Whimsical Voyage

Chapter 9

Fantasy is only remained on someone's mind, that person must be really have a very strong imagination to create an exact image that will never happen in this world, fantasy is the one who everyone's wants to happen in reality. But sadly, it will not.

Different belief's are now lingering on our world, different tradition and culture are made, by us. Human's brain is full of unexpected thoughts and imagination. Thoughts that will only run on our heads, everything is possible, they say. But how come this fantasy can come to reality?

Or is not?

If not, then, what I am looking right now?

A woman standing with glory and grace infront of a big vanity mirror, with he curly brown hair and white old clothes. A maiden with a ladylike moves, a perfect woman from history.

I can't take off my eyes from her, she is so beautiful.. the younger version of my Lola. How come she is looking at me? Like I possess her body?

No..

Napakapa ako saaking katawan, nanlaki ang mga mata ko ng sumunod ito sa mga galaw ko, hindi ako makapaniwala.

This isn't happening.. how come this happens?

"Paraluman.." I can't believe what I just heard.

I slowly turn my gaze at the man.

No.. this is a dream.. I wish it really is..

I gulped and knotted my head.

What the hell is happening!?!

"Mahal.. Bakit ganyan ang iyong itsura? Para kang nakakita ng multo." Napakurap ako ng inangat nito ang kanyang kamay at haplusin ang aking pisngi, napaigtad pa ako ng maramdaman ang init na nagmumula sakanya, isa itong napaka-impossibleng pangyayari.

Gumawa talaga siya ng paraan? Ngunit bakit hindi niya ako kilala..

"Paraluman, mahal.. Ano ba ang iyong problema? May dinaramdam ka ba?" I feel like my brain suddenly stopped working, my heart keeps on beating fast, I am now lack of breath. He really can take my breath away..

Napapikit ako ng hawiin nito ang aking buhok. Ngayon ay nakikita ko siya, napakalapit niya saakin, tinupad niya ang kanyang pangako..

"Maligayang kaarawan, Paraluman.." Ngunit ibang pangalan.

Tumulo ang aking luha, sadyang mas pumait ang lahat. Ang sakit na aking nadarama ay muling nadagdagan, umani na naman ng sakit ang aking kahilingan.

Mali bang humiling ako sakanya? Tama nga ba ang aking desisyon? O sadyang nagkamali ang aking puso..

Ngayon, nadarama ko ang kanyang init. Na para bang totoo ang lahat, ang aking iisang kahilingan na natupad. Ngunit ibang pangalan ang kayang binanggit, pero nagpapasalamat pa rin ako. Dahil sumadlak man sa sakit ang aking puso, nakita ko naman siya, kaharap at nahahawakan. Kahit lamang saaking kaarawan..

"Paraluman.. bakit ka naiyak, mahal? May masakit ba saiyo?" Isang tagpong ni kailanman ay hindi ko inaasahan, isang hiling na hindi kailanman sumagi saaking isipan. Isang pag-ibig na hindi ko akalaing aking mararanasan, tama nga ang iba. Walang pinipiling edad ang tadhana, walang pinipiling tao na iibig sa isa pa. Wala akong kawala saaking kapalaran..

Nagmulat ako ng aking mga mata, sinasalubong ang kinang ng kanyang bawat pagtitig. Dahan-dahan nitong pinunasan ang aking mga pisngi, maingat at puno ng hindi mawaring pakiramdam.

"Wala lamang, may naalala lang ako.."

Umpisa pa lang, batid ko na. Na iibig ako sa isang kagaya niya, isang lalaking kailanman ay hindi magiging akin. Hinding-hindi mahahawakan, hinding-hindi masusuklian ang aking pagmamahal. Alam ko ng gugulo ang mundo, ngunit pumayag pa rin ako.