Οξυγόνο

7

*Το παρακάτω part έχει σεξουαλικό περιεχόμενο οπότε εάν κάποιος δεν θέλει κάτι αντίστοιχο, να μην το διαβάσει*

Η μπερδεμένη Λόρεν αναγκάστηκε να γυρίσει σπίτι λίγη ώρα αφού εξαφανίστηκε από μπροστά της, για άλλη μια φορά, η Καμίλα. Μάταια, προσπάθησε να την πάρει τηλέφωνο. Η Καμίλα ήταν πεισματάρα, δεν υπήρχε περίπτωση να το σηκώσει. Τα σενάρια στο μυαλό της Λόρεν πολλαπλασιάζονταν. Ίσως να μετάνιωσε το φιλί τους. Ίσως να μην αισθάνθηκε αυτό που αισθάνθηκε η ίδια όταν ένιωσε τα χείλη της. Πόσο έξω θα μπορούσε να πέσει;

Για μερικές ημέρες, η Καμίλα δεν εμφανιζόταν στην δουλειά. Εξακολουθούσε να αγνοεί τα τηλεφωνήματα της Λόρεν και αυτό είχε αρχίσει να την ανησυχεί και να την τρομάζει υπερβολικά. Σκέφτηκε αρκετές φορές να πάει και να την βρει στο σπίτι της αλλά αυτό θα ήταν σαν να παραβιάζει κάποια όρια μεταξύ τους. Εκτός, σκέφτηκε, εάν περάσει έστω μια βόλτα απέξω με το αυτοκίνητο. Η Καμίλα δε θα την παρατηρούσε καν και δε θα γινόταν αντιληπτή από κανέναν. Θα κοιτούσε εάν το αμάξι της ήταν εκεί, ή εάν ήταν κάπου τριγύρω εκείνη, και έτσι θα έφευγε.
Παίρνοντας το απόφαση, μπήκε στο αυτοκίνητο της και κατευθύνθηκε προς το σπίτι της μικρότερης κοπέλας γεμάτη άγχος.
Το αμάξι ήταν εκεί, παρκαρισμένο. Υπέθεσε ότι η Καμίλα θα ήταν στο διαμέρισμα της. Η Λόρεν όμως δεν γνώριζε ποιο ήταν το διαμέρισμα της και ήταν βέβαιη πως δεν πρόκειται να μάθει σύντομα. Γεμάτη απογοήτευση, εξαφανίστηκε από την γειτονιά της Καμίλα.
Στο δρόμο της για το σπίτι, οι σκέψεις της κατέκλυσαν τον εγκέφαλο της. «Πώς γίνεται να με ακουμπάς έτσι, να με φιλάς με αυτόν τον τρόπο και μετά να εξαφανίζεσαι;» ρώτησε αρκετές φορές τον εαυτό της. Και η αλήθεια είναι ότι ακόμα και αν δεν είχε αρκετό καιρό να δεθεί με την Καμίλα, ένιωθε ήδη αφόρητη την απουσία της. Ένιωθε πως από την στιγμή που τα χείλη της άγγιξαν τα δικά της, ήταν μισή χωρίς αυτά. Ένιωθε μια παράλογη εξάρτηση. Και πώς γίνεται να νιώσεις εξάρτηση από κάτι που στην πραγματικότητα δεν είχες ποτέ; «Ήταν απλά ένα φιλί» προσπάθησε να πείσει επανειλλημένα τον εαυτό της. Αλλά δεν ήταν ένα φιλί για την Λόρεν. Και ίσως ναι, ίσως για την Καμίλα να ήταν μια αυθόρμητη κίνηση, κάτι μικρό και ασήμαντο. Αλλά για την Λόρεν δεν ήταν έτσι. Δε θα ήταν ποτέ έτσι.

