11...

295 30 2
                                    

Birkaç gün sonra okullar adeta kapanıyordu. Şaka değildi bu gerçekten kapanıyordu. Ve kızın bu yılı Harika geçmişti. Gerçekten bir hafta kalmıştı. Ama artık onu göremeyecekti.

        Belki de onu 3 ay boyunca unutması gerek.  Üstüne günlük kıyafetlerini giyip aşağı indi. Kızlar kahvaltı hazırlıyordu. Veya çalışıyorlardı demek daha doğru olurdu.

— Hadi ama kalk ordan Lisa orası benim yerim.
— Hiç de bile unnie!
— Kalkıyor musun yoksa ben kaldırayım mı?!
— Biraz daha susmazsanız bu pancakeyi kafanıza fırlatırım diye aralarına girdi Jennie.
    
       Rose de yavaş yavaş merdivenlerden aşağıya doğru indi.

— Asıl siz çekilin bakalım asıl depresyonda olan benim.
— Yapma ya. Zor kaptım ben burayı. Size öyle kolay kolay vermem burayı. Sıkıyorsa gelin de alın.

     Her ikisi de birbirlerine baktı daha sonra da Lisa'yı gıdıklamaya başladı.Ta ki pes edene kadar.

— Öf tamam kalktım be.

     Lisa'nın yerinden kalkmasıyla birlikte kanepede Rose ve Jisoo yerini almıştı.

— Hem söyle bakalım sen neden depresyona girdin?

— Iııııı... H-hiç
— Bak eğer aramak istersen bana söyle. Yoongi'yi ararım. Oda arkadaşlar.

— Ne Yoongi'si diye araya girdi Jisoo.

— Jennieeeeeee!
— Tamam. Ama iyi biri.
— Şimdi yedim seni!
   
      Jisoo Jennie'yi odanın içinde kovalamaya başladı. Rose ve Lisa bu hallerine gülüyorlardı. Tam o sırada Jennie'nin telefonunun çalmasıyla herkesin gözü telefona dönmüştü. Jisoo ise telefonda yazan isim ile sinirden deliye dönmüştü.

— Hadi ama bir kere bakayım.
— Aish. Tamam bak.

     Jennie telefonu açtı ve Jisoo'ya zafer gülüşü sergiledi.
— Alo aşkım.
— Alo. Yoongi. Noldu ? Sen aramazdın bu saatte.
— Evet. Ben uyuyordum. Ama sağolsun Jimin uykuma etti. İllah da Rose diye tutturdu. Şu meşhur kıza versene telefonu.
— Tamam!

     Jennie telefona hafifçe elini koydu ve Rose'ye seslendi.

— Jimin seni istiyor. Al şunu.
— Ben konuşamam.
—Al şunu yiyiyor mu çocuk seni.
— Ben...    Konuşamam.

NOTİCE ME ~ JİROSE ~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin