Merhaba gençlik. Yorucu günler geçiyorum, üstelik ilham perilerim beni terketti. Bu yüzden bölümü yazmak için aklıma güzel fikirlerin gelmesini ve bazı duyguları hissetmeyi bekledim. Zaten bölümü okurken bunu farkedeceksiniz. Sizi fazla beklettim, kusura bakmayın. Ama tatmin olacağınız bir bölüm olduğunu umuyorum. Yeni bölüm yine gecikecek bu arada. Ne zaman bitirirsem yayınlarım artık. İyi okumalar. 🥀
Saatlerdir beklemenin verdiği sıkıntıyla camı açıp derin bir nefes aldı Derya. Bilmem kaç saattir takip etmeleri gereken adamın evinden bir kaç metre ötede arabada, adamın evinden çıkmasını bekliyorlardı. Fakat adam sanki evde yokmuş gibi aksini tasdik edecek hiçbir harekette bulunmamıştı.
"Dedim ben size evde yok bu" dedi önde oturan Yavuz'la Oğuz'a dönüp. "Boşuna bekliyoruz biz burada. Bence çoktan çıktı o"
"Sabahın köründen beri buradayız. Çıksaydı görürdük" dedi Oğuz kafasını azıcık arkaya çevirip.
"Peki arka çıkışı falan yok mu bu evin?" dedi Derya.
"Ben kontrol ettim. Evin arka tarafından bir pencere bile yok. Çıkması mümkün değil yani." dedi Yavuz.
Derya adamın görmemesine rağmen kafasını hafifçe sallayıp eve doğru çevirdi bakışlarını. Bir kaç dakika sonra kapının açıldığını görünce yerinde doğrulup keskin bakışlarını kapıya yönlendirdi.
"Çıkıyor galiba" dedi önde oturan her iki adamın bakışlarının hızla kapıya dönmesine sebep olurken.
Kapıdan genç bir adamın çıktığını görünce aradıkları adamın o olduğundan emin olmuştu her üçü. Fotoğrafını gördükleri adamdı bu.
"Araba ile mi takip ediyoruz yoksa yaya mı?" dedi Derya adamın yola çıkıp yavaş yavaş ilerlediğini görünce.
"Araba fark edile bilir" dedi Oğuz adamın arkasından bakarken. "Yaya olarak devam etmeliyiz"
"Peki ilerde bir yerlerde arabaya binerse?" dedi Yavuz yanında oturan adama yan bir bakış atıp.
"O halde birimiz arabada kalıp geriden geliyor. Diğerleri de adamın arkasınca gidiyor" dedi Derya zaman kaybettiklerini görüp adamın uzuklaştığını farkedince.
"Güzel fikir" dedi Yavuz sırıtıp. "Derya sen arabada kal, biz çıkıyoruz o zaman" Kapıyı açmaya yeltendiğinde Derya'nın itirazıyla durdu.
"Olmaz, ikiniz birlikte gidemezsiniz. Ya biriniz burada benimle kalacak, ya da ben de gideceğim" dedi kadın Yavuz'a karşı çıkarak.
Yavuz dudaklarından nefes verip iki elini direksiyona vurdu. Kadın haklıydı, Oğuz'la aralarından çıkabilecek en küçük tartışma adamın izini kaybetmelerine ya da farkedilmelerine sebep olabilirdi. Bu görev şakaya gelmezdi. Dikkatli olması gerekiyordu.
"İyi biz ikimiz gidelim o zaman" deyip Oğuz'a döndü yüzünü. "Sen araba kal"
"Olmaz" dedi Derya hızlı itiraz edip. "Ben ve Oğuz gidelim. Sen arabada kal"
"Pekâlâ" deyip sıkıntıyla solundu Yavuz. "Hadi gidin o zaman, dikkatli olun"
Derya bir şey demeden arabadan inince Oğuz da kadının ardından indi. Adam gözden kaybolmak üzereydi neredeyse.
"Hadi hızlı olalım o zaman. Kaybetmeyelim herifi" dedi Oğuz.
Kadın kafasıyla adamı onayladıktan sonra hızlı adımlarla yolu koyuldular.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Vatanım Sensin 🥀
Romance"Bir yerde iki insan bir birini seviyorsa buna mutlu son yoktur..." E.Hemingway "Benim vatanım sensin.."