Ιούνιος...
"Και να 'μαστε εδώ, σήμερα, να κοιταζόμαστε για τελευταία φορά κάποιοι, κάποιοι όχι, κάποιοι με όνειρα για το αύριο, για το σήμερα, για το μέλλον, όνειρα που κανείς δεν μπορεί να αμφισβήτηση γιατί duhh, είναι δικά μας. Μερικοί θα γίνουν μεγαλοεπιχειρηματίες, άλλοι θα συνεχίσουν την επιχείρηση του πατέρα τους ή άλλοι θα γίνουν μεγάλοι καλλιτέχνες. Σημασία έχει πως θα γίνουν αυτό που θέλουν. Αυτό που ονειρεύονταν. Δεν έχει σημασία αν αυτό που θες θα σου επιφέρει χρήματα ή δόξα σημασία έχει να το αγαπάς διότι με αυτό θα πορευτείς οπότε μην ακούτε σχόλια του τύπου 'και βγάζεις λεφτά με αυτό?' ή 'ποιος ο λόγος να σπουδάσεις κάτι τέτοιο?'. Όχι! Το κάνεις επειδή το αγαπάς. Επειδή το θες. Και αυτό θα ήθελα να τονίσω σήμερα, εδώ, μπροστά σε όλους εσάς του αποφοίτους του λυκείου αλλά ακόμα και τους γονείς που έχουν άλλα σχέδια για τα παιδιά τους από αυτά που έχουν τα ίδια. Μην προσπαθείτε να αλλάξετε για να κάνετε τους άλλους περήφανους. Ο σκοπός είναι να είστε περήφανοι εσείς για τους εαυτούς σας. Πρέπει να αγαπάτε αυτό που κάνετε είτε γίνεται ζωγράφοι, δικηγόροι, γιατροί, ακόμα και τραγουδιστές ή ηθοποιοί. Δεν πρέπει να σας σταματάει τίποτα και κανένας από το να κάνετε τα όνειρα σας πραγματικότητα γιατί αυτό είστε. Τα όνειρα σας. Η προσωποποίηση των ονείρων σας είστε εσείς και οι πράξεις σας. Ευχαριστώ και συγχαρητήρια σε όλους τους αποφοίτους."τελείωσα τον λόγο μου και ο κόσμος άρχισε να χειροκροτεί δυνατά.
"Ένας υπέροχος λόγος από την μαθήτρια-ή μάλλον απόφοιτο, Jade West. Για άλλη μια φορά μας έκανες περήφανους. Πάμε στον επόμενο..."
Πήγα και έκατσα στην θέση μου που ήταν κοντά στα παιδιά.
"Ήσουν καταπληκτική! Με έκανες περήφανη."είπε η μητέρα μου σκουπίζοντας τα δάκρια της.
"Είπα αυτό που αισθανόμουν."είπα και χαμογέλασα.
Ένιωσα ένα άγγιγμα στον ώμο μου και γύρισα να κοιτάξω. Κατευθείαν τα χείλια του Jack κόλλησαν πάνω στα δικά μου.
"Ο λόγος σου ήταν φανταστικός."είπε και του έδωσα ένα ακόμα πεταχτό φιλί.
"Ευχαριστώ..."είπα και ένιωσα μια αδιαθεσία.
"Είσαι εντάξει?"με ρώτησε ο Jack και έγνεψα θετικά.
"Ναι μωρέ απλά το στομάχι μου ανακατεύεται λίγο. Πάω μέχρι την τουαλέτα."είπα και έγνεψε.
Περπάτησα μέχρι τις εσωτερικές τουαλέτες του σχολείου και μόλις έφτασα στήριξα τα χέρια μου στην βρύση. Αμέσως έβρεξα το πρόσωπο μου προσεκτικά για να μην χαλάσω ολοκληρωτικά το μακιγιάζ μου και το σκούπισα με ένα κομμάτι χαρτί.
YOU ARE READING
Yᴏᴜ ᴄᴀɴ ᴄᴀʟʟ ᴍᴇ ᴅᴀᴅᴅʏ
Teen Fiction"Μπα μπα μπα, και έλεγα πως το μωρό μου δεν θα έρθει στο πάρτυ μου." "Σταμάτα να με λες μωρό σου και κάνε άκρη να γεμίσω το ποτήρι μου." "Ουυυ μας βγήκες και γερό ποτήρι." "Αμφιβάλλεις?" "Ξεκάθαρα. Πάω στοίχημα πως μετά από αυτό το ποτήρι το οποίο δ...
