Aras ile evin yolunu tuttuk. Evin önüne geldiğimizde annem kapının önünde duruyordu ama Aras annemi görmediği için elimden tuttu. Ben Aras'ın elinden, elimi hızlıca çektim. Aras *Ne oluyor?* der gibi bana baktı. Ben de kaş göz işareti yaparak annemi gösterdim ve Aras' a teşekkür edip yanından ayrıldım. Annem kapının önünde bana ters bir bakış attı." Ne oldu anne? Niye öyle bakıyorsun?" diye sordum. "Maşallah arkadaşınla da aranız çok iyi" dedi. "Anne çok yorgunum. Yarın konuşuruz" diyerek konuyu kapatmaya çalıştım ama annem inandı mı tabiki hayır." Yok öyle şey. Sen kime yalan söyĺüyorsun. Çocuk mu var karşında" dedi." Benim yalan söylediğin falan yok. Sadece arkadaşım işte" dedim. " Sen arkadaşının elinden mi tutuyorsun" diye sordu imalı bir şekilde. Tam eve girecekken annem kolumdan tutup karşısına çekti.
"O çocukla aranız da bir şey var değil mi Ceren" diye sordu bağırarak. Artık o kadar sinirlenmiştim ki hemen söyleyiverdim." Evet var ben onu, o da beni çok seviyor tamam mi ve hiç bir güç bizi ayırmaya yetmez" diye bağırdım. Annem bana vuracakken arkadan bir el annemin elini tuttu. Aras'tı. Annem arkasını döndü" Sen kim oluyorsun da beni engelliyorsun" dedi bağırarak. "Kim mi oluyorum? Az önce elini kaldırdığın kızın sevgilisi oluyorum" dedi bana gülümseyerek. "Anne tamam konuyu uzatmayalim. Ben onu çok seviyorum ve sen de dahil bizi kimse ayıramaz" dedim ve Aras'a yöneldim " Aras sen de git artık " dedim gülümseyerek. Aras gülümseyerek başını salladı ve arabaya binip yanımızdan ayrıldı. Bende eve girip hemen uyudum.
