Erkek Lisesindeki Tek Kız (Düzenleniyor)

15. BÖLÜM

Evet o kişi burağın abisiydi. Yani batu kadar olmasa da gayet iyi bir fiziğe ve yüze sahipti. Sanki bizim geliceğimizi biliyormuş gibi bir hali vardı.

Ben
-sanırım bizi tanıyorsunuz?

O adam
-seni değil batuyu tanıyorum.

Batu'nun sanki biraz sıkıntılıymış gibi bir hali vardı. Bunu onunla daha sonra konuşucaktım.

Ben
-aslında biz burak ile ilgili bir konuda konuşmaya gelmiştik.

Bir şey demeden geçmemiz için kenara çekildi. Eve girdiğimizd- pardon saraya girdiğimizde bizi salon ve mutfak karşılıyordu. Bir süre mimarlığa ilgi duymuştum. Bu yüzden bu tasarım oldukça hoşuma gitmişti. Batu ile ben ikili koltuğa otururken o tekli koltuğu tercih etmişti.

Batu
-lafı hiç uzatmaya gerek yok aslında. Eminim ki sende biliyorsundur neden geldiği-

O adam
-evet biliyorum. *kafasıyla beni işaret ederek* o burağın ablası.

Ben azım açık bir şekilde ona bakarken batu sanki önceden de bunu biliyormuş gibi sakindi.
kapıda beni tanımadığını söylemişti. Ama burağın ablası olduğumu da biliyordu.

O adam
-size öncelikle kendimi tanıtayım. Aslında batu beni yakından tanır da... benim adım andrey ve bir rusum. Rusyada bir süre yaşadım ve eğitim gördüm. *gülerek* biraz da mafyayım aslında. Burağın annesi burak 5 yaşındayken öldü. Yani o öldüğünde ben 19 yaşındaydım. *gülerek* Ne yalan söyleyeyim burak umrumda bile değildi. Tek istediğim paraydı. 9 yaşına kadar baban burağa baktı. Tabi bakmak denirse burak her zaman çalışanlarla büyüdü. Sadece arada gelip yapacaklarını söyler giderdi. 9 yaşında beni burağın yanına çağırdı. Ona biraz ilgi göstermemi istedi ve tabi bunun karşılığında da para vereceğini. Rusyada bir mafyaydım ve gerçekten meşgul birisiydim. Ama türk mafyalarla iş yaptığım için türkiyede de arada sırada kalıyordum. Ama paraya ihtiyacım vardı. Büyük zarara girmiştim. Babanın bana teklif ettiği para da az değildi. Bu yüzden kabul ettim ve buraya yani burağın yanına geldim. 2 yıldır onun yanındayım ve mafyalık işlerimi burdan yürütmeye çalışıyorum.

Konuşması boyunca onu azım açık bir şekilde dinlemiştim. Ve şuan gerçekten ne diyeceğimi bilemiyordum. Onun rus olmasına mı, mafya olmasına mı, yoksa burağa para için bakmasına mı şaşırayım bilemedim.

Ben
-yani sen de mafyasın?

Andrey
-dediklerimden sadece mafya olduğumu mu anladın?

Ben
-aslınd-

Tam konuşucakken batu'nun bana kötü bir şekilde bakmasıyla sustum. Andrey ise buna sadece güldü. Söylemeyi unutmadan gerçekten tam bir uyuşturucu bağımlısı bir tipi vardı. Psikolojik sorunları olan bir psikopata benziyordu.

Batu
-tamam bunlar şimdi önemli değil. Önemli olan burak. Biz onu istiyoruz.

Andrey
- *gülümseyerek* tabi. Sizin olsun. Yukarı da odasında. Ben alıcağımı aldım. Ama daha çok görüşeceğiz.

Diyerek askılıktan ceketini alıp kapıyı çarparak çıktı. Ben batuya şaşkınca bakarken pek belli etmese de o da şaşırmışa benziyordu.

Ben
-napıcağız şimdi?

Batu
-burağı alıp gideceğiz işte.

Ben
-tamam hadi.

Merdivenlerden ben önde o arkada çıkmaya başlamıştık. Ev 3 katlıydı. İlk katında ki bütün odalara baktık ama yoktu. İkinci kata çıktığımızda aslında oda belli oluyordu. Kapısı siyah üstünde beyaz bir yazıyla 'BURAK' yazıyordu. Yavaşça kapıyı açtığımda neredeyse benim odam kadar büyük ve ferah bir odayla karşılaştım. Çift kişilik beyaz bir yatak, modern küçük siyah bir kitaplık, beyaz ve odanın neredeyse yarısını kaplayan bir gardırop vardı. En köşede ise yine beyaz renkten oluşan geniş bir masa vardı. Yarısı ders çalışmaya diğer yarısı ise bilgisayar vb. şeyler için ayrılmıştı. Oda genel olarak siyah beyazdı ve gayet hoştu. Odada kimse yoktu. Ama odada iki kapı daha vardı. İlkine baktığımızda lavoba olduğunu gördük. Diğer odaya geldimizde ise koskocaman hatta baya baya büyük bir kitaplığın önünde bir çocuk duruyordu. Elinde bir kitap vardı. Ama daha bizi görmemişti. Gerçekten ne tepki vereceğini çok merak ediyordum. Sonuçta daha benim yani bizim kim olduğumuzu bile bilmiyordu.