Chapter 14
မနက္ ၇း၀၀
ဒါပံုမွန္နိုးတဲ့ အခ်ိန္ပဲ....
မေန႔ညက Dinner မွာ နည္းနည္းေသာက္လိုက္မိလို႔ ထင္ရဲ႕ ၀မ္က်ီ... အခုေတာ့ ေခါင္းကိုက္ေနၿပီ...
နားလိုက္ရင္ေကာင္းမလားစဥ္းစားမိေသာ္လည္း...
conpany က သြားရဦးမည္ေလ..
အလုပ္က အလုပ္ ပဲ မဟုတ္လား...
အိပ္ယာေပၚမွာ အေၾကာဆန္႔လိုက္ၿပီး....
အခန္းတြင္း အလင္းရေစရန္ နွင့္
စိတ္လန္းဆန္းသြားေအာင္........
လိုက္ကာေတြဖြင့္ခ် လိုက္သည္...
ၿပီးေတာ့မွ
ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ၀င္....
မ်က္နွာသစ္ သြားတိ္ုက္လုပ္ေနတုန္း...
မွန္ထဲကေန သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ၾကည့္မိတယ္....
ေတာင့္တင္းက်စ္လစ္တဲ့ ခနၶာကိုယ္အခ်ိဳး အစား..
ေက်ာက္သလင္းကဲ့သို႔ အသားအေရ ၾကည္ၾကည္ေလး..
ေယာက်ၤား ဆန္ဆန္ စြဲေဆာင္မႈရွိေနတဲ့ လည္ဇလုတ္
ေမးရိုး.. မ်က္ခံုး... ပယင္းေဖ်ာ့ေရာင္ မ်က္လံုးနက္နက္ေတြ...
နွာတံခြၽန္ခြၽန္ေလးနက့္... ခ်ယ္ရီေရာင္ ေျပးေနတဲ့ နႈတ္ခမ္း အစံု...
မဆီမဆိုင္မေန႔က အခ်ိန္ကို မ်က္လံုးထဲ ျပန္ျမင္မိသည္...
"လန္က်န္႔..😚😚"..
"Fuk.. ပဲ" မ်က္လံုးႀကီးစံုမိတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ကိုယ့္နႈတ္ခမ္းပါ ကိုယ္ျပန္ကိုက္ထားမိသြားသည္...
ဘယ္လိုခံစားခ်က္ႀကီးလဲ ဘာလို႔ အဲ့တာက မေတြးပဲေရာက္ေရာက္လာတာလဲ....
"မျဖစ္ေတာ့ဘူး လန္၀မ္က်ီ ..... မင္းစိတ္ထိန္းစမ္း"
ကိုယ့္ဘာသာဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိ...စိတ္ေတြရႈပ္လာခါ ေရဘန္းကို ဖြင့္ခ်လိုက္ၿပီး... ေခါင္းေပၚကေနပါ ေရစက္ေတြကို က်ဆင္းေစလိုက္သည္....
....................................
"Arr...!!!"
မ်က္လံုးေတာင္မဖြင့္ရေသးဘူး ေခါင္းက ထိုးကိုက္လာသည္ေၾကာင့္ အသံက အရင္ထြက္သြားသည္...
ည က အ၀တ္အစား နက့္ပဲ
သူအိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ....အင္း..ေျခကားယားလက္ကားယားနက့္....
ČTEŠ
မင္းမွမဟုတ္ရင္... မင်းမှမဟုတ်ရင်... {..Completed..}(unicode+zawgyi)
Fanfikceေ၀့ရင္း : :လန္က်န္႔ မင္းမွမဟုတ္ရင္ ငါ့က္ုိ ဘယ္သူမွ မပိုင္ေစရဘူးေနာ္ အရမ္းခ်စ္တယ္ လန္က်န္႔ : :မင္းဘ၀ကို ငါ့ကိုအပ္နွင္းပါေ၀့ရင္း... ေနာက္ဘ၀ အဆက္ဆက္ သံသရာတစ္ေလ်ွာက္ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ့မယ္ ဝေ့ရင်း : :လန်ကျန့် မင်းမှမဟုတ်...
