Sabah erken uyandım. Çünkü annemle tartışmaya girmek istemiyordum. O yüzden kahvaltımı bile yapmadan evden ayrılmıştım. Bugün haftasonuydu ve okul yoktu. Ben de deniz kenarında yürüyüş yapmaya karar verdim.
Aradan birkaç dakika geçti ve Aras'tan mesaj geldi. "Günaydın Ceren. Daha iyi misin? İstersen biraz konuşalım" yazmıştı. " Aras tek kalsam daha iyi olacak sanırım. Ben sana mesaj atarım" diye karşılık verdim ve telefonu çantama koydum. Birkaç dakika sonra gözlerimde birinin elini hissettim. Gözlerimi kapayan arkamdaki kişi "Bil bakalım ben kimim?" diye sordu. Aras'tı. "Aras? Senin burada ne işin var? Nerden anladın burda olduğumu ben sana burada olduğumu söylemedim " dedim. Aras gelip yanıma oturdu." Hiç zor olmadı canım. Sen canın sıkkın olunca hep buraya geliyorsun" dedi gülümseyerek ve cümlesine devam etti"Anlat bakalım canın neden sıkkın?" diye sordu. "Dün ki mesele işte Aras. Ben ilk kez bir erkek için annemle tartıştım " dedim ve başımı yere eğdim. "Üzülme ama canım sen üzülünce ben de çok üzülüyorum. Merak etme her şey yoluna girecek" dedi ve saçlarıma bir öpücük kondurdu. " Hiç birşey yoluna girmeyecek Aras. Annem kararlı bizi birbirimize uygun bir çift olarak görmüyor, hiçbir zaman da görmeyecek" dedim üzgün bir şekilde. "Ceren herşeyi..." Aras'ın cümlesini kesip " Aras ayrılalım" deyiverdim birden. Ayrılmak istiyor muydum . Hayır tabiki de istemiyordum. Ben Aras' ı çok seviyordum ama Annem yüzünden nasılsa ayrılacaktık. Belki şimdi ayrılsak herkes için iyi olacaktı." Ceren sen ne dediğinin farkında mısın. Ben senden ayrılamam. Ben ne zamandan beri birlikte olmayı bekliyorum haberin var mı senin ve şimdi karşıma çıkmış ayrılalım diyosun " dedi.
"Mecburuz Aras" dedim üzgün bir şekilde." Mecbur falan değiliz Ceren. Ben ölsem de senden ayrılmam"dedi. "Peki tamam ayrılmayalım" dedim elinden tutarak. " Sen ayrılsan da , ben hep senin yanında olacağım" dedi ve sımsıkı sarıldı bana.
