Mis poes

Epiloog

Enkele jaren later

De schattenjacht

De loft was donker en stil als Amelie thuiskomt en het licht aansteekt. Een gelig perkamentachtige enveloppe met haar naam erop ligt op de tafel. Verbaasd neemt ze de enveloppe in de hand en opent deze. Ze begint de brief te lezen.

Een grote glimlach vormt zich op de lippen van Amelie. "Wat ben je nu wéér van plan Angie..?" Ze neemt haar jas opnieuw van de kapstok en sluit de loft opnieuw af. Vol spanning loopt ze het appartementsblok uit en gaat naar de plaats waar haar auto in panne stond. Het was de plaats waar Angie haar platte band heeft vervangen. Amelie is zo dankbaar dat ze op de deurbel van Angie heeft gedrukt en niet op die van iemand anders. Er staat nu helaas een andere auto, maar dit zou de plaats moeten zijn. Amelie kijkt om zich heen op zoek naar een nieuwe enveloppe. Een onbekende man stapt uit de auto voor haar en spreekt haar aan. " Edele vrouw Amelie neem ik aan?" lacht de man.
"Ja dat ben ik." lacht Amelie.
"Dit is voor u." knikt de man.
"Dank u meneer." Hij overhandigt de gele enveloppe aan Amelie en verdwijnt opnieuw in zijn auto. Zenuwachtig maakt ze de enveloppe open. Haar ogen glijden over de tekst.

Dag Edele vrouw,

U hebt de eerste schat goed gevonden.
Proficiat.
U bewijst uw.waarde (?)
De volgende aanwijzing bevindt zich op de plaats waar U Koningin Imps hebt opgewacht na het versturen van de allereerste postduif.

Koningin Imps

Amelie leest de brief nogmaals. Een postduif? Ze snapt de hint niet. Brieven schrijven is nooit aan haar besteed geweest. Angie is altijd al de creatiefste geweest van hen beiden. In gedachten verzonken, wandelt Amelie terug naar het appartement. Tot haar plots de connectie duidelijk wordt. "Maar natuurlijk! Dat allereerste telefoontje van mij. Ik die Angie spontaan had opgebeld om iets te gaan eten. Postduif... Angie! Hoe kom je er toch bij..." zegt Amelie tegen zichzelf terwijl er een glimlach op haar lippen vormt. Na ongeveer een kwartiertje stappen, komt Amelie aan op de Grote Markt van Leuven. Rechts van haar staat het mooie stadhuis van Leuven. "Toen ik Angie had opgebeld, hadden we hier afgesproken. En ik stond recht tegen over het stadhuis." Ze wandelt naar de bomen die er staan en gaat op zoek naar de enveloppe. Maar nergens is hij te vinden. Tot ze iemand anders vindt. "Marlies! Wat doe jij hier!" Amelie omhelst haar beste vriendin. "Ik moet postduif spelen." lacht Marlies als ze Amelie de enveloppe overhandigt.
"Haha, dank je wel. Wat heb jij met dit alles te maken?"
"Niets! Open nu maar die enveloppe." lacht Marlies. Amelie begrijpt er niets van. Wat doet Marlies in godsnaam hier? Wat is Angie toch allemaal van plan? Snel maakt ze de derde enveloppe open.

Dag Edele vrouw

Proficiat, U heeft uw schildknecht gevonden.
Van hier uit moet u zich in vijandig gebied begeven.
Ik wens u veel voorspoed bij het betreden van het Italiaanse Rijk.
U moet naar de plaats waar U uw eerste Feestelijke Maaltijd hebt genuttigd samen met de Koningin Imps.

Koningin Imps

"Het Italiaanse rijk?" prevelt Amelie voor zich uit. In gedachten gaat ze de afgelopen jaren af." Maar natuurlijk! De Pepe Nero!! Daar hebben ze voor de allereerste keer samen iets hebben gegeten. Dank je Marlies!" Ze knuffelt haar beste vriendin en neemt afscheid. Ze gaat de Grote Markt terug over, slaagt de Naamsestraat in en neemt de eerste straat naar links. Halverwege de Muntstraat stopt ze voor het restaurant De Pepe Nero. Er was nergens een gele enveloppe te vinden. Ze stapt het restaurant binnen en spreekt de man achter de toog aan. "Goede avond meneer, kan het zijn dat u iets heeft voor mij?" De man lacht hartelijk en geeft haar een gele enveloppe af. "Dank u wel." Amelie draait zich om en als ze buiten is opent ze de enveloppe.

Dag Edele vrouw

Als u deze enveloppe vindt, mag ik aannemen dat U de gevaarlijke reis hebt overleefd.
U toont weerom uw dapperheid.
Voor de volgende missie, moet u naar de plaats waar er sinds 1426 wordt geleerd om zieken te zalven. Op zo'n gelijkaardige plaats hebben de Koningin en U gevochten voor jullie leven.

