ep.23

6.5K 408 84
                                    


Zawgyi

warning 🔞

"ခြန္း........."

"ကေလး... တကယ္ကေလးလား"

တုန္ရီေနတဲ့ အသံကိုထိန္းကာ တိုးဖြဖြေျပာလာတဲ့ ခြန္းေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္မသိလိုက္ပါဘဲ ပါးျပင္ေပၚတြင္ မ်က္ရည္တို႔ကေနရာယူသြား၏။ မယံုျကည္ရဲတဲ့သေဘာျဖင့္ တျဖည္းျဖည္းတိုးကပ္လာတဲ့ ခြန္းကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပရင္း ေျပးဖက္လိုက္မိေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲ ေလေတာင္တိုးမေပါက္ခဲ့။ တင္းၾကပ္စြာဖက္တြယ္ထားမိၾကတဲ့ လက္အစံုေတြဟာ အခုမွ ပိုမိုခိုင္ျမဲေနသေယာင္။

"အိပ္မက္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္"

ရိွဴက္သံသဲ့သဲ့ျဖင့္ဆိုလာတဲ့ ခြန္းေၾကာင့္ လူခ်င္းခြာလိုက္ၿပီး ခြန္းမ်က္ႏွာကို ေမာ့ေစသည္။ သူ႔ကို႐ွက္၍လားေတာ့မသိ၊ ခြန္းသည္ မ်က္ႏွာလြဲကာ မ်က္ရည္တို႔ကို ေျခာက္ေသြ႔ေစ၏။ ခဏအၾကာမွာေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာကိုေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ကာ လက္ျဖင့္ အသာအယာထိေတြ႔ျပန္သည္။

"မယံုႏိုင္ေသးဘူး။ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေလး တစ္ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္နဲ႔ ဒီအထိေရာက္လာခဲ့တာ။ ဒီေနရာမွာ ကေလးကို ျပန္ေတြ႔ရမယ္လို႔ တကယ္မထင္ထားခဲ့တာပါ။ ဘုရားက အကို႔ကို မၾကည့္ရက္ေတာ့လို႔ထင္တယ္။ အရမ္းဝမ္းသာတာပဲ ကေလးရာ"

"ကြၽန္ေတာ္လည္း ခြန္းေရာက္လာမယ္လို႔ လံုးဝထင္မထားခဲ့ဘူး။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေတြ႔ေအာင္႐ွာေပးလို႔"

ခြန္းသည္ သူ႔ကိုေပြ႔ဖက္ၿပီး ဆံပင္ေတြၾကားထဲ မ်က္ႏွာအပ္ကာ ၿငိမ္သက္ေနေလသည္။ အင္း... လြမ္းခဲ့ရတာ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္မွမဟုတ္တာ။ သူလည္းဘာထူးလဲ။ ခြန္းက သူ႔ထက္ေခါင္းတစ္လံုးစာ အရပ္ပိုျမင့္တာေၾကာင့္ ခြန္းလည္တိုင္တြင္ မ်က္ႏွာအပ္ကာ လြမ္းခဲ့ရသမ်ွအတိုးခ်ကာ ဖက္တြယ္ထားမိေတာ့သည္။

"မေျပာမဆိုနဲ႔ စာတစ္ေစာင္ပဲခ်န္ၿပီး အကို႔ကို ပစ္ထားခဲ့ရတာေပ်ာ္ရဲ႕လား"

"ေပ်ာ္မယ္ထင္လို႔လား...."

"ႏိုး..... မထင္ပါဘူး"

အာကာႀကိတ္ရယ္မိသည္။ စိတ္ေကာက္ခ်င္တာေတာင္ ေျဖာင့္ေအာင္မေကာက္တတ္တဲ့ ခြန္းဟာ အခုခ်ိန္မွာ ကေလးဆိုးႀကီးတစ္ေယာက္လို။

အခ်စ္သို႔ ရံႈးနိမ့္ျခင္း (Completed)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora