Avengers Preferences (Lemon)

Steve Rogers: II

Voorafgaand:

Je pakte jullie eten uit de tas en maakte het pakketje open. Je gaf Steve's burger en friet aan hem. "Mn milkshake?" Vroeg hij. "Eerst een kusje." Zei je. Steve gaf je een enorme zoen en grijnsde toen. "Nu dan?" Vroeg hij. "Vooruit!" Zei je en je gaf hem zijn milkshake. Toen startte de film en begonnen jullie te kijken.

Toen de film afgelopen was liepen jullie richting de auto. Die had Steve bij de parkeerplaats om de hoek gezet. Het was niet ver lopen, dus dat maakte niet uit. Het was wel pikke donker, dus je pakte Steve's hand stevig vast. Je hoorde iets achter je en je keek om. Je zag alleen maar een donkere straat. Steve merkte dat je gestopt was en ging naast je staan. "Wat is er?" Vroeg hij. "Ik had het gevoel dat iemand ons volgde. Maar het kan ook schijn zijn." Zei je. "Laten we dan maar snel naar de auto gaan. Daar heb ik mijn schild liggen." Zei Steve. Je wist ondertussen wel dat Steve Cap is. Maar er was nog niks in de media gekomen over jullie relatie, gelukkig. "Oké, laten we dan daar maar snel heen gaan." Zei je en je draaide je om. Jullie liepen dat sneller om eerder bij de auto te komen.
Toen jullie bij de auto waren hield Steve eerst een grote ronde schijf in een hoes uit de achterbak. Daar haalt hij zijn schild uit en hij legt de hoes weer terug. "Rij jij?" Vroeg hij. "Ja hoor, sleutels?" Steve gooide de sleutels van de auto naar je toe en hij ging in de bijrijders stoel zitten. Hij zette zijn schild tussen zijn benen, zodat hij snel bij zijn schild kon. "Moeten we de andere het laten weten?" Vroeg je terwijl je de parkeergarage uit reed. "Nee, we weten namelijk niet of iemand ook echt achter ons aan zit. Dus we houden hun stand-by." Zei Steve. Toen je de weg op reed zag je niemand, maar het was ook rond 12 uur. Dus dat was logisch. Jullie reden de snelweg op, daar was ook niemand. Tot ineens een lijn van zwarte auto's. "Stop." Zei Steve. Je drukte de rem in en jullie stonden stil. Steve hield twee oortjes uit zijn dashboardkastje. "Doe in je oor." Zei hij. "Dan kunnen we contact houden. Sam en Natasha hebben deze ook altijd in." Je pakte het oortje aan en je deed hem in. "Natasha? Sam?" Vroeg Steve. "Hier!" Zei Natasha. "On your left!" Zei Sam. Je keek opzij en je zag dat Sam landde. Toen hoorde je een bons achter je. Je keek om en zag Natasha lachend zitten. Steve wou uitstappen. "Steve wacht!" Zei je. Hij keek naar je toe en je pakte zijn gezicht vast. Toen gaf je hem een zoen. "Ik hou van je!" Zei ik. "Ik ook van jou, ik kom zo snel mogelijk naar huis. Natasha, breng haar naar huis." Zei Steve. Natasha stak haar duim op en stapte naar buiten. Ze pakte een motor op, waarschijnlijk was ze daarop gekomen. "Volg mij!" Zei ze. Je startte de auto op en volgde Natasha van de weg af. Adrenaline racete door je bloed heen, maar je moest heel rustig blijven nu. Je reed naar huis en wachtte daar op Steve. Natasha was weer terug gegaan naar de snelweg om Steve en Sam te helpen. Je had besloten om te wachten tot Steve thuis zou komen. Je was bij hem thuis, je tas lag daar ook. Je had je oortje ook nog in kwam je achter.
"Steve, beneden!"
"Ik zie hem! Ik ga erachteraan!"
"Steve! Wacht! Niet alleen gaan! Wacht op Sam."
"Steve, luister!"
"Bucky?"
"Omg nee."
"Shit! Steve! Let op!"
"Fucking hell Steve! Luister nou!"

Steve was in gevaar!

"Steve! Achter je!"
"Ben je okay?"
"Ja, gaat wel. Zijn ze weg?"
"Bijna, er zijn er nog vijf ofzo."
"Schakel ze uit."
"Komt voor elkaar cap!"
"Lets go!"

Toen werd het stil op de radio. Steve was geraakt. Je wist niet wat je moest doen. Je wou er niet heen gaan, maar hier wachten, dat wist je ook niet. Je kan ook niet daar heen. Toen hoorde je gestommel achter je. Je keek om en keek recht in de ogen van een man met halflang bruin haar. Hij had bruine ogen en een mondkapje om. De Winter Soldier.