Οξυγόνο

9

«Ήρθες» ήταν η πρώτη λέξη που ξεστόμισε η Λόρεν την στιγμή που αντίκρυσε την Καμίλα στο γραφείο της. Η μικρότερη κοπέλα πλησίασε την Λόρεν αφού πρώτα έκλεισε την πόρτα πίσω της. «Είσαι σίγουρη ότι είναι σωστό αυτό;» ρώτησε επιφυλακτικά η Καμίλα. Η Λόρεν ακούμπησε το μέτωπο της στο μέτωπο της κοπέλας μπροστά της και χαμογέλασε τρυφερά, «Είμαι σίγουρη ότι είναι αυτό που χρειάζομαι» απάντησε. Η Καμίλα την κοίταξε στα μάτια, «μερικές φορές χρειαζόμαστε και τα λάθος πράγματα» είπε και η Λόρεν κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. «Εντάξει τότε, ώρα να στρώσεις τον κώλο σου και να δουλέψεις» είπε η μικρότερη κοπέλα και απομακρύνθηκε από την Λόρεν. «Ή μπορώ να στρώσω τον δικό σου και μετά από αυτό να δουλέψω.» απάντησε η μεγαλύτερη κοπέλα. Η Καμίλα κάθισε στο γραφείο της, άνοιξε έναν μεγάλο φάκελο και την κοίταξε χαμογελώντας, «χαριτωμένο, αλλά όχι» είπε. Η Λόρεν αναστέναξε και καθώς κατευθυνόταν στο δικό της γραφείο είπε σχεδόν ψιθυριστά «Τι θα κάνω με εσένα, Καμίλα;»

Λίγη ώρα μετά η Καμίλα κατέβηκε να πάρει καφέ για εκείνη και την Λόρεν. Την ώρα που περίμενε, συνάντησε την Άλλυ. Οι δυο τους έπιασαν την κουβέντα για λίγα λεπτά. «Ήθελα να σου πω κάτι, γιατί θεωρώ πώς είναι σωστό να γνωρίζεις.» είπε η Άλλυ και η Καμίλα ένιωσε τους παλμούς της να αυξάνονται. «Στην εταιρία κυκλοφορεί μια φήμη ότι εσύ και η Λόρεν έχετε μια σχέση παραπάνω από επαγγελματική. Τώρα ξέρω ότι σου ακούγεται γελοίο. Σίγουρα είναι. Απλά πιστεύω πως πρέπει να το ξέρεις.» είπε και η Καμίλα μπορούσε να αισθανθεί την αμηχανία μέχρι και στα κύτταρα της. «Από πού κι ως πού;» ρώτησε αμήχανα η Καμίλα προσπαθώντας να μην δείξει κάτι που στην πορεία θα μετανιώσει. Η Άλλυ σήκωσε τα χέρια της, «Δε ξέρω. Ίσως το γεγονός ότι εξαφανίστηκες μερικές μέρες και η Λόρεν ήταν απαίσια, ότι η Λόρεν είναι διαφορετική απέναντι σου, το σκηνικό στο μπαρ. Αν ρωτήσεις εμένα μου φαίνεται παράλογο και όλα είναι απλά συμπτώσεις. Αλλά έτσι είναι η δουλειά στο γραφείο, πρέπει να συνηθίσεις το να ασχολούνται μαζί σου επειδή ζηλεύουν. Έχω υπάρξει στην θέση σου, πίστεψε με. Περνάει!» ολοκλήρωσε. Η Καμίλα σήκωσε τα φρύδια της, «υπήρχε φήμη που αφορούσε εσένα και την Λόρεν;» ρώτησε ξαφνιασμένη . Η Άλλυ γέλασε, «Είδες πόσο αστείο ακούγεται;». Μόνο που δεν γνώριζε ότι ο λόγος που ξαφνιάστηκε η Καμίλα ήταν η σκέψη ότι ίσως αυτή η φήμη να ίσχυε, όπως ισχύει και η φήμη για εκείνη. Την ξάφνιασε η περίπτωση κατά την οποία η Λόρεν θα μπορούσε να ήθελε κάποια άλλη υπάλληλο της, και ίσως αυτός να ήταν ο τρόπος της να ικανοποιεί τον εαυτό της. «Η Λόρεν είναι μια γοητευτική γυναίκα, άπειρα ελκυστική. Αυτό οδηγεί τους υπόλοιπους σε συμπεράσματα.» είπε η Άλλυ. «Ωστόσο, δεν ίσχυε κάτι τέτοιο για εσένα και εκείνη;» ρώτησε από περιέργεια η Καμίλα και η Άλλυ χαμογέλασε αμήχανα, «Όπως είπα, η Λόρεν είναι γοητευτική, όλες οι γυναίκες θα ήθελαν μια ευκαιρία μαζί της. Αλλά είναι ψυχρή σαν παγόβουνο, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να προσεγγίσει την καρδιά της και θα το μάθεις στην πορεία αυτό, εάν δε το έχεις καταλάβει ήδη.» είπε η Άλλυ αφήνοντας την Καμίλα με ακόμα περισσότερα ερωτήματα. «Άκου, καταλαβαίνω το σύνδρομο της έφηβης μαθητριούλας που την έχει ψιλοτσιμπήσει με την δασκάλα της. Όλοι έχουμε περάσει το στάδιο αυτό. Αλλά μην έχεις πολλές υψηλές προσδοκίες από αυτό. Δεν υπάρχει ποτέ ανταπόκριση. Και στο λέω σαν φίλη.» είπε η Άλλυ κοιτάζοντας την στα μάτια, της έπιασε το χέρι, «το μόνο που θα καταφέρεις είναι να σπάσεις την καρδιά σου» ολοκλήρωσε. Η Καμίλα χαμογέλασε με αμηχανία, «Μάλλον δε βλέπουμε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο.» είπε η Καμίλα ήδη αρκετά μπερδεμένη προτού επιστρέψει στο γραφείο. Αυτό άφηνε την Άλλυ με δυο υποθέσεις, είτε η Καμίλα είχε ανοσία στην Λόρεν και δεν την θεωρούσε ελκυστική, είτε η Καμίλα είχε ήδη ερωτευτεί την Λόρεν και ήταν πια πολύ αργά.

