Obsessed ~ Stenise fanfic

Hoofdstuk 10

'Goeiemorgen.' Hoorde ik een stem me wakker maken. Ik opende mijn ogen en zag Steven. Ik ging rechtop zitten. Naast mij op het bed lag een dienblad met ontbijt.

'Je lag nog zo vredig te slapen, ik kon je niet wakker maken. Dus ik heb ontbijt voor je gemaakt.' Wow. Ik wist niet dat hij zo'n zorgzame kant had. Ik keek naar het dienblad. Er lag toast, thee, gebakken ei en gekookt ei.

'Ik wist niet hoe je je ei het liefst hebt, dus ik heb er een gebakken, en eentje gekookt.' Ik realiseerde dat ik de hele tijd al een grote glimlach op m'n gezicht had. Ik pakte zijn gezicht et beide handen vast, en zoende hem. Ik voelde dat Steven ook een glimlach op zijn gezicht kreeg. Hij brak onze kus.

'Je moet wel eten. Straks komen we te laat op school.' Zei hij met diezelfde glimlach nog om z'n mond. Ik begon met de toast.

'Heb je al gegeten?' Vroeg ik. 

'Ja, ik heb beneden een boterham gehad.' (ja pik, boterham stfu) Ik gaf hem mijn gebakken ei.

'Hier. Anders heb jij ook niks gehad, dan voel ik me zo slecht.' Steven lachte even, en nam het ei aan. We zaten even in stilte te eten. Ik keek af en toe naar hem. Hoe krijg ik het ook voor mekaar. Mijn docent in godsnaam. Het kon eigenlijk echt niet, maar ik leek het allemaal even te vergeten.

'Was je al vroeg op?' Vroeg ik om de stilte te verbreken.

'Best wel, maar toen ik jou zag wilde ik niet meer gaan slapen. Je bent best schattig als je slaapt.'

'Noouuu!' Riep ik terwijl ik het kussen achter mijn rug vandaan haalde en naar Stevens hoofd smeet. Hij probeerde hem te vangen, maar hij was te traag. Het kussen kwam in zijn gezicht. Ik moest ervan lachen. 

'Vind je het grappig?' Vroeg hij terwijl hij ook moest lachen. Hij pakte het kussen op en wilde hem terug gooien. Ik probeerde hem uit zijn handen te pakken, maar ik trok Steven ook mee. We lagen op het bed, met het kussen tussen ons in. Steven bracht zijn hoofd omlaag en onze lippen botsten. Deze keer was onze zoen heftiger. Er was nu geen glimlach op Stevens gezicht. Hij pakt het kussen, trok het tussen ons vandaan, en gooide het door de kamer. Ik voelde nu zijn warme lichaam op me liggen. Mijn handen gingen naar de onderkant van zijn rug. Ik wilde zijn overhemd uit zijn broek halen, maar Steven pakte mijn arm vast.

'We hebben geen tijd.' Zei hij tussen zoenen door.

'Dan moeten we opschieten. We hoeven nog niet te gaan.' Hij kwam omhoog en ging naast me zitten.

'Klopt, maar je bent net wakker. Je hebt nog geen kleren aan, en je hebt je ontbijt nog niet op. Je kunt je tijd nuttiger besteden.' Ik moest lachen.

'Sinds wanneer ben jij mijn moeder?' Grapte ik. Hij schudde zijn hoofd en liep de kamer uit. 

'Wil je douchen? de badkamer is aan de rechterkant.' En hij liep naar beneden.

Toen ik het eten op had, wilde ik naar de badkamer gaan om te douchen, maar ik had geen schone kleren.

'Steven?' Riep ik naar beneden. 'Heb je iets wat ik aan kan doen?' Hij liep de gang in, en zag me bovenaan de trap staan.

'Umm...' Zei hij terwijl hij de trap opliep 'Ik denk dat Janieke's kleren niet jouw stijl en maat zijn. Je kunt wel een overhemd van mij aan.' Ik liep achter hem aan naar zijn slaapkamer. Hij was ineens een soort sylist geworden. Ik wist dat hij een gevoel voor kleding had, maar ik wist niet dat het zo next level was.

'Kun je je broek van gister wel aan?' Zei hij terwijl hij zijn kast opentrok. Hij had een inloopkast. Overal waar je kon kijken, lagen overhemden. Op bijna elke plank lagen overhemden. Ze waren allemaal gesorteerd op kleur. Een klein gedeelte was bewaard voor zijn broeken. Ik zag drie lades. Ik vond het brutaal om ze zomaar open te trekken, maar ik hoop dat er gewoon sokken en stropdassen in zitten. Jamie Dornan was wel heel knap in die film, maar opzich hoef ik dat niet na te spelen met Steven.