Avengers Preferences (Lemon)

Bruce Banner: IV

Voorafgaand:
"Ik hou van je." "Ik hou ook van jou." Zei je. Toen Bruce los liet gaf hij je een zoen. "We moeten hier achteraan." Zei Bruce. "Moeten we binnenkort mee beginnen." Zei je en je gaf Bruce nog een zoen. Je voelde de vlinders in je buik omhoog komen. Je houd zo van hem. Bruce Banner. Jou Bruce Banner.

Nadat Bruce en jij een aantal testjes hadden gedaan waren er vandaag weer testjes. Bruce zei dat hij nog niet precies wist wat er aan de hand was, maar hij had wel een idee. Vandaag zouden jullie dus de laatste testjes doen. 

Je liep het lab van Bruce binnen en je zag dat hij bezig was op zijn computer. "Hey schat!" Riep je en je legde je spullen naast die van hem neer. Bruce draaide zich verschrikt om en zag dat jij het was. "Hoi lieverd!" Zegt hij en hij loopt naar je toe. Dan geeft hij een kus op je voorhoofd. Je slaat je handen om hem heen en geeft hem een knuffel. "Vandaag gaan we trouwens testjes doen met een vriendin van mij samen. Wanda. Ik heb namelijk een idee over wat er aan de hand is, maar we hebben haar hulp nodig om het zeker te weten. Wanda kan heel goed haar met eigen emoties omgaan. Ze kan ineens heel boos worden en dan heel verdrietig. Als ze dat zelf wil. "Je kunt in deze stoel gaan zitten." Zei Bruce en hij wees een soort tandarts-stoel aan die in zijn lab stond. Je knikte en ging in de stoel zitten. Wanda ging naast je zitten en je deed je ogen dicht. Al snel voelde je woede in je opkomen. Je probeerde je lichaam te beheersen, maar je bewustzijn gleed weg... Al snel stopte Wanda en je kwam langzaam weer bij. Bruce keek bezorgd naar je en hij ging naast je zitten. Hij pakte je hand vast en hij keek je diep in je ogen. "Gaat het wel?" Vroeg hij bezorgd. Wanda liep even weg om jullie alleen te laten. "Ja. maar ik voel me wel heel moe." Zeg je en je kijkt naar bruine ogen. Een klein lachje verschijnt op je gezicht. Bruce legt zijn andere hand boven je. Hij streelde even door je haren. "Wil je nog verder? Het lijkt mij namelijk handig van niet." Zei Bruce bezorgd. "Nee, het lijkt mij ook niet handig. Is het goed als ik even ga slapen?" Vraag je aan hem. "Tuurlijk, wil je op mijn bed slapen? Want het duurt een beetje lang voordat je naar je eigen huis kunt." Vraagt Bruce lief. "Ja, als dat kan." Zeg je en je kijkt hem lief aan. "Natuurlijk." Zegt hij en hij geeft jee een kus op je voorhoofd. Je gaat op het bed zitten en je staat op. Bruce pakt je hand vast en hij neemt je mee naar zijn appartement. 

Als jullie daar aankomen plof je neer op het bed. Je voelt Bruce naast je liggen, maar je valt al in slaap voordat hij iets kan zeggen.