Οξυγόνο

15

9 μήνες μετά

''Πώς αισθάνεσαι που τελείωσε η περιοδεία;'' ρώτησε η Λόρεν την Καμίλα, ανοίγοντας τα χέρια της για να αφήσει την μικρότερη κοπέλα να ξαπλώσει στην αγκαλιά της. ''Λίγο στενάχωρα, θα μου λείψει. Αλλά τώρα αρχίζουν όλα, έτσι δεν είναι;'' ρώτησε η Καμίλα. Η Λόρεν χαμογέλασε και την φίλησε απαλά στο κεφάλι, ''Τώρα αρχίζουν όλα.'' είπε. ''Σε ευχαριστώ που έκανες υπομονή με όλα αυτά.'' είπε η Καμίλα όσο χάιδευε το χέρι της Λόρεν. ''Ξέρεις ότι θα έκανα τα πάντα για εσένα.'' είπε η Λόρεν. 

Οι δύο κοπέλες, μόλις τελείωσε η περιοδεία, μετακόμισαν μαζί στο νέο τους σπίτι. Αφού τακτοποίησαν τα έπιπλα, αποφάσισαν να ξαπλώσουν για λίγο στον καναπέ. ''Δε το πιστεύω ότι η Νέα Υόρκη είναι το νέο μας σπίτι.'' είπε η Καμίλα. Η Λόρεν χαμογέλασε, ''Παντού είναι σπίτι, αρκεί να είμαι μαζί σου'' είπε. Η Καμίλα γέλασε, ''Συγγνώμη ήταν υπερβολικά γλυκό για εσένα.''. Η Λόρεν γέλασε, ''Ούτε ένα ρομαντικό σχόλιο δε μπορούμε να κάνουμε μαζί σου.'' είπε. 

Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Καμίλα ετοιμαζόταν για την νέα της παγκόσμια περιοδεία, και η Λόρεν είχε ανοίξει μία νέα, δικιά της επιχείρηση, η οποία πήγαινε αρκετά καλά. Και οι δύο κοπέλες πραγματοποιούσαν τα όνειρα τους, και έκαναν αυτό που αγαπάνε. Ακόμα και αν μερικές φορές τα πράγματα ήταν δύσκολα, δε τα παράτησαν ποτέ. Είχαν δώσει μία υπόσχεση, και δε θα άφηναν η μία την άλλη.

''Ετοιμάσου, θα σε βγάλω έξω.'' είπε η Λόρεν στην Καμίλα. ''Τι γιορτάζουμε;'' ρώτησε η μικρότερη κοπέλα. Η Λόρεν την αγκάλιασε, ''Αν ετοιμαστείς σε μισή ώρα θα γιορτάσουμε το ότι ετοιμάστηκες γρήγορα χωρίς να χρειαστεί να σε περιμένω όπως πάντα.'' είπε και την φίλησε στο μέτωπο. ''Τότε καλύτερα να βιαστώ'' είπε η Καμίλα χαμογελώντας και δίνοντας ένα απαλό φιλί στη Λόρεν.

''Έσκασα'' είπε η Καμίλα όσο περπατούσαν σε μία παραλία. ''Ναι, όντως. Νομίζω το τσιζκέικ στο τέλος ήταν περιττό.'' είπε η Λόρεν. ''Κοίτα πόσο όμορφη είναι η αντανάκλαση του φεγγαριού στη θάλασσα.'' είπε η Καμίλα και κάθισε στην άμμο. Η Λόρεν κάθισε δίπλα της. ''Τρέμεις; Αν κρυώνεις έχω μία ζακέτα στο αμάξι'' είπε η Καμίλα βλέποντας την Λόρεν. Η Λόρεν χαμογέλασε, ''Όχι, όχι καλά είμαι. Είμαι υπέροχα.'' είπε κοιτάζοντας την Καμίλα. Η Καμίλα ξάπλωσε το κεφάλι της στον ώμο της Λόρεν και κοίταζε την θάλασσα. Η Λόρεν την κράτησε στην αγκαλιά της. ''Καμίλα;'' ρώτησε. Η Καμίλα ρώτησε ''Τι;'' χωρίς να κουνηθεί. ''Ξέρεις ότι σε αγαπάω;'' ρώτησε η Λόρεν και η Καμίλα χαμογέλασε, ''Το ξέρω, αγάπη μου, κι εγώ σε αγαπάω.'' είπε και φίλησε απαλά το αριστερό χέρι της Λόρεν. ''Ξέρεις ότι θέλω να περάσω κάθε μέρα της ζωής μου μαζί σου;'' ρώτησε ξανά η Λόρεν. Η Καμίλα σήκωσε το κεφάλι της. ''Τι κάνεις;'' ρώτησε γελώντας. Η Λόρεν άρχισε να γελάει. ''Θέλω να ξέρεις ότι δε χρειάζεται να μου απαντήσεις τώρα, μπορείς να το σκεφτείς όσο καιρό θέλεις.'' είπε διστακτικά. Η Καμίλα άνοιξε τα μάτια της καθώς γελούσε, ''Μη με κοροϊδεύεις.'' είπε. Η Λόρεν έβγαλε ένα δαχτυλίδι από την τσέπη της και κοίταξε την Καμίλα. ''Ναι!'' είπε η Καμίλα χωρίς να μπορεί να κρατήσει το γέλιο της. ''Τι ναι; Δε ρώτησα καν ακόμα!'' είπε η Λόρεν γελώντας. ''Ναι, θα σε παντρευτώ.'' φώναξε και έσπρωξε την Λόρεν ρίχνοντας την στην άμμο. ''Αλήθεια;'' ρώτησε η Λόρεν. ''Αλήθεια!'' απάντησε η Καμίλα, ανεβαίνοντας πάνω στην Λόρεν. Η Λόρεν πήρε το χέρι της Καμίλα και πέρασε το δαχτυλίδι στο δάχτυλο της. ''Νομίζω σου ταιριάζει τέλεια.'' είπε η Λόρεν χαμογελώντας. Η Καμίλα την κοίταξε ενθουσιασμένη, ''Είναι πανέμορφο.'' είπε και με αυτό, ένωσε τα χείλη τους. Αυτή θα ήταν η αρχή ενός όμορφου ταξιδιού.

______

Αυτό είναι το τελευταίο part. Ελπίζω να σας άρεσε η ιστορία και ευχαριστώ όσους μπήκατε στον κόπο να την διαβάσετε και σας άρεσε! <3