Blooming Rose in the Dusky Night

Chapter Twelve

Chapter Twelve

Run

I'm not sure but I think that I am avoiding Spencer after what happened to us yesterday. Ayaw ko siyang makita at makaharap kaya hindi ako lumabas para mag-agahan. Sinigurado ko muna na nakaalis na siya ng mansiyon bago ako lumabas ng kwarto.

Buong magdamag kong inisip kong dapat ko bang paniwalaan ang mga ginagawa at sinasabi niya. I spent the night weighing things carefully and logically. At isa lang nagawa ko paggising, ang umiwas sa kanya.

"Really, Kaia Isabelle? Nag-isip ka pa no'n?" tanong ko sa sarili saka mahinang umismid at nagpatuloy sa pagtapon ng feeds sa fish pond.

May sasakyan na paparating kaya muli akong natigilan. Alam kong hindi si Spencer iyon dahil hindi convertible car ang gamit. Hindi rin isa sa mga sasakyan ng mga Elizondo kaya nagtaka ako kung sino. Nang makita kong si Amber ang bumaba, tumaas ang kilay ko lalo pa nang makita kong tumingin ito sa direksyon ko.

"What is she even doing here?"

Feel at home much talaga ang babaeng ito. Feeling niya welcome siya palagi rito kahit hindi naman.

Alam kong hindi si Spencer ang pinunta nito rito dahil imposibleng hindi niya alam na umalis si Spencer. They are very close. Imposibleng hindi siya nagtanong. Kaya hindi na ako nagulat nang may lumapit na katiwala sa akin at nagsabi na gusto akong makausap ni Amber.

Piunlakan ko na lang kahit ayaw ko siyang makausap dahil baka umiyak. Besides, I'm a little bit curious. Amber never likes to talk to me. Kaya nakapagtataka na gusto ako nitong makausap bigla.

Pormal ito nang makaharap ko sa mesa sa porch habang ako nakahalukipkip na nakatingin sa kanya.

"I'll be direct and frank, I am here because of Spencer."

Pinigilan ko na ipaikot ang mga mata sa sinabi niya. Alangan naman kasing pumunta siya rito para sa ekonomiya ng bansa? Wala naman siyang ibang bukambibig kun'di si Spencer. Duh!

Hindi ako sumagot at nagpatuloy lang sa pagtitig dito nang hindi maganda.

"I found changes in Spencer's behavior these past few months. He's oddly bad-tempered and has been constantly displaying aggressive behavior especially if the topic is about you."

Dahan-dahan akong kumurap sa narinig.

No way?

"I didn't have a final diagnosis yet but I wanted you to be wary. Before things will get worst for him, distance yourself. As much as possible, don't get yourself closer. You might the subject of his stress, delusion, or... obssession. But as I said, it's not certain yet. I still need to make another series of tests and observations. For now, just be wary. It's for the both of you."

Wala akong ginawa kundi ang matulala habang nakaupo. Umalis si Amber na wala akong nasagot o nasabi. Isa lang ang naisip ko... I need to leave in here. I need to save myself before Spencer will become worst. Hindi ko hahayaan na maging biktima muli ng sakit na iyan. I will never let someone toy me again. Hindi ako makakapayag na maging laruan muli ng pamilya nila.

From the very beginning, I should have known. He's oddly caring, sweet and gentle to me even on the first day that we've been together. May malaki akong atraso na nagawa sa kanya kaya napaka-imposibleng pakitaan niya ako nang kabutihan kagaya ng ginagawa niya sa akin. Hindi iyon gagawin ng isang normal na tao.

And too think, I am starting to fall for him because of his actions. I should have known that I am not a lovable and likeable person. I should have wondered. Walang taong gustong magbigay at magpakita ng kabutihan sa akin. Hindi ko iyon dapat nakalimutan.