Dare To Live

11ο κεφάλαιο

Υπέροχα, ακόμα μια καινούργια μέρα ξεκινάει. Ελπίζω να καταλάβατε την ειρωνεία στην παραπάνω πρόταση μου.

Αφού πλύθηκα και ετοιμάστηκα πήρα την τσάντα μου και ξεκίνησα να πάω να βρω την Θέο στο συνηθισμένο μας σημείο...

Περίμενα κάνα εικοσαλεπτο αλλά πουθενά η Θεό... Την έπαιρνα τηλέφωνο ξανά και ξανά αλλά δεν μου το σήκωνε...

Έβγαινε ο τηλεφωνητής... Πφφφφ καλά θα πάω μόνη μου... Μπορεί να μην ήταν καλά και να κοιμάται...

Έφτασα στο σχολείο και κατευθύνθηκα στο συνηθισμένο μας παγκάκι.

Κάτσε τι; Γιατί; Τι δουλειά έχουν αυτοί μαζί;

Δεν νομίζω να με είδαν οπότε ας φύγω γρήγορα...

Πήγα στο μπάνιο και τα δάκρυα δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνιση τους.

Γιατί σε εμένα θεέ μου; Τι έχω κάνει; Τελικά δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι κανέναν... Σιγά μην έβρισκα εγώ κάποιον να με συμπαθεί και να με στηρίζει στα αλήθεια...

Για να μην σας κουράζω άλλο είδα τον Δυονυση να φιλιετε με την Παναγιώτα και η Θεοφανία με την Μάρθα τους χειροκροτούσαν και τους ενθάρρυναν και μιλούσαν σαν πραγματικές κολλητές.

Σκούπισα τα δάκρυα μου πήρα μια βαθιά ανάσα και αποφάσισα να πάω στην τάξη μου και να περιμένω εκεί να χτυπήσει το κουδούνι...

Δεν θα τους κάνω την χάρη να στεναχωριέμαι και να κλαίω για αυτούς. Δεν αξίζει.

Μπήκα στην τάξη, έκατσα έβγαλα τα ακουστικά μου και άρχισα να ακούω μουσική.

Άκουσα την πόρτα να ανοίγει αλλά δεν έδωσα περετερο σημασία.

??. Άκου να σου πω καργιολακι είσαι ένα τίποτα οπότε μην με ξαναενοχλησεις εμενα. Αααα και σβήσε το τηλέφωνο μου γιατί δεν θέλω να το έχουν αποτυχημένοι σαν και εσένα
Μαρ. Μααα εγώ... Νομ
??. Ότι θα ήμουν φίλη με κάποια σαν και εσένα; Με μια ταναπου;
Μαρ. Εσύ είσαι η ταναπου Θεοφανία

Είπα και έφυγα γρήγορα από την τάξη πριν καταλάβει ότι κλαίω.

Δεν μπορώ να το πιστέψω... Δεν την είχα για τέτοια...

Πήγα σε ένα πάρκο δίπλα από το σπίτι μου και έκατσα εκεί και έκλαιγα ακούγοντας μουσική όταν ξαφνικά ένιωσα ένα σκουντιγμα στον ώμο.

Μαρ. Γιάννη;
Για. Με έστειλαν να σου πω να μην στεναχωριέσαι και ότι σε αγαπάμε πολύ