Οξυγόνο

14

Ένα μήνα αργότερα

''Σε δέκα λεπτά βγαίνεις!'' είπε ένας από τους παραγωγούς στην Καμίλα. Η Καμίλα πήρε μία μεγάλη και βαθιά ανάσα. ''Πώς νιώθεις;'' ρώτησε η Ντάινα. Η Καμίλα την κοίταξε, ''Ακούμπα την καρδιά μου!'' είπε και τοποθέτησε το χέρι της στο στήθος της. ''Αν πάθεις καρδιακό, δεν έχει περιοδεία νομίζω.'' είπε η Ντάινα και γέλασε. Η πόρτα χτύπησε ξαφνικά. Οι δύο κοπέλες αντάλλαξαν ένα βλέμμα. Η Ντάινα άνοιξε την πόρτα και έμεινε έκπληκτη. Άνοιξε παραπάνω την πόρτα. Στο καμαρίνι μπήκε η Λόρεν, κρατώντας ένα μπουκέτο λουλούδια, λίγο μεγαλύτερο από την ίδια. ''Εγώ να σας αφήσω μόνες.'' είπε η Ντάινα βγαίνοντας από το δωμάτιο. 

''Λόρεν;'' ρώτησε η Καμίλα. Η Λόρεν χαμογέλασε ακούγοντας μετά από τόσο καιρό το όνομα της να βγαίνει από τα χείλη της μικρότερης κοπέλας. ''Αυτά είναι για εσένα.'' είπε αμήχανα η Λόρεν, προσφέροντας τα λουλούδια που κρατούσε στην Καμίλα. Η Καμίλα ήταν ακόμα ξαφνιασμένη, ''Σε ευχαριστώ!'' είπε αφήνοντας τα λουλούδια μπροστά από τον καθρέπτη της. ''Νόμιζα δεν ήθελες να με ξαναδείς.'' είπε η Καμίλα. Η Λόρεν σήκωσε το κεφάλι της, ''Είμαι περήφανη για εσένα.''. 

''Πέντε λεπτά!'' φώναξε ο παραγωγός διακόπτοντας την συζήτηση τους. ''Θα μείνεις για το σόου;'' ρώτησε η Καμίλα. Η Λόρεν σήκωσε τους ώμους της, ''Ήρθα απλά για να σου πω συγχαρητήρια. Οι φύλακες μου το έκαναν πολύ δύσκολο, αν θες να ξέρεις.'' είπε χαμογελώντας η Λόρεν. ''Μείνε. Θα έχουμε χρόνο να μιλήσουμε μετά.'' είπε η Καμίλα. Η Λόρεν δε το σκέφτηκε στιγμή και συμφώνησε. 

Οι δύο κοπέλες κοιτάζονταν μεταξύ τους για μερικά δευτερόλεπτα. ''Πρέπει να βγω.'' είπε η Καμίλα και προχώρησε προς την πόρτα. Η Λόρεν της χαμογέλασε. ''Δε θα μου πεις καλή τύχη;'' ρώτησε η Καμίλα προτού βγει από το καμαρίνι. Η Λόρεν της κράτησε το χέρι, ''Δε την χρειάζεσαι. Θα σκίσεις.'' είπε και της φίλησε το μέτωπο κάπως διστακτικά. Η Καμίλα έριξε το βλέμμα της στα χείλη της μεγαλύτερης κοπέλας και πριν βγει από το δωμάτιο, χαμογέλασε τρυφερά. 

Η Λόρεν κάθισε στον καναπέ και εστίασε την προσοχή της στη τηλεόραση μπροστά της. Στο καμαρίνι μπήκε μετά από λίγη ώρα η Ντάινα. ''Είμαι η Ντάινα, δε συστηθήκαμε ποτέ.'' είπε. ''Λόρεν, χάρηκα. Είσαι η φίλη της Καμίλα, αν δεν κάνω λάθος.'' είπε η Λόρεν κοιτάζοντας την κοπέλα που μόλις είχε καθίσει δίπλα της. ''Μεταξύ πολλών άλλων, ναι, είμαι και αυτό.'' απάντησε γελώντας. Στη τηλεόραση έδειχνε την συναυλία, όπως την κατέγραφε η κύρια κάμερα. ''Είναι πολύ αγχωμένη.'' είπε η Ντάινα και η Λόρεν χαμογέλασε κοιτάζοντας την Καμίλα στην σκηνή. ''Θα της περάσει. Είναι γεννημένη γι' αυτό.'' είπε η Λόρεν. Η Ντάινα την κοίταξε και χαμογέλασε, ''Την αγαπάς πολύ, ε;'' ρώτησε. Η Λόρεν κοίταξε την Ντάινα στα μάτια, ''Δεν υπάρχει λέξη που να χωράει όσα νιώθω για εκείνη.'' απάντησε. 

