Tadhana (When Two Worlds Collides)

8. Fateful Encounter

Vane's POV

Lumapit ako kay Javier at unti unti syang nagising.

"Ayos ka lang ba?" tanong ko sa kanya. Kita sa mata niya ang pagtataka.

"Bakit ako nandito?" nagtataka nitong tanong. "Sino ka?" dagdag pa niya.

"Wala ka ba talagang natatandaan?" baka nasobrahan nung pagsabog.

"Javier, what the hell is going on with you? You hacked the entire system of the city and threatened to detonate the bomb on the city's main core then say that you don't remember the fucking whole thing?" biglang sabat ni Eva na kita sa mata nito ang galit at the same time pag aalala.

"Ano bang pinag sasabi mo? The last time I remembered, I was out in the plaza then this streak of light flashed through at tumama sakin."

Mukhang may masama akong kutob dun sa sinabi niya. Baka dahil yun sa shard ng isang jewel na nakita ko sa leeg niya. Yun kaya ang tumama.

"Teka! Halika Javier lumapit ka sa akin at ipapatanda ko sayo lahat ng nangyari." Ginamit ko kay Javier ang natutunan ko sa Neurology class ko. Connecting the Neurons that holds the memory to enable to remember a long forgotten one. Nagliwanag ng blue ang kamay ko at itinapat ko ang hintuturo ko sa kaliwang sintido niya. Sinimulan ko nang padaluyin ang regenerative power ko. Makalipas ang ilang Segundo ay nanlaki ang mata ni Javier.

"Shit! Did I just did that? How-what the-but..." ang mas lalong naguguluhan niyang sabi.

"Eva, I think I know kung bakit hindi natatandaan ni Javier ang nangyari, I found this shard on his neck kanina and it's glowing violet. But when I touched it naging white ang glow niya. This has something to do with those strange things he has done." Paliwanag ko.

"I cdont understand...wait..., so, lets just say na naniniwala ako sayo Vane. Don't forget, we only have.." sabay tingin sa bracelet niya. "Whaaat?! Less than 5 minutes before the bomb in the city's core explode ..fuck!" natataranta niyang sabi at pati ako ay natataranta.

"Shit! Don't worry guys, ill fix this!" at biglang nagliwanang ang buong katawan ni Javier at naging taong synergy sabay takbo pabalik dun sa ilalim ng kalsada na pinanggalingan namin kanina. Imbes na tumakbo ay hinawakan ko ang balikat ni Eva at Iwinarp ko kami dun sa tunnel. Una pa kaming nakarating dun na siya naming ikinabigla ni Javier ng makarating siya 3 seconds later.

"Wag kang tumunganga jan at simulant mo nang pigilan ang bomba!" tili ni Eva.

Agad naging normal ang anyo ni Javier at pumunta dun sa control panel niya kanina tumabi na rin si Eva sa kanya. Nagsimula na silang mag type nang kung ano-ano .. 2 minutes nalang!

"Guys, pwede pakibilisan? 21 minute and 45 seconds nalang!" sigaw ko sa kanila.

"Bakit ayaw? Ayaw mag send ng data?" napahilamos siya samukha gamit ang palad niya.

"Hello? Nasira kaya broadcaster mo ng pinababato mo kami ng powers mo." Sabay taas kilay na tugon ni Eva.

"Paano natin masesend tong data?" nagmamadaling sabi Javier na nagtatype parin ng kung ano.

"Akong bahala." Sabi ni Eva sabay ngiti. Hinawakan ni Eva ang Processing Unit nung control panel ni Javier at muling umilaw ng green ang mata niya.

"Technopath ako, kaya kung gawing computer ang sarili ko. Isesend ko na.."confident niyang sabi. At biglang tumigil ang bomb timer sa screen . Hooh! Muntik na kami dun!

Yey!

K I N A B U K A S AN.......

Nagising ako ng mga 10:30 ng umaga. Buti wala akong klase sa umaga at panghapon lang.