Çocuk bakıcısı olan Hazal Çetinkaya, maddi açıdan iyi bir ailede büyümüş dört yaşındaki Melisa Alsancak'a bakıcılık yapmaktadır.
Melisa'nın yeni yaşını kutlamak için düzenledikleri partide her şey harika giderken, gizemli kişiden aldığı iltifat içer...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İş yerine doğru Serap Hanım'ın ve Oktay Bey'in hediyesini almak üzere çıktığımız yolları, babam jet hızıyla geçerken Kırmızı Burun lakaplı o şahısın atmış olduğu mesajla dona kalmıştım.
Kendine bu kadar güvenen ve de bu derece düşüncesiz mesajlar atan birini daha önce görmediğimi itiraf etmeliyim.
Attığı her bir mesaj beynime sinyaller gönderiyordu. Telefona öyle bir dalmıştım ki yeni bir mesajın bildirimi beni kendime getirdi.
0534.. = Çok bekletme beni güzelim olur mu? (21.53)
Hazal = Sen kendini ne zannediyorsun? Rahat bırak beni. Yoksa engelleyeceğim.(21.54)
0534.. = İleriki eşini engellemen kayınvalideni üzebilir. Oğluna bu tarz davranılmasını hiç tasvip etmez, benden söylemesi. (21.55)
Hazal = Allah Allah! Sen kendine bu kadar güvenme derim, sonra çok üzülürsün bay Kırmızı Burun ya da Giray mı demeliyim?! (21.56)
0534.. = Adımı ilkkez o güzel dudaklarından çıkarken görmek isterdim. Ne yapalım nasip değilmiş. (21.57)
Hazal = Bana bak sen çok fazla ileri gitmeye başladın. Beni rahat bırak anladın mı! (21.58)
Yazdığım son mesajı sapık Giray'a gönderdiğimde araba birden sarsılmaya başladı ve aniden stop etti. Babam ve ben ne olduğuna şaşkın şaşkın seyredip dona kalırken, babam aniden arabadan inip arabanın ön kaputunu araladı.
Bende arabadan inip babama neler olduğunu sorduğum da bana marşa basmam gerektiğini söylediği an sürücü koltuğuna geçip dediği şeyleri yaptım. O da bujileri çıkarıp ateşleme var mı diye kontrol ediyordu.
"Ama baba Serap Hanım bizi bekliyor. Zamanında hediyeyi yetiştiremezsem işimden olabilirim."
"Gördüğün gibi kızım yapacak bir şey yok. Olmadı otostop çekeceğiz."
"Otostop mu?"
Babam elini havalandırıp gelen arabalara durması için el gösterirken bende yetişemeyeceğimiz düşüncesinin vermiş olduğu tedirginlikler deryasında yüzüyordum.
Zaman beynimi kemirmeye başladığında stres tüm bedenime nüfuz ediyordu.
"Baba bu böyle olmayacak baksana hiç bir araba durmuyor."
"Elbet birisi duracak kızım. Merak etme."
Babam otostop çekmekte kararlı gözüktüğünde bende ona yardım etmek için gelen arabaların karşısında durup el kol ediyor, zıplıyordum. "Hey! Durur musunuz! Offfff!"
Hiç bir araba durmadan yoluna devam ediyordu. Bense boş boş bağırıp çağırmaktan başka bir şey yapamıyordum.
Yolun başında açtıkları "Reynmen-Ela" şarkısına eşlik eden insanların olduğu siyah lüks aracın lambaları gözlerime vurduğunda içerideki insanları görmek adına gözlerimi kısıp sağ elimi kirpiklerime götürdüm.
Araba yavaş yavaş bize doğru yaklaştığında içerisinde palyaçoların olduğunu farkettim.
Avaz avaz şarkı söylerlerken arabanın içindekilerin Giray'ın arkadaş grubu olduğunu düşünüp elimi havaya kaldırdım belki insafa gelir de bize yardım ederler düşüncesiyle...
Yaptığımın ne kadar yanlış olduğunu arabanın yanımızdan hiç durmadan geçmesiyle anlamış oldum.
İnsafsızlar!
İçimde öyle bir öfke belirdi ki söylediğim cümle istemsizce dudaklarımdan dökülmüştü.
