fight me mate (minsung)

30

Hyeji anne ameliyata hazırlanırken herkesin gözü yaşlıydı. Minho çoktan ağlamaya başlamıştı. Annem gözyaşlarını tutmak için başka taraflara bakıyordu. Bende Minho'nhun ağlamasını durdurmaya çalışıyordum.

"Sevgilim, annenin yanında güçlü durmamız gerek. Lütfen, en azından o girene kadar."

Minho kafasını sallarken gözyaşlarını silmiştim ben de. Herkes Hyeji anneye bakıyordu.

"M-merak etmeyin.."

Hyeji anneye ilaç vermişlerdi, birazdan uyuyakalacaktı. Herkes korku içindeydi, hiç uyanamayabilirdi."

"Orada öleceğimi düşünüyorsunuz... Ama ben sağ çıkacağım."

Hyeji annenin uyumadan önce gülümseyerek söylediği sözlerle ağzımdan bir hıçkırık kaçmıştı. Odadaki herkes ağlamaya başlarken doktorlar alıp götürmüştü.

Hepimiz koltuklara çökmüş, ağlayarak, duvarlara bakarak geçirmiştik saatlerimizi kasvetli hastane koridorlarında.

♥♥♥

"Birlikte gidelim sahile. Annem çok sever yüzmeyi. O uyandığında beraber gidelim."

Minho'nun saçlarını okşarken gülümseyerek kafamı sallıyordum.

"Gidelim sevgilim. Annen uyanacak. Birlikte denize gideceğiz. Birlikte yüzeceğiz~"

Aradan saatler geçmişti. Hyeji anne hala ameliyattaydı. Felix ve Jeongin eve gitmek zorunda kalmıştı. Bize de yiyecek ve kıyafet getireceklerdi.

Doktor ameliyathane sen çıktığında hepimiz heyecanla yerimizden fırlamıştık. Hepimizin içinde korku vardı. Doktor hiçbir tepki vermiyordu.

"Doktor bey..?"

Ben titreyen sesimle konuştuğumda doktor gözlerini doğrudan bana dikmişti.

"Lee Hyeji'nin yakınları sizler mi oluyorsunuz?"

"Evet."

Hepimiz kafamızı salladığımızda doktor elindeki kanlı eldivenleri çıkarmış ve çöpe atmıştı. Hepimizi ürkütmüştü bu.

"Bayan Hyeji'nin yaşama ihtimali..yüzde otuzdu. Hepinizin anlayabileceği gibi çok düşük bir ihtimaldi."

Hepimizin gozleri dolarken Minho doktora yaklaşmış ve heyecanlı olan sesiyle konuşmaya devam etmişti.

"Bunu biz de biliyoruz, yani ne oldu? Annem iyi, değil mi!"

Ben elimle ağzımı kapatırken Changbin Minho'yu tutup doktordan uzaklaştırmaya çalışmıştı. Hyeji anne, hyeji anne...

"Hyeji hanım bu düşük olan yüzde otuz ihtimalle hayatta kalmayı başardı, onunla gurur duymalısınız."

Doktorun söylediği sözlerle şaşkınca yere yığılmıştım. Herkes sevinçten ağlamaya başlarken minho yanıma çökmüştü. Biz sarılarak ağlarken doktor bize gülümsemişti.

"Geçmiş olsun. Şimdilik bir problem yok gibi görünüyor. Yinede onu gözetim altında tutacağız."

Annem zorlukla doktora teşekkür etmişti. Geri kalanlar ise ağlıyordu. Gözyaşlarımın arasından gülümseyerek ellerimi Minho'nun yanaklarına koydum.

"Bak, g-gördün mü? Sana annen iyi olacak demiştim."

Minho dudaklarımızı birleştirirken bende gülümseyerek karşılık vermiştim.