Dare To Live

14ο κεφάλαιο

Και τότε ήρθαν...

Εννοείται ότι έκαναν θεαματική είσοδο εξάλλου πως αλλιώς θα βγουν βασίλισσες του χορού με βασιλιά, τον δικό μου βασιλιά...

Η Παναγιώτα φορούσε ένα κόκκινο φόρεμα κολλητό που δεν άφηνε και πολλά στην φαντασία ενώ η Μάρθα φορούσε ένα επιβλητικό κόκκινο πάλι μακρύ αυτή την φορά φόρεμα. Δεν θέλω να το παραδεχτώ αλλά ήταν και οι δύο πανέμορφες...

Ποτέ δεν θα τις φτάσω... Τσάμπα προσπάθησα...

Το βλέμμα μου πήγε κατευθείαν στο μέρος του Δυονιση και συναντήθηκε με το δικό του βλέμμα...

Ένιωσα τον χρόνο να σταματάει... Μου είχε λείψει αφάνταστα πολύ... Σε αυτά τα δευτερόλεπτα ένιωσα τόσα πολλά συναισθήματα που πίστεψα ότι μπορεί και να με αγαπάει όντως και απλώς να προσποιείται...

Όμως το βλέμμα του έγινε απότομα άγριο με μια δόση αηδιας που με διέλυσε αλλά δεν πρέπει να το δείξω...

Έσπασα την οπτική μας επαφή και κατευθύνθηκα γρήγορα μακρυά του ευχόμενη να βρω τον Γιώργο ώστε να μην είμαι μόνη μου.

Έψαχνα και έψαχνα... Αλλά πουθενά ο Γιώργος όλο αυτό με κάνει να αγχώνομαι ακόμα περισσότερο...

Το κακό προαίσθημα μου ολοένα και μεγαλώνει και νιώθω ότι θα χαθώ μέσα στο ίδιο μου το μυαλό και τις αρνητικές σκέψεις.

Συνεχίζω να τον ψάχνω εδώ και πολύ ώρα αλλά κυρίως να αποφεύγω την Θεοφανία, τον Δυονιση αλλά και τον Γιάννη που ήρθε και αυτός το γλυκουλι μου. Δεν θέλω να αντικρίσω κανέναν τους αυτή την στιγμή.

Το χειρότερο όλων πιο είναι όμως;;;

Κοντεύει η σειρά μου για να παρουσιαστώ και δεν θέλω. Ξέρω ότι τα κορίτσια έχουν σκαρώσει σίγουρα κάτι για να με κάνουν ρεζίλι για ακόμα μια φορά αλλά δεν ξέρω τί ακριβώς είναι.

Η αλήθεια είναι το έχω συνηθίσει και είχα ετοιμαστεί ψυχολογικά για αυτό όσο ήξερα ότι το σχέδιο ίσχυε, τώρα δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο αξίζει να γίνω περίγελος όλων καθώς μπορεί να μην ισχύει.

Μήπως είναι καλύτερο να το σκάσω; Να φύγω! Να γλυτώσω... Το προαίσθημα μου γίνεται όλο και πιο αρνητικό και με κάνει  να θέλω να φύγω.

Όσο ήμουν απορροφημένη στις σκέψεις μου ένιωσα να χτυπάω σε κάτι σκληρό και εννοειται έπεσα κάτω καθώς είμαι πάρα πολύ αδύναμη και κάπως έπρεπε να γίνω ρεζίλι και από μόνη μου εξάλλου... Να τραβήξω την προσοχή που λέμε...