Επιστρέφοντας σπίτι, έκανε ένα καυτό μπάνιο και βγαίνοντας από αυτό, φόρεσε την αγαπημένη της σατέν ρόμπα και κατευθύνθηκε προς το σαλόνι. Σκέφτηκε να βάλει λίγη μουσική για να σταματήσουν οι σκέψεις της όσο απολάμβανε ένα ποτήρι ουίσκι με πάγο.
Καθώς κοιτούσε την πόλη από τα μεγάλα παράθυρα του σπιτιού της, το τραγούδι που έπαιζε σιγανά από πίσω κάλυπτε την σιωπή.
Ήταν το «Take Me Out - Young Summer». Η απαλή μελωδία χαλάρωνε τις σκέψεις της. Μερικές ημέρες μακριά από την Καμίλα και ήδη ένιωθε πως χάνει το μυαλό της κάποιες φορές. 
Ένας ήχος ακούστηκε από την πόρτα της. Η Λόρεν κοίταξε με περιέργεια. Προχώρησε προς την πόρτα με διστακτικά βήματα. Όταν η πόρτα άνοιξε εντελώς, διαπίστωσε ότι το άτομο που βρισκόταν πίσω από αυτήν ήταν η Καμίλα. Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει υπερβολικά γρήγορα. Τα βλέμματα τους ενώθηκαν και καμία από τις δυο δεν μίλησε. Τα μάτια της μικρότερης κοπέλας έμοιαζαν βουρκωμένα. «Το τελείωσα με τον Σον.» είπε με σπασμένη την φωνή της η Καμίλα, αλλά με μια αίσθηση θάρρους. Η Λόρεν σήκωσε τα φρύδια της, «πώς αισθάνεσαι;» ρώτησε. Δεν ζήτησε εξηγήσεις, δεν φώναξε επειδή εξαφανίστηκε, αλλά το μόνο που την ένοιαζε εκείνη την στιγμή ήταν η Καμίλα. Καμία απάντηση. Το βλέμμα της μικρότερης κοπέλας κατέβηκε από τα μάτια της Λόρεν στα χείλη της. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων, η Καμίλα προχώρησε μέσα στο σπίτι και τράβηξε την Λόρεν πάνω της, ενώνοντας τα χείλη τους. Η Λόρεν άφησε τον εαυτό της στα χέρια της μικρότερης κοπέλας και συνέχισε το φιλί. Ήταν ένα φιλί γεμάτο πάθος, περισσότερο από αυτό που μοιράστηκαν το βράδυ εκείνο. Η Λόρεν έκλεισε την πόρτα πίσω από την Καμίλα. Τα στόματα τους αναζητούσαν απεγνωσμένα οξυγόνο. Η Καμίλα κοίταξε την Λόρεν στα μάτια όσο τα χέρια της ήταν απλωμένα στον λαιμό της, «πήγαινε με στο κρεβάτι.» ψιθύρισε και η Λόρεν ένιωσε τα πόδια της να παραλύουν. Κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και οδήγησε την Καμίλα στο υπνοδωμάτιο της. Η μικρότερη κοπέλα έσπρωξε την Λόρεν στο κρεβάτι και την άφησε καθιστή στην άκρη του κρεβατιού. Με απαλές κινήσεις ανέβηκε πάνω στα πόδια της και άρχισε να αφήνει απαλά φιλιά στον λαιμό της. Η Λόρεν άφηνε μερικούς αναστεναγμούς. Τα χέρια της βρέθηκαν στο στήθος της Καμίλα, το οποίο κρυβόταν από ένα άσπρο πουκάμισο. Η πρασινομάτα ξεκούμπωσε με γρήγορες κινήσεις το πουκάμισο, φανερώνοντας το στήθος της κοπέλας που βρισκόταν πάνω της. Τα χέρια της Καμίλα κατέβηκαν στην μέση της Λόρεν με απαλές κινήσεις, πιάνοντας την ζώνη της ρόμπας. Όταν η Λόρεν ξεκούμπωσε το παντελόνι της Καμίλα, η μικρότερη κοπέλα τράβηξε απαλά την ζώνη που κρατούσε την ρόμπα. Τα βλέμματα τους έμειναν ενωμένα. Η Λόρεν ξάπλωσε στο κρεβάτι και η Καμίλα προχώρησε μπαίνοντας ανάμεσα από τα πόδια της. Τα ρούχα τους βρίσκονταν τώρα στο πάτωμα και οι δύο κοπέλες είχαν κρυφτεί κάτω από την κουβέρτα. Η Λόρεν πήρε την πρωτοβουλία και γύρισε την Καμίλα, έτσι ώστε να βρίσκεται εκείνη ξαπλωμένη. Ένα πονηρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της μικρότερης κοπέλας. Η Λόρεν κατέβηκε αφήνοντας φιλιά στο σώμα της. Από τον λαιμό, στο στήθος της. «Τρέμεις» είπε η Λόρεν κοιτάζοντας την στα μάτια. Η Καμίλα έπιασε το χέρι της Λόρεν και το κατέβασε χαμηλά στο σώμα της, «Θέλω να σε νιώσω.» είπε. Η Λόρεν τότε την φίλησε με πάθος στα χείλη και πίεσε το χέρι της στην περιοχή της. Η Λόρεν τότε μπήκε αργά της, ακούγοντας την ανάσα της να γίνεται πιο βαριά. Τα χέρια της Καμίλα προσπαθούσαν να κρατήσουν κάτι, καταλήγοντας στα σεντόνια. Η Λόρεν συνέχισε να πιέζει τα δάχτυλα της όσο οι αναστεναγμοί τους γέμιζαν το δωμάτιο. Η Λόρεν αποφάσισε να κατέβει πιο χαμηλά τότε, βάζοντας το κεφάλι της ανάμεσα από τα μπούτια της Καμίλα. Άφησε μερικά φιλιά στο εσωτερικό μέρος των ποδιών της, βασανίζοντας την μικρότερη κοπέλα. Η Καμίλα άρπαξε τα μαλλιά της Λόρεν, «σε παρακαλώ.» ψιθύρισε. Η Λόρεν τότε άφησε την γλώσσα της να ευχαριστήσει την Καμίλα. Οι αναστεναγμοί της μικρότερης κοπέλας γίνονταν όλο και πιο δυνατοί. «Τελειώνω.» είπε, όσο τα πόδια της έτρεμαν. Αμέσως μετά, αναστέναξε «Λόρεν..» όσο τα πόδια της έκλεισαν γύρω από το κεφάλι της μεγαλύτερης κοπέλας. Η Λόρεν αισθάνθηκε τεράστια ευχαρίστηση βλέποντας την ικανοποίηση στο βλέμμα και στο σώμα της κοπέλας που ήθελε όσο τίποτα. Η Καμίλα αμέσως ανέβηκε πάνω στην μεγαλύτερη κοπέλα, γεγονός που ξάφνιασε την Λόρεν. Η Καμίλα τράβηξε το χέρι της Λόρεν στο μάγουλο της και απαλά τοποθέτησε τον αντίχειρα της ανάμεσα από τα χείλη της. Η Λόρεν ξέχασε πώς να αναπνέει παρατηρώντας το δάχτυλο της, με το οποίο έπαιζε η Καμίλα χρησιμοποιώντας την γλώσσα της. Η μικρότερη κοπέλα άνοιξε απαλά τα πόδια της Λόρεν, τοποθετώντας το χέρι της στην περιοχή της Λόρεν. Κατέβασε το κεφάλι της και έμεινε ανάμεσα στα πόδια της μεγαλύτερης κοπέλας. Η γλώσσα της έπαιζε απαλά στην περιοχή της όσο πίεζε τα δάχτυλα της μέσα της. Η Λόρεν γέμισε ηδονή. Αισθανόταν για λίγα λεπτά πως βρισκόταν ίσως στον παράδεισο. Το αριστερό χέρι της Καμίλα αναζήτησε το χέρι της Λόρεν. Η Λόρεν άρπαξε το χέρι της και το κράτησε σφιχτά. Η Καμίλα ανέβηκε και άρχισε να φιλάει τα χείλη της Λόρεν. Κοιτάζοντας την με το πιο παθιασμένο βλέμμα, της ψιθύρισε «θέλω να τελειώσεις για εμένα». Τα λόγια αυτά έκαναν την Λόρεν να χάσει το μυαλό της. Η Καμίλα συνέχισε τις κυκλικές κινήσεις με το χέρι της στην περιοχή της Λόρεν. Τα βλέμματα τους δεν μπορούσαν να αποχωριστούν. «Έλα, μωρό μου.» ψιθύρισε ξανά η Καμίλα, και η Λόρεν αφέθηκε. Το σώμα της άρχισε να τρέμει και η Καμίλα έδειχνε ευχαριστημένη βλέποντας τα πράσινα μάτια της Λόρεν να γυρίζουν πίσω την ώρα του οργασμού. Η Καμίλα ξάπλωσε δίπλα της, στηρίζοντας το κεφάλι της στην παλάμη της. «Είσαι σαν άγγελος.» είπε η Καμίλα, με απαλή φωνή. Η Λόρεν την κοίταξε, νιώθοντας το πρόσωπο της να κοκκινίζει. «Έχω το συναίσθημα ότι έχεις έρθει για να μου αναποδογυρίσεις την ζωή.» είπε η Λόρεν, κρατώντας το χέρι της μικρότερης κοπέλας. Η Καμίλα κοίταξε τα μάτια της, λέγοντας «Έχω ακριβώς το ίδιο συναίσθημα.»