Koningin Imps

Meteen moet Amelie denken aan die enge nacht bij de Brabanthallen in Leuven. De nacht dat ze op gruwelijke en laffe manier in elkaar is geslagen door vijf mannen. Gelukkig hebben ze de mannen gevonden die de laffe daad op hun kerfstok hadden. De haren op haar armen gaan nog steeds rechtstaan als ze terug denkt aan dat moment. Maar op de brief stond gelijkaardige plaats, dus het is al niet op de spoedafdeling van UZ Leuven. Peinzend wrijft ze over haar armen om het onaangenaam gevoel weg te jagen. Het enige ziekenhuis dat ze kent in Leuven dat zo oud kan zijn is het Sint-Rafaël Ziekenhuis. Dat is één van de verschillende campussen van de Ziekenhuizen Leuven. Ze haalt haar schouders op en waagt de gok. Na tien minuten te hebben gewandeld, stapt ze het ziekenhuis binnen. Aan het onthaal vraagt ze vriendelijk achter een nieuwe enveloppe. De vrouw overhandigt lachend de enveloppe. "Bedankt!" lacht Amelie.
"Hopelijk vindt u wat u zoekt." knipoogt de vrouw.
"Ik hoop het ook, ook al heb ik geen flauw idee naar waar ik op zoek ben. " Lacht Amelie.
"Tijd brengt raad zeggen ze toch altijd."
"Ik hoop het. Alvast bedankt!" Als ze het ziekenhuis uit is, opent ze rustig de enveloppe.

Dag Edele vrouw

U hebt getoond dat u over ontzettend veel moed,, zorg en kracht beschikt.
De koningin Imps zou U graag belonen voor de geleverde prestaties.
U wordt verwacht in het Paleis op de Prelatenstraat.
Met de magische sleutel in de enveloppe kan u de poort van het paleis openen.

Koningin Imps.

Amelie kijkt in de enveloppe en ziet een gouden sleutel blinken in het licht van de zon. Ze lacht en haalt de sleutel eruit. "Ik gok dat ik nu naar huis mag gaan. Ben benieuwd welke beloning ik ga krijgen." lacht Amelie. Op een rustig tempo wandelt Amelie terug naar huis. De zon is onder aan het gaan. Als Amelie de straat van haar appartement in wandelt, heeft de nacht het gevecht gewonnen van de dag. Voor de inkom van haar appartement staan twee grote aarden kommen met een grote kaars in. De twee vlammen dansen in de duisternis voor het appartement. Met haar gouden sleutel opent Amelie de voordeur. Als ze de deur achter zich sluit en ze de hal inkijkt, ziet ze hoe deze helemaal versierd is met stuk voor stuk kleine kaarsjes. Het pad leidt naar de trap omhoog. Amelie volgt nieuwsgierig het pad dat de kaarsen maken. Haar hart klopt overuren in haar keel. Ze probeert het weg te slikken, maar haar hart blijft in haar keel steken. Het pad stopt voor de deur van hun loft. Met een kleine duw opent ze de deur en stapt ze binnen. De kaarsen vervolgen hun pad naar de trap omhoog.

Angie hoort hoe Amelie de loft betreedt, haar hart slaagt een tel over. Zweet staat in haar handen. Het lijkt een eeuwigheid te duren voor Amelie de trap opkomt. Vol spanning staat Angie te wachten in haar prachtige outfit. Ze heeft een zwarte geklede broek aan, met een witte blouse met zwarte strepen erop en haar zwarte blazer erover aan. Om het toch een vrouwelijke toets te geven heeft ze haar zwarte enkellaarzen aan. Haar hart slaagt sneller met elke seconde die voorbij gaat.

Wanneer Amelie boven aan de trap is en de slaapkamer betreedt, ziet ze hoe het pad met kaarsen een cirkel maakt rond Angie die haar staat op te wachten. "Oh mijn god Angie.." Amelie slaat haar hand voor haar mond van de ontroering. Angie steekt haar hand uit naar Amelie. Amelie stapt op haar beurt naar Angie toe en neemt haar hand vast. "Dag Edele vrouw" lacht Angie.
"Hihi.."
"Ik ben blij u te verwelkomen in mijn paleis."
"Angie..." Amelie wilt iets zeggen, maar Angie legt haar het zwijgen op door haar vinger op haar mond te leggen. "Shhht... Als de koningin aan het praten is, wordt de rest geacht te zwijgen." lacht Angie. De wangen van Amelie kleuren langzaam rood. "Maar wat ik eigenlijk wil zeggen, is dat het eenzaam is om alleen te heersen over het rijk. En het paleis is zo leeg en koud zonder de liefde van een prachtige vrouw.." Angie streelt met haar hand langs de wang van Amelie. Waarna Angie op haar knie gaat zitten en de ring uit haar linkerzak van haar blazer haalt." Amelie wil jij mijn vrouw worden?" zegt Angie als ze het doosje open doet en de ring blinkt in het licht van de kaarsen. Amelie krijgt tranen in haar ogen en knikt hevig op en neer met haar hoofd. "Ja!" zegt ze. Ze neemt het hoofd van Angie tussen haar handen en geeft haar een innige kus.