Telefonu alamamıştım. Bende evden çıkma teknikleri aramaya başlamıştım. Annem salondaydı o yüzden kapıdan çıkamazdım. Annem çıkmama izin vermezdi.
Pencereden de çıkamazdım. Atlarsam bir yerim yaralanabilirdi.
Ne yapacağımı düşünmeye devam ettim ama aklıma hiçbir şey gelmiyordu. Bu yüzden evden çıkamayacaktım.
Birkaç saat sonra pencereme atılan taş sesiyle irkildim.
Ama kalkıp pencereden bakmaya cesaret edemedim.
Bir kaç dakika sonra "Ceren? Ceren?" fısıltıları ile o kişinin Aras olduğunu anladım. Kalkıp dışarıya baktım "Hadi gidiyoruz. Gel aşağıya " dedi.
"Nereden geleceğim?"diye sordum. Aras yüzüme birkaç dakika baktı ve "Nereden olacak? Kapıdan"dedi kapıyı göstererek.
"Yok kapıdan çıkamam. Annem salonda" dedim
Aras biraz düşündü ve "Atla" dedi. Sorgulayıcı bir tavırla "Hıı?" dedim
"Atla tutacağım seni ben" dedi gülümseyerek.
"Yok yook. Ben atlayamam buradan" dedim.
"Hadi ama canım. Tutacağım seni ben. Söz" dedi.
"Gerçekten tutacaksın ama değil mi?"diye sordum.
"Tutacağım aşkım. Hadi atla" dedi.
Atlamak için ayaklarımı pencereden dışarıya çıkardım. Gözlerimi kapattım ve kendimi aşağıya bıraktım.
Gözlerimi açtığımda Aras'ın kollarındaydım. Bir süre o şekilde kaldık ve Aras'ın dudağıma küçük bir öpücük kondurmasıyla kendime geldim. Aceleyle Aras'ın kucağından indim ve "Naptın az önce sen öyle ya?diye sordum.
Aras "Öptüm" diye karşılık verdi gülümseyerek.
"Farkettim" dedim gülümseyerek. Aras şaşırmışa benziyordu. "Kızmadın mı?"diye sordu.
"Yoo! Neden kızacakmışım? Sevgilimsin sonuçta" diye karşılık verdim.
Aras yanıma yaklaştı ve "O zaman birkez daha öpmemde bir sakınca yoktur herhalde" dedi.
"Aras ya şimdi konumuz bu değil annem kapıdan çıkarsa yakalanırız. Yürü hadi" dedim elinden tutarak.
"Nereye gideceğimizi bilmiyorsun ki. Seni bir yere götüreceğim" dedi. "Nereye gideceğiz?" diye sordum heyecanlı bir şekilde.
Aras "Sürpriz" dedi fısıltıyla ve yola koyulduk.
☺
