Οξυγόνο

6

Η Λόρεν σηκώθηκε νωρίς. Ένιωθε ένα μεγάλο βάρος στο στήθος της καθώς ετοιμαζόταν για την δουλειά. Σκεφτόταν διαρκώς το σκηνικό με την Καμίλα και τον Σον και αναρωτιόταν γιατί ο Σον υπέθεσε ότι ίσως οι δύο τους να μοιράζονταν κάτι παραπάνω. Και αναρωτιόταν γιατί η Καμίλα έμενε μαζί του ενώ είχε πει ότι δεν τον αγαπάει όπως την αγαπάει εκείνος.
Φτάνοντας στο γραφείο είδε την μικρότερη κοπέλα να κρατάει δύο καφέδες και να χαμογελάει κοιτάζοντας την να πλησιάζει. ''Καλημέρα'' είπε η Καμίλα και της έδωσε τον ζεστό καφέ, ''Πρόσεχε, είναι καυτό''. Η Λόρεν χαμογέλασε τρυφερά και ένιωσε τον καφέ να ζεσταίνει το χέρι της. ''Σε ευχαριστώ.'' είπε και προχώρησαν μέσα στο γραφείο. ''Σχετικά με εχτές...'' πήγε να μιλήσει η Λόρεν και η Καμίλα πρόλαβε να την διακόψει, ''Δεν υπάρχει λόγος να το συζητήσουμε, ντρέπομαι ήδη αρκετά που έπρεπε να το δεις αυτό.'' είπε. Η Λόρεν την κοίταξε και την πλησίασε, ''Δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεσαι, απλά ήθελα να ρωτήσω εάν είσαι καλύτερα.'' είπε και της κράτησε το χέρι. Η Καμίλα κατέβασε το βλέμμα της στα ενωμένα τους χέρια. Για μια μικρή στιγμή ένιωσε πως ξέχασε πώς να ανασαίνει. ''Θα του περάσει και θα είμαστε καλύτερα.'' είπε με κομμένη την ανάσα της η μικρότερη κοπέλα. Η Λόρεν ξαφνιάστηκε και την κοίταξε στα μάτια. ''Σκέφτεσαι να τα βρεις μαζί του;'' ρώτησε. Η Καμίλα απομακρύνθηκε, ''Ναι, δεν έχω κάτι να χάσω'' είπε και κάθισε στην καρέκλα της. Η Λόρεν απλά στάθηκε στο ίδιο σημείο και την κοιτούσε με απορία. Δεν ήξερε τι περίμενε στην πραγματικότητα. Ίσως ότι μετά τον χωρισμό τους θα είχε κάποια ευκαιρία με την μικρότερη κοπέλα; Ότι θα μπορούσαν παρά το γεγονός ότι η μία δούλευε για την άλλη να είχαν κάτι ερωτικό μεταξύ τους; Οι προσδοκίες της άρχισαν να πέφτουν και αυτό φαινόταν στο βλέμμα της. Η Καμίλα την κοίταξε. ''Λόρεν..'' είπε με τρυφερή και με στεναχωρημένη φωνή. Η Λόρεν την κοίταξε και χωρίς να απαντήσει έκατσε στο γραφείο της και άρχισε την δουλειά της. Ίσως αυτό να ήταν όλο. Θα ήταν απλά συνεργάτες.

Λίγο πριν το σχόλασμα, η Άλλυ μπήκε στο γραφείο της Λόρεν και είδε τις δύο κοπέλες. ''Εγώ φεύγω, εάν δε με χρειάζεστε.'' είπε και οι κοπέλες την χαιρέτισαν. ''Ααα, παραλίγο να το ξεχάσω. Σήμερα θα βγούμε με κάποιους από το γραφείο για ποτό, εάν θέλετε κι εσείς, είστε καλεσμένες.'' είπε και έφυγε. Η Καμίλα κοίταξε την Λόρεν, ''Θα πας;'' ρώτησε. Η Λόρεν την κοίταξε αδιάφορα, ''Ε, δε ξέρω. Έχω λίγη δουλειά ακόμα.'' απάντησε. ''Θα σε βοηθήσω.'' είπε η Καμίλα και έκατσε δίπλα της. Η Λόρεν ένιωσε θυμό. ''Καμίλα, δε χρειάζομαι τίποτα από εσένα αυτή την στιγμή, ειλικρινά. Καλύτερα να φύγεις.'' ξέσπασε η μεγαλύτερη κοπέλα. Η Καμίλα αισθάνθηκε ντροπή, επέλεξε να μην απαντήσει και απλά μάζεψε τα πράγματα της. Σε μερικά δευτερόλεπτα έφυγε από το γραφείο, κλείνοντας την πόρτα από πίσω της. Η Λόρεν σηκώθηκε ξαφνικά, έπιασε ένα ποτήρι και το γέμισε με ουίσκι. Αμέσως, ένιωσε περισσότερη οργή, με τον εαυτό της. Τα έκανε όλα χειρότερα. Άρπαξε το ποτήρι και το πέταξε στο τοίχο, φωνάζοντας.