Ela'ya telefonunu uzattım. Ela bana tuhaf bir bakış attı ve" Ne oldu ya? Açmadı mı?" diye sordu.
Başımı *hayır* anlamında sağa sola salladım.
"Neyse Cerenciğim, sıkma canını. Sonra yine ararız" dedi Ela gülümseyerek.
"Hayır Ela, o tanımadığı telefonlara cevap vermiyor ki" dedim üzüntüyle.
Ela elini çenesine koydu düşündüğünü gösterircesine ve birkaç dakika öyle kaldı. Sonrada "Buldum" diye bağırdı. " Ne buldun diye sordum" sakince çünkü Ela'nın bulduğu şey ya saçma ya da gereksiz bişeydi.
"Instagram hesabından yazsak olmaz mı?"diye sordu.
" Off Ela. O instagram kullanmıyor ki. Ama bir dakika mesaj atsam ben Ceren, diye belki açar telefonunu" dedim heyecanlı bir şekilde.
"Tamam öyle yapalım" dedi Ela ve " Aras ben Ceren. Lütfen mesajı gördüğünde bana dönermisin"diye yazdık.
Aradan yarım saat geçti ve telefon çaldı. Aras'tı.
Ela telefonu hoparlöre aldı ve" Enişte nasılsın?" diye sordu. Aras" Pardon kimsiniz" diye yanıtladı . " Ela. Ben Ceren'in arkadaşıyım" dedi. " Evet hatırladım. Ceren yanındaysa telefonu ona verirmisin?" diye sordu Aras. Ve Ela telefonu bana uzattı.
Hiçbir şey söyleyemedim. "Ceren? Canım iyi misin sen?" diye sordu Aras.
"Değilim Aras. İyi felan değilim ben. Seni çok özledim "diye yanıtladım.
"Bende seni çok özledim Ceren. Bugün buluşalım mı müsaitsen?" diye sordu Aras.
Okula gitmeyecektim. Zaten okuldan alındığım da garantiydi. Yapacak bir işimde yoktu. O zaman buluşmam da bir sakınca da bulunmuyordu.
"Tamam canım buluşalım" diyerek yanıtladım.
"Tamam nerde buluşalım"diye sordu Aras.
"Sahil kenarında buluşalım "dedim.
"Tamam canım"diyerek kapattı telefonu.
Ela'ya teşekkür edip telefonu uzattım ve sahil kenarına gitmek için bir taksiye bindim...
