Yᴏᴜ ᴄᴀɴ ᴄᴀʟʟ ᴍᴇ ᴅᴀᴅᴅʏ

#23

Γιατί?

Γιατί να γίνεται αυτό?

Ποιος θέλει το κακό μας?

Γιατί κάποιος να θέλει να μας το κάνει αυτό?

Γιατί η πόρτα πρέπει πάντα να χτυπάει όταν κοιμόμαστε?

"Ποιος ανώμαλος χτυπάει την πόρτα αυτή την φορά?"φώναξα ενώ ήμουν ξαπλωμένη.

"Ο Simon είμαι."ακούστηκε η φωνή πίσω από την πόρτα και σηκώθηκα να την ανοίξω.

"Τι θες?"ρώτησα ξινησμένη και εκείνος χαμογέλασε.

"Έχετε μήπως ζάχαρη?"ρώτησε και έμεινα να τον κοιτάω σαν χάνος.

"Συγγνώμη, βρίσκεσαι σε ξενοδοχείο και έρχεσαι να ζητήσεις ζάχαρη από εμάς? Αγόρι μου είσαι βλαμμένο?"ρώτησα και εκείνος συνέχισε να έχει εκείνο το βλακώδες χαμόγελο κοιτώντας πίσω μου.

Όταν γύρισα να κοιτάξω κατάλαβα ότι κοιτούσε την Brielle ή οποία τον κοιτούσε ήδη.

"Δώσε στο αγόρι μου ζάχαρη μωρή αχάριστη."είπε η αγαπημένη μου κολλητή και πήγα προς την τσάντα μου.

Πάντα εχω ζαχαρίτσες με στέβια σε ένα σακουλάκι.

Μόλις γύρισα να δώσω στον Simon Την ζάχαρη τους είδα να φασώνονται και να είναι έτοιμοι να κάνουν παιδιά.

"Ρε πάτε καλά? Ζάχαρη δεν ήθελες εσύ?"ρώτησε με νεύρα και δεν μου έδωσαν σημασία.

"Ζάχαρη παίρνει τώρα Jade."είπε η Brielle μέσα στο φιλί τους και κόντεψα να ξεράσω.

"Καλά εγώ φεύγω άμα είναι. Αν λερώσετε το σεντόνι, να το αλλάξετε."είπα μιας και κοιμόμαστε σε διπλό κρεβάτι και έφυγα.

Που να πάω τώρα?

Δεν θα προλάβω και να ετοιμαστώ για το βράδυ.

Ξαναμπήκα στο δωμάτιο και τους είδα με λιγότερα ρούχα από ότι πριν.

"Παιδάκι μου πας καλά?"φώναξε η Brielle και κάλυψε την γύμνια τους με το σεντόνι.

"Συγγνώμη συγγνώμη συγγνώμη απλά πρέπει να πάρω τα πράγματα μου για το βράδυ διότι δεν πρόκειται να τελειώσετε αν δεν κάνετε παιδιά από ότι φαίνεται."τους είπα και πήγα τα ρούχα μου, τα καλλυντικά μου και μια τσάντα.

Βγήκα ανενόχλητη από το δωμάτιο και πέρασα επίτηδες από το δωμάτιο που είναι ο Jack με τον Daniel.

Περιττό να σας πω ότι άκουγα βρισιές και φωνές.

Αποφάσισα να χτυπήσω πόρτα.