaları beni cidden gerdi. Daha önce bu kadar erkekle aynı ortamda bulunmadım ben. Zorla beni yanındaki sandalyeye oturttu:

-Sen cidden farklısın. Çok sağlamsın.

-Bu ne demek şimdi.                        Ona kimseye bakmadığım kadar tip tip baktım.

-Yani kafatasın çok sağlam ya da sen güçlüsün.

Cidden bu ne demekti şimdi. Hiç bişey anlamadım ki. Sonra kafama dank etti.

-Tanrım ! Yoksa ben bütün gece o baş ağrısını senin yüzünden mi çektim !!!!! Sana inanamıyorum sen benim kafama mı girmeye çalıştım !!!!

-Aslında kafana değil düşüncelerine girmeye çalıştım.                            Bunu o kadar sakin söylemişti ki sinirlenmemek elde değildi. Yine de bişey demedim ve yemeğimi yemeye başladım.

Bir dakika biri bizi izliyor. Ağzımda ki yemek yığınıyla kafamı kaldırdım. Karşı tarafta oturan bir çocuktu. Benim ona baktığımı görünce ordan uzaklaştı. Tanrım ben nasıl bir belaya girdim böyle ?!!!!!