Kuma

18-FİNAL-

Alin'le yeteri kadar ilgilendikten sonra uykuya dalmıştı.Yukari kata çıkıp Berzan'ın fazlasıyla büyük olan yatağının diğer kısmına yatırmıştım onu .
O kadar masum gözüküyorlardi ki.Başımızdan geçen onca olayda en masum olanlar onlardı.

Melek gibilerdi.Ikisinin o minik bedeni benim o büyük yeminlerimi yerle bir etmişti.

Bundan sonra vereceğim karar ise yine hayatlarını değiştirecekti.

Aşağıya sessiz adımlarla indim.
Berzan bej rengi koltukta arkasına yayılarak oturmuş ateş saçan  gözlerini Can'ın üzerine dikmişti.

"Öyle alev almaz ya " diyip Can'ın yanına oturdum.

"Ikiniz arasında bir şey olmadığını biliyorum.Ayrıca teşekkür ederim Alin'in yanında olduğun için."

Berzan'ın sözleriyle fazlasıyla şaşırmıştım.Adamlık belirtileri mi göstermişti o ?

"Bak birader sen bu kadının yanında yokken ,bu kadın yalnızken yine de kimseye ihtiyacı yoktu.Dimdik ayaktaydı.O küçük Berzan'la her şeye göğüs gerebiliyordu.Ama onun ailesini tamamlayacak kişi ne olursa olsun sensin.Onun evi sensin.Eğer onun gözünden tek bir damla düşürmeyeceğim diyorsan Alin'i al götür.O yıktığınız evin altında kalmak yerine yeniden inşaa edin.Valla Alin sözü alırsam verdim gittim seni kusura bakma."

Can'ı ilk defa bu kadar ciddi ve böyle içten cümleler kurarken görüyordum.
Ona minnettardım.

Berzan oturduğu koltuktan kalkıp önümde diz çöktü.

"Uzun bir konuşma yapacağım lütfen bölme."
Başımla onaylarken devam etti.
"Sen o konaktan çıktıktan sonra ben öldüm Alin.

Her şey bana o kadar anlamsız geliyordu ki .Akan suya bile öfkeliydim.

Sanki sen varken bir şeyler tamdı.Içimde ki boşluğu sen dolduruyordun.

Her güzel olan şeyin sebebi sendin.Gözlerinde kayboluyor,dudaklarında tekrar hayat buluyordum ben.

Ben de bencil biriydim Alin.Sırf sevdiğim için yediğim eriktin.Dalından koparıp hayatını almıştım.

Şimdi yeniden benimle can bulmanı istiyorum.Seninle yeni erik ağaçları dikelim.

Alin'le ,Berzan her daldan kopardığında biz tekrardan yeni bir ağaç yaşatalım.

Gel benimle.Tekrardan doğalım birlikte.Çünku sensiz bir anlamım yok benim.Benden sen çıktığında geriye bir şey kalmıyor.

O evi benimle tekrardan inşaa edebilir misin Alin ?"

Gözlerim dolu dolu dinledim Berzan'ı.
Çok büyük laflar  ettim ,asla yutmam dediğim laflardı.

Ama aşk öyle bir şeydi ki sizin o ettiğiniz laflar ,yıktığınız köprüler tekrar bağlanıyordu sevdiğiniz adamı görünce.

Berzan olmadan benimde bir anlamım yoktu bunu o yokken anlamıyordum bunu tam da o yanımdayken anlayabiliyordum.

O sevdiğim adamı görünce buluyordum eksik tarafımı.

O gözlerine bakınca hissediyordum aşkı.

Nerede ,nasıl olduğunun önemi yoktu kalbim o toprak altında olsa bile ona aitti.

Ben bir tilkiydim ve dönüp dolaşıp gideceğim kürkçü dükkanım oydu.

Düşündüm.Yukarda yatan o meleklerle bir aile olduğumuzu.

Tadından yenmezdi .

Ve biz bencildik.