gmik reunion

twenty two

agad inasikaso ni roni ang mga papeles na kailangan nila ni bonnie upang makauwi sa pilipinas.....halos isang buwan din ang proseso para doon at sa loob ng isang buwan na magkasama si roni at borj sa bahay tila ba hindi sila magkakilala nito...walang usap, walang pansinan, at yung dating maasikasong roni ay unti unting nawala.....

araw ng flight ni roni at bonnie pauwi sa pilipinas:

sa huling pagkakataon nakiusap si borj kay roni..

"roni please dont leave me..."-borj

"im sorry borj i really have to..."
"dont worry hindi kita inaalisan ng karapatan kay bonnie bilang tatay niya..."
"kapag nagtanong siya tungkol sayo sasabihin ko na nandito ka sa america at nagtatrabaho..."-roni

"roni baka pwede pa nating ayusin to please..."-borj

"wala na tayong dapat ayusin borj kasi sira na..."
"kung ano man ang gustong mong gawin you are free to do it even without asking my permission..."-roni

napakatigas ng puso ni roni para kay borj...ni hindi manlang niya binigyan ng chance si borj magpaliwanag at tanging galit lang ang nararamdaman niya ngayon sa asawa..

"we have to go..."-roni
dinapot ni roni ang anak

"roni one more chance please..."-pagmamakaawa ni borj

"i have to go borj.."
"hindi mo na kami kailangan ihatid ni bonnie sa airport..."-roni

"roni...."
at niyakap niya ng mahigpit si roni at bonnie

"roni hindi ko kayang wala kayo please naman wag mo na akong iwan...."-borj

hindi sumagot si roni pero pumapatak ang mga luha niya...

"borj let go of me please..."-roni

sinubukan ni borj halikan sa labi si roni pero hindi na ito gumanti ng halik kagaya dati...

at tuluyan ng sumakay sa taxi sina roni at bonnie...doon ay hindi na napigilan ni roni ang sarili at talagang napaiyak na din siya....

"nangako ka sakin borj ako lang pero bakit..."
"hindi ko akalain magagawa mo sakit to..."-sambit niya sa sarili habang hawak hawak ang anak na si bonnie

naiwan si borj sa bahay nila at tila gumuho ang mundo nito.....

napasigaw, nagwala, at tuluyan ng umiyak si borj...

"roniiii im sorry..."
"bonnieeeee...."
habang nakaupo sa sahig at may hawak na alak

maya maya pa ay tumawag si yuan...

"borj pare ano nangyari kakatawag lang ni roni sakin ngayon pauwi daw sila ni bonnie..."
"may problema ba kayo ni roni...?"-yuan

walang naisagot si borj kundi iyak....

nakiusap si borj na baka pwede ni yuan puntahan ang lolo niya at kausapin ito..

"yuan pare baka pwede mo naman ipahiram saglit yung cellphone mo kay lolo kakausapin ko lang please..."-habang umiiyak at nakikiusap kay yuan

"sige borj tatawagan kita ulit kapag nandun na ako kina lolo at lola.."yuan

"salamat yuan..."-borj

nagtaka din ang mga magulang nila bakit biglaang uuwi si roni at bonnie sa pilipinas ng hindi kasama si borj...

"loves ano kaya nangyari kay borj at roni..."
"biglaan yata yung desisyon ni roni na umuwi..."-mommy

"loves kausapin natin si roni pag dating dito ok..."
"mukhang malaki ang problema nilang mag asawa eh..."
"nakita mo ba si borj kanina umiiyak ng husto..."-daddy

"oo nga eh..."
"nag aalala ako para kay roni at bonnie..."-mommy

maya maya pa ay tumawag muli si yuan at ibinigay niya kay lolo miyong ang cellphone upang makausap ni borj...

"apo ano bang nangyari...?"-lolo

"lolo iniwan po ako ni roni.."-borj

"siguro may mabigat na dahilan si roni para gawin yun..!"-lolo

"hindi ko naman po siya masisisi lolo kung gagawin niya yun eh dahil sa kasalanan ko sa kanya.."-borj

"apo pwede ko bang malaman kung anung dahilan yun..?"-lolo

"lo masyado pong personal eh...."-borj

"naiintindihan ko apo kung hindi mo kayang sabihin sakin.."-lolo

"pero bakit ganun inamin ko naman yung kasalanan ko eh, pero bakit hindi manlang ako binigyan ni roni ng chance para magpaliwanag..."
"naiintindihan kong galit siya sakin pero lo paano namin maaayos yung problema kung hindi niya pakikinggan yung side ko..."
"mas nauna po kasi yung galit sa puso niya eh..."-borj

"alam mo apo kung ano man yung dahilan ni roni kailangan mong irespeto..."
"pero naniniwala naman akong magkakaayos prin kayo eh..."
"maybe roni needs time and space to heal..."
"ikaw din kailangan mo ng time and space para makapag isip ng mabuti apo..."-lolo

"tandaan mo lang borj nandito lang ako palagi para sayo ha..."-lolo

at wala ng naisagot si borj kundi iyak....

"kaya mo yan borj...."
"lakasan mo yung loob mo ha.."
"patunayan mo kay roni at sa anak mo na pinagsisisihan mo ng husto yung kasalanan na nagawa mo..."
"hindi ka man mapatawad agad ni roni pero in time magiging maayos din ang lahat...."-lolo

"salamat po lo sa pakikinig..."
"kayo lang po talaga pwede kong kausapin eh..."
"kayo lang po nakakaintindi sakin..."-borj

"sige na apo magpahinga ka muna..."-lolo

"sige po lo..."-borj

call ended:

unang gabi na hindi katabi ni borj si roni ag bonnie tila ba pakiramdam niya ay napakalaking puwang ang kulang sa buhay niya ngayon...

"roniiiii...."
"miss na kita..."sambit ni borj habang umiiyak at lasing na lasing sa alak

2am ng madaling araw dumating si roni sa pilipinas:

sinundo siya ng mommy, daddy, at kuya niya sa airport...tuwang tuwa sila na muling makita at makasama si roni pati ang anak nila ni borj.....pero halatang halata nila ang lungkot sa mukha ni roni

sa sasakyan:

"roni anak ok ka lang ba...?"-mommy

"to tell you the truth mommy hindi po..."-roni

"alam mo roni we can understand kung hindi mo pa kayang pagusapan kung ano man ang naging problema niyo ni borj..."
"pero tandaan mo nandito lang kami para makinig sayo ha.."-daddy

"oo nga roni..."
"nandito lang ako ha..."-yuan
at niyakap niya ang kapatid na hindi na din napigilan ang mga luha niya...

"kailangan ko lang siguro na time and space para maging ok mom, dad, kuya...."-roni

"sige lang anak hindi ka naman namin minamadali eh..."-mommy

to be continue
feel free to comment
dont forget to hint ⭐️
❤️❤️❤️