Hayatımın Teklifi

Bölüm 25

       Ne kadar süre öyle kaldık bilmiyorum, her zamanki gibi kollarında zamanın izini kaybedip, zamanın akıp giden bir şey olduğunu unutuyorum. Hayatın işe gitmek gibi gerçekleri olmasa bir ömrü kollarının arasında geçirebilirdim.

''Gizem iyi misin biraz daha?''

Kollarından sıyrılıp, hayatın dertlerinden kaçıp sığındığım bedeninden uzaklaşıyorum. Kafamı sallayarak cevap veriyorum sorusuna.

''Eminsin di mi?'' 

Anlayışlı haline hayranlık duyarak, kafamı bir kez daha aşağı yukarı hareket ettiriyorum..

''O zaman benim çıkmam lazım.''

''Tabi tabi sen git, ben de çıkarım belki bugün.''

''Tamamdır. Haberleşiriz.'' Bana bir adım yaklaşıp, alnıma bir öpücük bırakıyor.

''Ben, her zaman, ne yaparsan yap senin yanındayım.'' diyor. 

İşte o an, o kadar istiyorum ki her şeyi ona anlatmayı bir acaba beliriyor aklımda. Acaba anlatsam ona; bana şu an verdiği sözü tutup, yaptığım şeye rağmen yanımda durabilir mi? Bir katil olduğumu öğrense yine kollarını açıp, sarar mı beni böyle?

''Güven...''

''Efendim?''

''Ben şey...''

''Sen ne?''

''Ben... Seni seviyorum.'' kelimeler bir kez daha takılıyor dilimin ucuna, bir kez daha itiraf edemiyorum ona. 

''Ben de seni''

                                                                     ***

Güven kapıdan çıkar çıkmaz telefonuma sarılıyorum.

''Tanju Bey.'' sesim sert.

''Efendim Gizem.''

''Siz hani bu adamların hamlelerini önceden görebilmek için onlarla işbirliği yapıyormuş gibi davranıyordunuz?''

''Evet. Mesajımı görmedin mi yoksa?''

''Gördüm, gördüm de. Benim bir polisle yaşadığımın farkında mısınız siz? Sabah kapıma bırakılmış bir kutuyu nasıl saklayabilirim ondan? Neden engel olmadınız?''

''Ben onlara engel olamam ancak sana önceden haber verebilirim.''

''Engel olacaksınız!!! Bir daha bu adamlardan hiç bir şey gelmeyecek bana. Hem daha dün yerleştiğim evi nereden biliyorlar? Böyle güvenlikli bir yere nasıl bu kadar rahatça girebiliyorlar?''

''Biraz sakin ol önce. Bu soruların cevabını bilmiyorum, benim de geç haberim oldu. Zaten hemen sana haber verdim.''

''Neyse ne bir daha böyle bir şey olmayacak. Bu adamlar yüzünden benim yaptıklarım ortaya çıkarsa sizi de yakarım. Sonuçta siz de oradaydınız, ikimizde engel olabilirdik ama olmadık siz de benim kadar suçlusunuz bunu unutmayın. Üstelik suçumu bildiğiniz halde yardımcı oldunuz bana, adalet sistemi sizi de suçlu bulacaktır bu durumda değil mi? ''

Bu tehdit dolu cümlelerim Tanju’nun konuya olan ilgisini daha da artırıyor.

''Ne oldu ki? Bir şeyden mi şüphelendi Güven?''

''Neyse ki yalan söyleme konusunda kendimi çok geliştirdim, siz ve Halit Bey hayatıma girdiğinizden beri. Merak etmeyin yakalanmadım ama çok çirkin; hem kendimi hem de Halit Bey’i aşağılayan bir yalan söylemek zorunda kaldım. Adamı öldürdüğüm yetmedi bir de iftiralar atıyorum ona.''