Twins Promise

Chapter 6

Samantha's POV

Andito na kami ngayon sa resto at nagsimula ng kumain, sa dami ng inorder ni kambal sa pagkain sila naka tutok maliban nalang sakin at kay bruha na halatang di kumportable. As if naman, ako din nawawalan ng gana lalo pat nakikita ko yung pag mumukha niya. Magka harap kasi kami ngayon, katabi niya si kambal at katabi ko naman si Nikki.

"Twin kamusta naman si daddy tsaka ate dun sa america kamusta naman takbo ng negosyo, ayos lang ba?" Basag ko sa katahimikan. Agad namang napa tingin si kambal sakin, masyado kasi siyang focus sa kinakain niya na aakalain mong ilang araw ng di kumakain.

Nahagip naman ng peripheral view ko na pati si bruha naka tingin nadin ngayon sakin. Para tuloy akong na conscious. Tsk!

"Okay naman twin, madalas busy lalo na si Dad panay travel ginanap na kasi yung launching ng panibagong branch ng hotel natin sa Japan. And si ate ba? Alam mo naman yun masayadong focus sa trabaho mas malala pa sakin. Baka nga tumandang dalaga na ang isang yun". Sabi ni Nathan ng tumatawa.

Napa ngiti nadin ako sa sinabi ni Nathan at di sinasadyang napatingin ako kay bruha na naka tingin sakin saka ako nginitian. Ang ganda niya lalo. Erase! Erase! Erase! Sabi ko sa utak ko sabay iling. Agad naman akong nag bawi ng tingin, "anong problema ng babaeng yun?! Kala niya madadaan niya ako sa ngiti niyang yan. Well, NO! Di ko pa nakakalimutan yung atraso niya sakin."

Napansin kung nag kwekwentuhan na si kambal tsaka Nikki pag tinatanong nila ako sagot o tango lang yung ginagawa ko, ganun din si bruha.

"Excuse me! CR lang ako. Paalam ko sabay tayo, agad namang nag nod yung dalawa. Di ko na tinapunan pa ng tingin si bruha.

Pag dating ko ng cr agad akong pumasok sa cubicle at umihi. Pag labas ko naghugas agad ako ng kamay ng napansin kung parang may naka titig sakin. Pag tingin ko walang iba kundi si bruha.

"Hi Sam! It's been a long time since i saw you." Sabi niya ng naka smile.

Tinignan ko lang naman siya ng seryoso.

"Hoy bruha wag ka ngang mag pretend dyan na kala mo ang bait mo na alam naman nating hndi! And stop calling me Sam di tayo close."

"Your calling me bruha?!" Tanong niya sakin ng di maka paniwala at halata ang inis sa mukha. Ganyan nga ilabas mo yung totoo mong ugali di bagay sayo maging mabait. Sabi ng utak ko.

"Yes. And wala kanang paki alam dun!" Sabay sabi ko sa kanya.

Agad din naman niyang binawi ang ekspresyon niya sa mukha at tumingin sakin ng seryoso.

"Look Samantha, if this is because of what happen few years ago. Let's just forget it. Anyway were still young that time."

"Easy for you to say kasi di naman ikaw yung nasaktan!" Pasigaw kung sabi sa kanya.

Nakita kung nagulat siya sa inasal ko kahit ako din naman di ko ini expect na bigla nalang akong mag burst ng ganun.

Akma naman akong aalis ng pigilan niya ako sa braso. Tumigil ako nilingon ko siya pero di ako nagsasalita.

" Samantha, i know that you don't like me. But can we just pretend that were ok in front of Nathan? I don't want him to be stress especially in his condition right now." Agad din naman siyang nagulat at napatakip ng bibig pagka sabi nun.

"What condition are you trying to say?" Sabi ko ng nag nagtataka.

"It's better if you talk about it with Nathan. But as for the meantime can we atleast be casual to each other? You can still hate me if no one's around. Deal? Sabi niya ng naka lahad ang kamay.

"I guess i don't have a choice" at tinanggap naman yung kamay niya. "Deal!" At may parang kuryente akong naramdaman nung dumantay ang mga kamay namin agad ko naman itong binawi. Nakita kung parang ganun din yung reaksyon niya habang naka tingin sa kamay niya.

"Balik na ako" paalam ko sabay labas. Di ko na siya inantay pang mag response.