Blooming Rose in the Dusky Night

Chapter Six

Chapter Six

Stay

But the physician advised a strict bed rest for me. Hindi ako pinayagan na lumabas at magkikilos. I'm so mad with the fact kaya nagwala ako sa loob ng kwarto. Itinapon ko lahat ng mga unan, comforter, bed sheets at stuffed toys. Pati mga damit sa closet ginulo ko at tinapon. I have a goal today at hindi ko matatanggap na hindi ko iyon magagawa.

I need to see Amber. I am not staying in my room for the whole day doing nothing. But I have no power over the bodyguards, doctor and nurses because they only follow Spencer Lagdameo's command. Kaya siya ang pinuntahan ko matapos kong guluhin at sirain ang buong kwarto.

"Saan ho kayo pupunta, senyorita? May kailangan ho ba kayo?"

Tumaas ang kilay ko sa katiwala na nagtanong sa akin paglabas ko ng kwarto. It's just that they are so weird. Kagabi ko pa 'to napapansin. Lahat ng mga tao sa mansion biglang naging extra-caring sa akin.

I mean they always treated me like a 'senyorita' pero hindi ganito ka-over. They are all being exaggerated. Iyong tipong kung pwede pa lang na sila ang dumighay at umutot para sa akin gagawin nila. Ano kaya ang nakain ng mga taong ito? Dagdag sila sa bwusit.

"I need to see the devil." sagot ko saka humakbang.

Nang mapansin ko biglang paglapit ng anim na mga bodyguards para alalayan ako kumunot ang noo ko.

"What are you all doing? Nasisiraan ba kayo ng bait? Naubusan na ba tayo ng bigas? Wala na ba kayong kinakain? Kagabi pa kayo! Binibwusit niyo na ako. Umalis nga kayo! Bumalik kayo sa mga kanya-kanyang trabaho niyo!"

Nagkatinginan silang lahat pero hindi kumilos at nanatili pa ring nakatayo.

"Naririnig niyo ba ako?"

Muli silang nagkatinginan. Hindi pa rin ginawa ang sinabi ko kaya marahas akong bumuntong-hininga nang malalim.

"Look. Alam kong gago ang amo niyo. Pero hindi iyon sapat na dahilan para maging gago rin kayo. Get the hell away from my sight."

Pakiramdam ko hindi pa rin sila kikilos kaya handa na sana akong bumuga ng apoy. Kung hindi ko sila nakita na sabay-sabay silang tumingin sa likuran ko, gagawin ko na sana.

Curious, I was about to turned my head to. But there's no need. Nakita ko na ang repleksyon nito sa malaking banga na nasa harapan.

It was Spencer Lagdameo. Marahan at pasimple na tumango ng isang beses na nagpaalis sa lahat ng mga katiwala sa harapan ko.

I pursed my lips, annoyed. I don't get his scheme this time. Siya ba ang nag-utos ng mga 'yon?

Umiling ako bago pumihit paharap sa kanya. I am used of seeing him in his long sleeves or casual blazer coat kaya nagtaka ako dahil ngayon naka-shirt at naka-shorts lang ang senyorito. Nakapambahay like me. What the hell, gaya-gaya siya! I was wearing a pink pair of pajamas because I wanted to conceal all the bruises and scars on my body.

"What do you want?" he asked coldly. "Do you need something?"

"How do you guess it, right?"

Sumandal siya sa pintuan, pinagkrus ang mga braso at walang buhay na itinuon ang tingin sa akin.

"Hindi ka lumalabas ng kwarto ng hindi naghahasik ng lagim kaya ano ang kailangan mo?"

"I need to go out and see Amber today, but the doctor, nurses, and bodyguards wouldn't allow me."

A muscle in his jaw twitched. "Then?"

"I want you to order them to stay out of my life and plans."

"You can talk to Amber once you're feeling better." Umayos siya ng tayo. "Pumasok ka pabalik sa kwarto mo."