Εδώ είμαι λοιπόν...Στέκομαι μπροστά από την σιδερένια πύλη αυτού του μεγάλου και επιβλητικού αλλά ταυτόχρονα καινούργιου για εμένα κτηρίου, λύκειο, σκέφτομαι και ανατριχιάζω μόνο στην ιδέα για το πόσα καινούργια αλλά και γενικά περισσότερα παιδιά είναι εδώ. Θυμάμαι την πρώτη μου μέρα στο γυμνάσιο.Ήταν τόσο διαφορετικά όλα.
~~~FLASHBACK~~~
Παν. Κοιτάξτε κορίτσια αυτό είναι το καινούργιο μας σχολείο!
Φώναξε ενθουσιασμένη όσο βάδιζε γρήγορα προς το νέο της σχολείο.
Μαρθ. Πόσο ανυπομονώ να το κυβερνήσουμε.
Μαρ. Μήπως εννοείς να το εξερευνήσουμε;
Παν. Όχι βρε να το κυβερνήσουμε ακα#γινουμεοιπιομπιτς.Είπε και αρχίσαμε να γελάμε. Μπήκαμε στο τεράστιο προαύλιο του σχολείου και αφού βρήκαμε τους παλιούς μας συμμαθητές και φίλους αρχίσαμε να κάνουμε νέες γνωριμίες.
Μαρθ. Γεια σου είμαι η Μάρθα και από εδώ οι φίλες μου Παναγιώτα και Μαριάνθη.
Αυτήν την φράση την επανέλαβε πάνω από 60 φορές μέσα σε ένα μισάωρο. Ήμουν τόσο περίφανη για την φίλη μου που δεν ντρεπόταν και ήταν κοινωνική σε αντίθεση με εμένα. Όσο και αν λάτρευα να κάνω καινούργιους φίλους ποτέ δεν ήμουν ικανή να κάνω την αρχή.
Ντριιγκκκ
Ακούστηκε ο ήχος του κουδουνιού που σήμανε την έναρξη της καινούργιας σχολικής χρονιάς.
Μαζευτήκαμε όλα τα παιδιά μπροστά στο κτήριο στις "γραμμές" όπως τις αποκαλούμε και περιμέναμε να ακούσουμε σε πιο τμήμα θα ήμαστε την φετινή χρονιά.
Μετά από λίγη ώρα μάθαμε ότι θα ήμαστε μαζί και οι τρεις στο ίδιο τμήμα! Είμαι ενθουσιασμένη αν και μου είπαν τα κορίτσια πως θα κάτσουν μαζί οπότε αυτό σημαίνει ότι θα είμαι μόνη στο θρανίο... Αλλά δεν με πειράζει καθόλου ετσι κι αλλιώς δεν μου αρέσει να μιλάω στο μάθημα γιατί θέλω να προσέχω...
Σε γενικές γραμμές είμαι καλή μαθήτρια με δεκάρια και δύο εννιάρια τελείωσα το δημοτικό.
~~~END OF FLASHBACK (NOW)~~~
Πέρασα την μεγάλη σιδερένια πύλη και μπήκα στο εσωτερικό του προαύλιου, αφού πρώτα πήρα μια μεγάλη ανάσα. Γρήγορα κατευθύνθηκα προς τα πίσω παγκάκια του σχολείου εκεί που δεν μαζεύονται πολλά παιδιά. Έφτασα χωρίς να πετύχω κανέναν γνωστό ευτυχώς στον δρόμο και εκεί έβαλα τα ακουστικά μου και περίμενα το κουδούνι να χτυπήσει.
YOU ARE READING
Dare To Live
General FictionΜου είχαν πει ότι ήμαστε bff και καλά. Τώρα το ξέρω ότι όλα αυτά ήταν ψέματα, τώρα το καταλαβαίνω. Δεν είναι όλοι όποιοι και όπως νομίζουμε και πολλές φορές πληγωνομαστε. Aλλά ο χειρότερος πόνος είναι όταν χάνεις κοντινά σου άτομα, άτομα που εσύ νόμ...