Taming the Serial Killer

EPILOGUE

Kylie's POV

AFTER two days ng binyag ni Baby Kyle pa umuwi sina Penny. Nakakalungkot, gusto ko kasi siya. Ang saya niya kausap at ang positive ng pananaw niya sa buhay. Minsanan nalang kasi ang mga ganung tao ngayon.

Hinatid namin sila sa airport. Kalian kaya ako makakabalik sa Pilipinas?

Papabik na kami ng biglang mag-iba ng daanan si Sebastian.

"Where are we going?"

"Beach," he replied, still looking at the road.

Magtatanong pa sana ako pero pinili kong manahimik na lang.

Nakarating kami sa may beach. Malapit ng mag-sunset. Bumaba siya at pinagbuksan ako. Nanabago ako, ang tahimik kasi niya. May problema ba siya?

Nakasandal kaming dalawa sa hood ng kotse. Tahimik lang kami pareho ng bigla siyang magsalita.

"Do you love sunset?"

"Do I?" balik kung tanong sa kanya.

He shrugged, "I don't know, we haven't tried looking at sunset before."

"Ah," I just replied.

Bigla siyang tumayo at napansin kong may nahulog mula sa bulsa niya.

"Hey, you dropped something," akala ko phone niya yung nahulog kaya pupulutin ko sana.

"No," pigil niya, "Ako na."

Pinanood ko na lang siyang pulutin kung ano man yung nahulog niya. Pero nagulat ako ng bigla siyang lumuhod sa harapan ko.

Huminga siya ng malalim bago siya nagsalita, "Hindi ko na hihintayin na maka-alala ka pa, baka kasi pag nangyari yon, itutulak mo na naman ako palayo," he paused, "Kylie Andrea Villareal, will you make me the happiest man and marry me?"

Hindi ko alam kung matatawa ba ako o kikiligin. Halata kasing kinakabahan siya.

Pero hindi ko napigilan ang tawa ko. Baka binibiro lang ako nito, "That's a crazy question."

Hindi parin siya tumayo at naghihintay siya sa sagot ko.

"Okay, I have a crazier answer," I said looking down at him, "Yes?"

"With a question mark?"

"Okay, yes. Hindi mo naman siguro ako pinagti-tripan?"

Natawa siya, "Why would I do that?"

Isinuot niya yung singsing sa daliri ko. It's a beautiful. Simple but there's elegance and simplicity in it, and I found it breathtakingly beautiful.

"Is this...a black diamond?"

"Yes."

I gasped, "This must've cost a fortune."

"You deserve the best," he kissed me on my forehead.

"You always do that," I remarked.

"Do what?"

"Kiss me, on my forehead?"

"I don't know, I just love doing it," he smiled.

He really is handsome.

"Thank you," I unconsciously said.

"For what?"

"For not giving up on me. You know, I may not remember you but I think I can remember my feelings."