Noli Me Tangere

Kabanata 37: Ang Kapitan Heneral

Pagkadating ng Kapitan-Heneral, ipinahanap niya kaagad si Ibarra.  Samantala, kinausap muna niya ang binatang taga-Maynila na nagkamaling lumabas habang nagsesermon sa misa si Padre Damaso.  Ang paglabas ng binata sa simbahan ay ikinagalit ni Damaso.  Namumutla at nginig ang buong katawan ng binata ng pumasok siyang kausapin ng Heneral.  Ngunit, ng lumabas na ito, nakangiti na siya.  Ito ay tanda ng mabuting ugali ng Kapitan-Heneral.  Mayroon siyang panahon basta sa katarungan.

Pagkalabas ng binata, ipinapasok na ng  kagawad ang mga reverencia na sina Pari Sibyla, Pari Martin, Pari Salvi at iba pang mga prayle.  Yumuko ang mga ito at nagbigay galang sa Heneral… Dahil hindikasama si Padre Damaso, hinanap siya ng Heneral.  Sinabi nina Pari Sibyla at Pari Salvi na may sakit ang hinahanap.  Ang sumunod na nagbigay galang sa Heneral ay sina Kapitan Tiyago at Maria.

Pinapurihan ng Heneral si Maria dahil sa ginawa nito sa pananghalian.  Kung hindidahil sa kanya , maaring nautas na si Ibarra si Padre Damaso.  Sinabi ng Heneral na kailangang tumanggap ng gantimpala si Maria na kagyat namang tumutol.

Smantala, ipinahayag ng kagawad na dumating na si Ibarra at nakahanda na siyang humarap sa Heneral.  Napansin ng Heneral na medyo nabalisa si Maria, kaya sinabi niyang nais itong makaharap bago umaalis patungong Espanya.  Sinabi naman niya sa Alkalde na samahan siya nito sa paglilibot.

Hindi matiis ni Pari Salvi na ipaalala sa Heneral na si Ibarra ay excomulgado.  Pero,hindi siya pinapansin nito at sa halip sinabi ng Heneral na ipaabot kay Padre Damaso ang pangangamusta na gumaling ito kaagad.  Napamaang ang mga reverencia at sabay sabay na nagpaalam.  Nakasalubong nila ang pagpanaog ni Ibarra.  Ngunit hindi silanagkakibuan.  Mata lamang ang nag-usap.

Pagkakita ng Henaral kay Ibarra mabilis niya itong kinamayan at sinabing tama lang ang kanyang ginawa lalo na ang ginawang pagtatanggol sa ala-ala ng ama.  Tiniyak niya na kakausapin ang Arsobispo tungkol sa pagkaka-excumulgado ni Ibarra.

Sa pagkukuwento, lumitaw na nagkapalad si Ibarra na makatagpo ang pamilya ng Kapitan Heneral noong siya nagpunta sa Madrid.  Tinanong ng Heneral kung wala man lang liham na tagubiling dala si Ibarra para sa kanya.  Hindi na kailangan ito, ani Ibarra sapagkat lahat daw ng mga Pilipino ay tinagubilin sa Heneral.  Sa pagpapahayag ni Ibarra ng kanyang sariling pananaw sa buhay, nagpamuni ng Heneral na matalino ang binata.  Inamuki niya itong ipagbili ang lahat lahat na ari-arian at sumama na sa kanya sa Espanya sapagkat hindi nababagay ang kanyang kaisipan sa Pilipinas.  Pero,sinasabi ni Ibarra na higit na matamis ang mamuhay sa bayang sinilangan at pinamuhayan din ng mga magulang nito.

Pinahalagahan ng Heneral ang paninindigan ni Ibarra sapagkat inaakala niyang higit nga niyang kilala ang Pilipinas kaysa sa kanya.  Nang maalala niya si Maria, sinabi ng Heneral kay Ibarrana puntahan na niya ang kanyang kasintahan at itagubilin ang paparoonin sa kanya si Kapitan Tiyago.  Ipinagugunita niya kay Ibarra na samahan siya sa pamamasyal.  Tumango si Ibarra at umalis na.  Kapagdaka, tinawag ngHeneral ang mga kagawad at sumunod ang Alkalde.  Sinabihan ng Heneral ang Alkalde na hindi na kailangang maulit pa ang naganap na pananghalian at ibigay ang lahat ng kaluwagan kay Ibarra sa pagsasakatuparan ng kanyang mga mabubuting layunin.  Huwag ding pakialaman si Ibarra, mariing pautos pa ng Heneral.

Tumango ang Alkalde sa tinuran ngHeneral.  Nangako siyang pangangalagaan din ang kaligtasan ni Ibarra.  Nang dumating si Tiyago kaagad na binati siya ng Heneral dahil sa pagkakaroon ng kapuri-puring anak at marangal na manunungangin. Nagprisinta pa ang Heneral na maging ninong sa kasal.

Samantala, kaagad na hinanap ni Ibarrasa Maria.  Kumatok siya sa silid ni Mariasapagkat naririnig niya ang boses nito.  Pero, hindi binuksan ang pinto at sa halip ay si Sinang ang sumilip.  Sinabi ni Sinang na isulat na lamang ni Ibarra ang sasabihin sapagkat papunta sila sa dulaan.  Nagtaka si Ibarra.