gmik reunion

thirty four

habang abala si roni sa paghahanda para sa kaniyang final teaching demo.....abala din si borj para sa pag uwi niya....alam ni borj kung kailan ang araw ng demo ni roni kaya instead na umuwi siya sa mismong araw ng fathers day ay pinaaga niya ang schedule ng flight niya upang matulungan si roni sa mga gagawin niya....hindi alam ng kahit sino na uuwi na si borj!!!

excited si borj dahil after 8 long years makakasama na niya at mayayakap na ang anak na si bonnie....kinakabahan dahil hindi niya alam kung ano magiging reaksyon ni roni kapag nakita siya...

"bahala na si darna...!"-bulong ni borj sa sarili niya

naihatid na si borj ng mommy niya sa airport...

"anak you take care ha..."
"ikamusta mo ako sa lolo at lola mo ok..."-mommy

"siyempre naman po mommy..."
"kayo din po ingat kayo dito ha..."-borj
at niyakap niya ang ina

"paano mommy kailangan ko na pumasok baka sa sobrang excitement ko maiwan pa ako ng eroplano eh..."-biro ni borj

"sige na anak..."
"enjoy and sana maging ok lahat ng plano niyo...!"
"balitaan mo ako ha...!"-mommy

"dont worry mommy magiging successful ang plano para kay roni at bonnie..."-mommy

pumasok na si borj sa airport upang makapag check in....halos oras na lang ay bibilangin niya at makakasama na niya ang kaniyang mag ina...sobrang miss na miss na sila ni borj lalong lalo na si roni

habang naghihintay si borj ng flight niya may tinawagan muna siya...

"pare this is it...!"-masayang balita ni borj

"im happy for you borj..."
"dont worry kami din...!"-???????

"pare aasahan ko yan ah..."-borj

"oo naman noh...!"-??????

"calling all the passengers bound to philippines with flight number RBP9390 you may now proceed to the entrance gate..."

"pare i have to go..."
"eto na yung hinihintay ko eh..."-borj

"sige pare enjoy your trip...!"- ??????

"sige pare...."-borj

call ended

at mabilis na kumilos si borj upang makapasok agad sa eroplanong sasakyan niya pabalik ng pilipinas...

"huh..."-borj
hindi niya maintindihan ang kaniyang nararamdaman.....siguro dahil sa tagal na hindi niya nakasama ang kaniyang mag ina baka manibago siya..

30 minutes na lang ang kailangan hintayin ni borj upang lumipad na ang eroplanong sinasakyan niya....sa tabi ng bintana naka upo si borj at may katabing matandang lalaki....

"iho halatang kabado ka ah..."
"ngayon ka lang ba uuwi sa pilipinas...?"-

"ayy opo eh..."
"excited po ako na makita ang mag ina ko..."
"8 years ko na po silang hindi nakakasama eh..."-borj

"aba matagal na pala ah..."
"buti naman nagkaroon ka ng pagkakataon ngayon..."
"masaya ako para sayo iho..."-

"salamat po lolo...!"-borj

biglang naalala ni borj ang lolo niya na halos hindi na din niya nakikita....and finally makakasama na niya konting oras na lang.....

habang excited si borj sa pagdating niya sa pilipinas si roni naman ay sobrang tensyunado para sa kaniyang final teaching demonstration...

"ang daya mo naman tom sabi mo tutulungan mo ako sa demo ko...."
"pero ilang araw ka ng hindi nagpaparamdam sakin..."
"kahit tawag, text wala..."-asar na roni habang nagsusulat

"hay naku ka talaga tom.....!"-gigil na gigil si roni

walang idea si roni bakit hindi nagpaparamdam si tom sa kanya ng ilang araw...tinatawagan niya ang cellphone nito pero hindi sinasagot...pati sa bahay nila tumatawag din si roni pero wala ding nasagot...
gustuhin man ni roni puntahan si tom sa bahay nila pero hindi niya maasikaso dahil nga kinabukasan ay demo na niya....

sa kwarto muna ng mommy at daddy niya natulog si bonnie upang makapag concentrate siya sa ituturo bukas, medjo pressured din dahil ang taas ng expectation ng proctor ni roni sa kaniya..

3am na hindi parin tulog si roni dahil naghahanda na siya para sa demo ng 7am.....

maya maya ay tumunog ang doorbell ng bahay nila roni...

nagtaka si roni...

"sino naman ang pupunta sa bahay nila ng ganoong oras....?"-pagtataka ni roni...

hindi muna siya bumaba ng kwarto dahil baka may nangti-trip lang sa bahay nila...pero muling tumunog ang doorbell......bumaba si roni mula sa kwarto niya upang silipin kung sino ang nagpapatunog ng doorbell....

laking gulat niya ng masilip niya ang isang lalaking nakatayo sa pinto nila, nakatalikod iyon pero kilalang kilala niya....hindi niya alam kung bubuksan ba niya yung pinto o aantayin na magdoorbell muli ang lalaki....

to be continue
feel free to comment
dont forget to hint ⭐️
❤️❤️❤️

excited na din ako sa susunod na chapter hahahaha.....finally!!!!!