Δύο ώρες μετά, η Καμίλα γύρισε στο καμαρίνι. Η Ντάινα είχε φύγει λίγη ώρα νωρίτερα για να την βρει μόλις κατέβει από την σκηνή. Η Λόρεν την κοίταξε χαμογελώντας. ''Πώς σου φάνηκα;'' ρώτησε η Καμίλα κλείνοντας την πόρτα πίσω της. ''Ε, καλή ήσουν.'' είπε η Λόρεν και η Καμίλα την έσπρωξε γελώντας. ''Να αλλάξω και θα γυρίσουμε μαζί στο ξενοδοχείο'' είπε η Καμίλα και η Λόρεν δίστασε, ''Μπορώ να ψάξω να μείνω κάπου αλλού, δεν υπάρχει πρόβλημα.'' είπε. ''Ήρθες μέχρι την Νέα Υόρκη και περιμένεις να σε αφήσω να μείνεις αλλού;'' ρώτησε η Καμίλα πριν μπει στο μπάνιο.

Μετά από λίγο έφτασαν στο ξενοδοχείο.  Η Καμίλα τακτοποιούσε λίγο μερικά πράγματα όσο η Λόρεν καθόταν στον καναπέ. ''Παράτησα την εταιρία.'' είπε η Λόρεν. Η Καμίλα γύρισε να την κοιτάξει. ''Τι λες; Πώς; Γιατί;'' ρώτησε και κάθισε δίπλα της. Η Λόρεν της εξήγησε όλη την κατάσταση με τους γονείς της. ''...Προσπάθησα να προσποιηθώ για μερικές βδομάδες αλλά δεν άντεξα. Τους είπα ότι φεύγω. Και ήρθα εδώ.''. Η Καμίλα ένιωθε απαίσια. ''Μακάρι να ήμουν εκεί για εσένα.'' είπε. Η Λόρεν της κράτησε το χέρι σφιχτά. ''Εγώ σε έδιωξα. Δε φταις εσύ.'' είπε, ''Μακάρι να σου είχα ζητήσει να μείνεις.''  Η Καμίλα την κοίταξε στα μάτια, ένιωσε ένα κόμπο στο στομάχι και σηκώθηκε από τον καναπέ. ''Συγγνώμη, καλύτερα να φύγω. Δεν θέλω να γίνομαι  βάρος.'' είπε η Λόρεν και σηκώθηκε επίσης από τον καναπέ. Έφτασε στην πόρτα. ''Ήσουν τέλεια σήμερα. Θέλω να γνωρίζεις ότι είμαι πολύ περήφανη που κατάφερες όσα ήθελες.'' είπε η Λόρεν και βγήκε έξω από το δωμάτιο. 

Η Καμίλα αισθάνθηκε να την γεμίζουν όλα τα συναισθήματα του κόσμου. Δεν ήθελε να είναι έτσι. Βγήκε στον διάδρομο. ''Λόρεν!'' είπε και η Λόρεν γύρισε να την κοιτάξει. Έβαλε τα χέρια της στον λαιμό της και την τράβηξε πίσω στο δωμάτιο. Την έσπρωξε πάνω στην πόρτα, την οποία έκλεισε με το σώμα της. Έμειναν να κοιτάζονται για λίγα δευτερόλεπτα. Η Καμίλα βρήκε το θάρρος και ένωσε τα χείλη τους. Έκανε πίσω, ''Μείνε.'' είπε η Καμίλα, ''Κουράστηκα να παίζουμε. Μείνε εδώ και μη ξαναφύγεις.''. Η Λόρεν χαμογέλασε και την φίλησε. ''Και εγώ κουράστηκα να παίζουμε.'' είπε. Η μεγαλύτερη κοπέλα τύλιξε τα χέρια της γύρω από την μέση της Καμίλα, ''Δεν πάω πουθενά.'' ψιθύρισε και την έσφιξε στην αγκαλιά της. ''Δε θέλω να το κάνω χωρίς εσένα.'' είπε η Καμίλα. ''Δεν χρειάζεται να το κάνεις χωρίς εμένα.'' είπε η Λόρεν και της χάιδεψε τρυφερά τα μαλλιά. ''Τέλος τα παιχνίδια.'' είπε η Καμίλα και την κοίταξε στα μάτια, η Λόρεν χαμογέλασε, ''Τέλος τα παιχνίδια.'' είπε και την φίλησε ξανά.