Οξυγόνο

1

Η πλειονότητα των υπαλλήλων είχε συγκεντρωθεί στο μεγάλο κτήριο. Ο καθένας είχε τοποθετηθεί στην θέση του, πίσω από το γραφείο του. Μία κοινότυπη Δευτέρα, που καθόλου δε διέφερε από τις προηγούμενες ή ενδεχομένως και από αυτές που επρόκειτο να ακολουθήσουν για όσους εργάζονταν στην εταιρία των Jauregui. Η Λόρεν προχώρησε μέσα στο κτήριο καθώς οι αυτόματες γυάλινες πόρτες άνοιξαν. Οι εργαζόμενοι αντάλλαζαν τις ''Καλημέρες'' τους μαζί της όσο εκείνη ευγενικά χαμογελούσε. Περπάτησε μέχρι το ασανσέρ, και από εκεί ανέλαβε η γραμματέας της. ''Καλήμερα σας.'' είπε με ευχαρίστηση και ζωντάνια η Άλλυ, προσφέροντας στο αφεντικό της τον ζεστό της καφέ. Η Λόρεν την ευχαρίστησε, ''Για πες μου, τι έχει το πρόγραμμα σήμερα.'' ρώτησε. Η Άλλυ κοίταξε βιαστικά το σημειωματάριο της. ''Έχετε την συνάντηση με εκείνη την κυρία από την εταιρία μοντέλων, κυρίως.'' είπε η μικρότερη σε ύψος κοπέλα. Η Λόρεν άφησε έναν αναστεναγμό, ''Ξέρεις πόσο με κουράζουν αυτές;'' είπε και πήρε μία γουλιά από τον καφέ της. Όταν βγήκαν από το ασανσέρ, οι δύο γυναίκες προχώρησαν στην άκρη του ορόφου. Το γραφείο της Άλλυ ήταν έξω από το γραφείο της Λόρεν.
''Θα είμαι εδώ εάν χρειαστείτε κάτι!'' είπε η Άλλυ και έκατσε στην καρέκλα πίσω από το γραφείο της. ''Σε ευχαριστώ.'' είπε η Λόρεν δίχως να την κοιτάξει και άνοιξε την πόρτα του γραφείου της. Ωστόσο, αμέσως θυμήθηκε κάτι. ''Α, παρεμπιπτόντως, θέλω να μου ετοιμάσεις τους φακέλους με τις αιτήσεις για την θέση του βοηθού. Να τελειώνουμε και με αυτήν την σαχλαμάρα. Αλφαβητικά ταξινομημένα, τις πιο ενδιαφέρουσες αιτήσεις. Θα με ικανοποιούσε ιδιαίτερα εάν τις είχα στο γραφείο μου έως τις 17:00.'' είπε κοιτάζοντας την γραμματέα της. ''Μάλιστα κ. Χορέγκι.'' είπε και έγνεψε καταφατικά.

Η Λόρεν βρισκόταν στην μέση της συνάντησης με την εκπρόσωπο του πρακτορείου μοντέλων. Η αλήθεια είναι ότι είχε βαρεθεί αφάνταστα όσο η ηλικιωμένη γυναίκα μιλούσε ασταμάτητα.
''Θα θέλατε να σας αφήσω φωτογραφίες των κοριτσιών και εσείς να επιλέξετε ποιες προτιμάτε;'' ρώτησε η γυναίκα. Η Λόρεν παρατήρησε τις ρυτίδες που είχαν σχηματιστεί στο πρόσωπο της γυναίκας. Ήταν σίγουρα πάνω από 60 ετών, σκέφτηκε. Δεν είχε κάποια πιο ήσυχη δουλειά να ασχοληθεί; Η Λόρεν σηκώθηκε από την καρέκλα της, έφτιαξε το μαύρο σακάκι της και προχώρησε κοντά στην γυναίκα. Έβαλε τον φάκελο με τις φωτογραφίες των μοντέλων πάνω στο γραφείο και την κοίταξε. ''Εσείς ποιες θα διαλέγατε;'' ρώτησε η Λόρεν. Η χροιά της φωνής της προκάλεσε ένταση και ίσως μία μικρή αμηχανία στην μεγαλύτερη γυναίκα. Εκείνη απάντησε γελώντας. Γύρισε μερικές σελίδες και τράβηξε 10 φωτογραφίες, τις οποίες έδωσε στην Λόρεν. Η μικρότερη κοπέλα τις κοίταξε χωρίς ιδιαίτερη προσήλωση. ''Αυτές είναι, φαντάζομαι.'' είπε και χαμογέλασε. Η μεγαλύτερη γυναίκα έμεινε έκπληκτη. ''Είστε σίγουρη; Δε θα προτιμούσατε να τις δείτε από κοντά; Η κρίση σας είναι σημαντικότερη από την δική μου.'' είπε ανήσυχα. Η Λόρεν απομακρύνθηκε και έριξε μια ματιά στην θέα που βρισκόταν έξω από το τεράστιο παράθυρο του γραφείου της. ''Με όλο το σεβασμό, εγώ διευθύνω μια εταιρία ρούχων. Γνωρίζω μόνο να αξιολογώ ρούχα και οτιδήποτε σχετίζεται άμεσα με αυτά, όχι μοντέλα. Εσείς ξέρετε καλύτερα αυτή την δουλειά.'' είπε και χαμογέλασε ευγενικά στην μεγαλύτερη γυναίκα. ''Παρόλα αυτά, θα ήθελα να συναντήσω τα κορίτσια το συντομότερο δυνατόν, για να ξεκινήσουμε τις διαδικασίες.'' είπε τελειώνοντας. Η μεγαλύτερη γυναίκα σηκώθηκε από την θέση της και πήρε στα χέρια της την κόκκινη της τσάντα που ταίριαζε απόλυτα χρωματικά με το έντονο κόκκινο κραγιόν που είχε απλώσει στα χείλη της. ''Πώς θα σας φαινόταν να το προγραμματίσουμε για την Τετάρτη;'' ρώτησε η γυναίκα. Η Λόρεν ικανοποιήθηκε με την ερώτηση της. ''Φανταστικό.'' ομολόγησε και χαμογέλασε. ''Τότε θα ξαναβρεθούμε την Τετάρτη.'' είπε η γυναίκα και άπλωσε το χέρι της για να χαιρετήσει την μικρότερη κοπέλα. Η Λόρεν έπιασε το χέρι της και το κούνησε, ''Χάρηκα πολύ!'' είπε η γυναίκα πριν φύγει και η Λόρεν απάντησε λέγοντας απλά ''Παρομοίως!''.