6 Yıl Sonra
Mert'in Bakış Açısı
Güm güm güm diye seslere uyandık Bulut ile.O neydi?
"Bulut biri kapıya vuruyor galiba."
"Sen burada kal."dedi.
"Olmaz.Ben de geleceğim." Bulut odadan çıkıp aşağıya indi.Işıkları açtı.Ben de arkasındaydım.Bulut kapıya yaklaştı.
"Kim o?"dedi.Kapının arkasındaki kişi vurmaya devam etti.Sanki ağlama sesleri de geliyordu.Bulut geride durmamı işaret ederek kapıyı açtı.Bir erkek çocuğuydu.Kapüşonlu bir giysisi yüzünden suratını göremedik.
"Lütfen beni içeri alır mısınız?"dedi kısıkça.Titrediği gözle görülüyordu.Bulut şapkasını çıkarmak istediğinde irkilip izin vermedi.Bu sefer daha nazikçe şapkasını tuttu ve çekti.Çocuğun başı eğikti.Yere bakmaya kararlıydı.Bulut bir elini çenesinin altına koyup kafasını yukarı kaldırdı.Aman Allah'ım! Yüzü gözü yara içindeydi.Şişmiş gözünden yaşlar geliyordu. Bulut hemen çöktü yere.İki eliyle çocuğun yüzünü sarmaladı.
"Ne oldu yüzüne?Söyle bakayım minik adam."
"Lütfen beni içeri alın!Gelecek!"
"Kim geliyor?" Çocuk hıçkırıklar içinde yere diz çökünce kalbim yandı.
"Lütfen beni içeri alın!" Bulut onun bu haline daha fazla dayanamadı ve onu kucaklayıp içeri aldı.Çocuk boynuna sarılıp ağlamaya devam etti.Koltuğa geçip oturduğunda sonunda giden aklım geri gelmişti.Hemen mutfağa gidip su alıp yanlarına döndüm.Bulut bardağı elimden alıp çocuğun içmesini sağladı.
"Sormayacağım bir şey şimdilik.Sen bize ne olduğunu anlatana kadar bekleyebiliriz.Fakat ailen merak edebilir."dedi Bulut.Çocuğun tepkisini ölçüyordu.
"Annem var.Annem merak eder.Ama ona söyleyemezsiniz.Sonra o beni bulur."dedi korkmuş gözlerle.
"Kim bulacak?Baban mı?"dedi Bulut.Ses tonunu kısık tutuyordu.Çocuk başını iki yana sallayıp durdu.Sonra cevap vermeyi kesti.Bulut bana kaş göz işareti yapınca söze girdim.
"Adın ne?Benim adım Mert.Kucağında oturduğun kişiyse Bulut."
"Ad-adım Can."
"Memnun oldum Can."dedim gülümseyerek.
"Ben de."dedi yere bakarak.Hala hıçkırıkları kesilmemişti.Bulut bir süre sırtını ovaladı.Kapı vurulunca Can irkildi.Bulut'a daha çok sığındı.Bulut mecburen Can'ı kendisinden uzaklaştırıp benim kucağıma verdi.Hemen sarıldım ona.Bulut kapıyı açtığı sırada ayağa kalkıp yan tarafa geçtim.Kimin geldiğini biz göremiyorduk ama Bulut'un ve gelen kişinin seslerini şimdi duyabiliyorduk.
"İyi geceler.Ben bir arka sokağınızda oturuyorum.Yeğenim kayboldu da.Sokaklarda onu arıyorum.Işığınızı açık görünce acaba görmüş olabilir misiniz diye soracaktım."dedi kibar bir ses.Can'ın titremesi artınca ona daha sıkı sarıldım.Kulağına her şeyin iyi olacağını fısıldadım.
"Görmedim çocuk mocuk.Yeğeniniz bu saatte niye dışarı çıkmış ki?Normalde yatağında mışıl mışıl ve güvenle uyuyor olması gerekmez mi?"
"Ee evet ama yaramaz bir çocuktur.Söz dinlemez biri.Annesi de onu dizginleyemiyor.Dikkat çekmeyi seven bir yapısı da var.Yalan söylemeyi çok iyi bilir.Bir yerlerde görürseniz ya da buraya gelirse bana haber verebilir misiniz?Yirmi iki numarada oturuyorum." Bulut bir süre konuşmadı.Onu yumruklarını sıkıp adam hakkında hain planlar yaparken hayal ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENDEN GİDEMEZSİN 2
Novela Juvenil"Gel buraya!"dedi ben arabanın arkasına doğru koşarken. "Gelmem." "Kaçamazsın.Anlamalısın artık." "Pes etmeyeceğim." "Ne tuhaf ben de."dedi sırıtarak. Mert ve Bulut'un hikayesi.Birinci kitaptan bağımsız okunabilir.Ama yine de eksiklik hissedeceğiniz...