Η μικρότερη κοπέλα επέστρεψε στο γραφείο προσφέροντας στην Λόρεν τον καφέ της. Η Λόρεν ήπιε μια γουλιά και την κοίταξε, «μέχρι να γυρίσεις ο καφές κρύωσε» είπε διστακτικά, θέλοντας να μάθει γιατί άραγε της πήρε τόση ώρα να φέρει δυο καφέδες. Η Καμίλα πέρασε το χέρι της από τα μαλλιά της και αναστέναξε, «Συγγνώμη απλά είχα μια συζήτηση με την Άλλυ.» είπε η μικρότερη κοπέλα. Η Λόρεν άφησε κάτω τον καφέ και την πλησίασε, «Τόσο καλή ήταν η συζήτηση;» ρώτησε χαμογελώντας τρυφερά, ακουμπώντας τα γόνατα της Καμίλα με τα χέρια της. «Όχι ιδιαίτερα» απάντησε ειλικρινά η Καμίλα. «Τι σου είπε;» ρώτησε η Λόρεν ελαφρώς ενοχλημένη. «Μου είπε ότι μιλάνε για εμάς στο γραφείο.» είπε η Καμίλα και η Λόρεν απόρησε, «Για εμάς;». «Για εμένα και για εσένα» απάντησε η μικρότερη κοπέλα. «Και; Σε νοιάζει τόσο πολύ τι λένε για εσένα;» ρώτησε η Λόρεν φανερά αναστατωμένη. «Μου είπε ότι θα μου σπάσεις την καρδιά.» είπε η Καμίλα χαμογελώντας καθώς ακουμπούσε τρυφερά τον γιακά στο πουκάμισο της Λόρεν. «Καμίλα, μην-» προσπάθησε να απαντήσει η Λόρεν αλλά δεν την άφησε η Καμίλα. «Ξέρεις ποιο είναι το πιο περίεργο κομμάτι από όλο αυτό;» είπε η Καμίλα κοιτάζοντας στα αγαπημένα της πράσινα μάτια, «Ότι δεν με τρόμαξε καθόλου το να μου σπάσεις εσύ την καρδιά.». «Δε σκοπεύω να σου σπάσω την καρδιά.» απάντησε η Λόρεν και την φίλησε απαλά στο μέτωπο. «Θέλεις να τους απολύσω όλους και να φέρω νέο προσωπικό;» ρώτησε η Λόρεν και η Καμίλα ξέσπασε σε γέλια. «Η πιο πρακτική λύση άλλωστε είναι αυτή.» είπε η μικρότερη κοπέλα γελώντας και η Λόρεν ήταν σίγουρη εκείνη την στιγμή πως κάθε φορά που η Καμίλα γελούσε, την έκανε αμέσως να νιώθει γεμάτη.

Η Λόρεν, όντας το αφεντικό της εταιρίας, κάλεσε όλους τους υπαλλήλους στην αίθουσα που συνήθως συνέβαιναν τα μίτινγκ.
«Όπως γνωρίζετε, το σόου έχει αποφασιστεί να γίνει σε ακριβώς ένα μήνα. Αυτό σημαίνει, ότι από σήμερα όλοι οφείλετε να δουλέψετε περισσότερο και κάτω από αρκετή πίεση. Ωστόσο, μετά το σόου, η εταιρία θα κλείσει προφανώς για τις χριστουγεννιάτικες γιορτές, και επομένως θα επιστρέψετε όλοι σπίτι και θα ξεκουραστείτε όσο χρειάζεστε. Ελπίζω να έγινα κατανοητή. Καμία ερώτηση;» ρώτησε ολοκληρώνοντας. «Θα υπάρξουν υπερωρίες;» ρώτησε κάποιος από το πλήθος και η Λόρεν σήκωσε τους ώμους της. «Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι θα γίνει οτιδήποτε χρειάζεται για να μείνει αξέχαστο το σόου.» απάντησε και ήξερε ότι το εννοούσε. Η εταιρία ήταν επιτέλους στα χέρια της και ήξερε ότι το μόνο που ήθελε ήταν να αποδείξει στον κόσμο και στους γονείς της ότι είναι αρκετά καλή σε αυτό που κάνει. Δε θα μπορούσε να χάσει την υπερηφάνεια της. Η Καμίλα την κοίταζε προσεχτικά και διστακτικά, μη τυχόν και κινήσει παραπάνω υποψίες, αλλά κατά βάθος αισθανόταν ανακούφιση και ίσως ικανοποίηση από την ψυχρή στάση που κρατούσε η Λόρεν απέναντι στους υπαλλήλους της, ειδικά μετά από αυτό που έμαθε. Ίσως να είναι ένας δύσκολος μήνας, σκέφτηκε η μικρότερη κοπέλα, αμέσως μόλις το βλέμμα της συνάντησε το βλέμμα της Λόρεν.