ep.22

5.6K 405 31
                                    

Zawgyi

ေတာင္ေပၚရြာေလးသို႔ အာကာေရာက္ေနသည္မွာ တစ္လခန္႔ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ႐ိုးသားေဖာ္ေရြၾကေသာ ရြာသူရြာသားေတြက အာကာ့ကို ခ်စ္ခင္ၾကတာမို႔ ထိုရြာေလးမွာသူေပ်ာ္ပါသည္။
ခြန္းကို ႐ူးေလာက္ေအာင္ လြမ္းေနတာကလြဲရင္ေပါ့။ မာမီးနဲ႔ခြန္းကို သတိရတဲ့အခါ အဖိုး၏စိုက္ခင္းထဲမွာ အဖိုးကိုကူညီရင္း လြမ္းတဲ့စိတ္ကိုေျဖေဖ်ာက္ခဲ့ရသည္။
ျပန္သြားဖို႔ကေတာ့ သူ႔စိတ္ကအနာမက်က္ေသး။

ေပါက္တူးတစ္လက္ကိုင္ကာ ခရမ္းပင္ေတြကို အဖိုးနဲ႔အတူ ေျမဆြေပးေနေသာသူ႔ကို ႐ုတ္တရက္ၾကည့္မိပါက လယ္သမားတစ္ေယာက္လိုပင္။ အဖိုး၏ ဖ်င္ၾကမ္းအိက်ၤ ီႏွင့္ပုဆိုးအေဟာင္းကို ဝတ္ဆင္ကာ ေခါင္းတြင္ ခေမာက္ႀကီးတစ္လံုးေဆာင္းထားေသးသည္။ ရြာမွာအေနၾကာလာသည္ႏွင့္အမ်ွ ျဖဴဝင္းေသာသူ႔အသားအေရသည္လည္း အညိဳဖက္သို႔ေျပာင္းလဲလာခဲ့၏။

သားသမီးမ႐ွိေသာအဖိုးႏွင့္အဖြားက သူ႔ကို သားအရင္းတစ္ေယာက္လိုခ်စ္ခင္ေပးတာမို႔ သူ႔အတြက္ေတာ့ ထိုရြာေလးသည္ နားခိုရာအရိပ္ေကာင္းတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

အဖိုးတို႔သည္ သူ႔အေၾကာင္းတစ္ခြန္းမွမေမးခဲ့ၾက။ ယုတ္စြအဆံုး ဘယ္ကလာသလဲဆိုတာေတာင္ မေမးခဲ့ၾကပါ။ နာမည္ေလးတစ္ခုႏွင့္သာ ေရာင့္ရဲခဲ့ၾကသည္။ စပ္စုလိုစိတ္မ႐ွိၾကေသာ ရြာသူရြာသားေတြေၾကာင့္လည္း အေနမခက္ခဲ့ပါ။

တစ္ခါတစ္ရံ အိမ္လြမ္းသည့္စိတ္ႏွင့္ အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္တဲ့ညေတြမွာဆို တစ္ညလံုးမအိပ္ဘဲ ခြန္းကိုတမ္းတကာ ငိုမိေနတုန္း။ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ အိပ္မက္ထဲမွာ ခြန္းႏွင့္ေတြ႔ကာ ေပ်ာ္ရႊင္ရ၏။

>>>>><<<<<

ေတာင္ေပၚညသည္ ၾကယ္ေတြစံုညီကာ လွပစြာတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လ်က္။ အိပ္မေပ်ာ္တာေၾကာင့္ ကြက္ျပစ္ေပၚတြင္ ေက်ာခင္းၿပီး အေတြးေတြပ်ံလြင့္ရာသို႔ ဦးတည္ခ်က္မ႐ွိ ရြက္လြင့္ေနလိုက္မိသည္။

ခြန္း ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္ဆိုးေနၿပီလား.....
စိတ္ဆိုးပါ။ မုန္းေတာ့မမုန္းလိုက္ပါနဲ႔။ ျပန္ေတြ႔ၾကတဲ့အခါ စိတ္ဆိုးေနတဲ့ခြန္းကို ကြၽန္ေတာ္ေခ်ာ့ပါ့မယ္။ ႀကိဳက္သေလာက္ဆိုးပါ။ ေက်နပ္သည့္အထိေခ်ာ့ပါ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပန္ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္ထိ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမ့မသြားပါနဲ႔။

အခ်စ္သို႔ ရံႈးနိမ့္ျခင္း (Completed)Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt