Dare To Live

3ο κεφάλαιο

Άλλη μια μέρα ξημέρωσε. Από το φως που έρχεται ανάμεσα από τα στορακια του παραθύρου από το δωμάτιο μου καταλαβαίνω ότι έξω έχει ήλιο. Σηκώθηκα απο το κρεβάτι μου, το έστρωσα και πήγα στο μπάνιο για να πλυθώ. Έπλυνα το πρόσωπο μου και τα δόντια μου και αποφάσισα μετά από καιρό να βαφτώ λιγάκι. Τόνισα λίγο της βλεφαρίδες μου και τα μάτια μου και έτοιμη. Νιώθω ότι σιγά σιγά είμαι έτοιμη για μια καινούργια αρχή. Ίσως η Θεοφανία με βοήθησε να το πάρω απόφαση.

Αφού αποφάσισα τελικά τι θα φορέσω πήρα την τσάντα μου που την είχα ετοιμάσει εννοείται από εχθές το βράδυ και είμαι έτοιμη!

Ξεκίνησα να πάω στο σχολείο από τον συνηθισμένο μου δρόμο όταν συνάντησα την Θεοφανία μαζί με την Παναγιώτα και την Μάρθα. Φαινόταν σαν να μαλώνουν;!

Μαρθ. Ναι ρε φρικιό οπότε αν δεν θέλεις η φήμη σου να πέσει στα τάρταρα καλό θα ήταν να την παρατήσεις.
Παν. Άσε που είναι πουτανα. Δεν πιστεύω να θέλεις να κάνεις παρέα με μια πουτανα. σωστά; Γιατί μόνο μια πουτανα κάνει παρέα σε μια άλλη πουτανα αν με πιάνεις.

Ήθελα τόσο πολύ να πάω εκεί και να τις αντιμετωπίσω. Να υπερασπιστώ την Θεοφανία αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό όμως τα πόδια μου είχαν ριζώσει στο σημείο το οποίο στεκόμουνα και δεν μπορούσα να τις πλησιάσω.

Θεο. Λοιπόν για ακούστε σκύλες. Θα το πω μόνο μια φορά. Εγώ την Μαριάνθη την συμπάθησα και θέλω να μείνουμε φίλες. Αααα και επίσης οι κενές απειλές σας σε εμένα δεν πιάνουν. Τώρα με συγχωρείτε αλλά θα αργήσω να πάω και μια φίλη μου με περιμένει.

Και με αυτά τα λόγια απομακρύνθηκε από κοντά τούς.

Παν. Αααα το ηλίθιο το φυτό που θα μας πει και σκύλες.
Μαρθ. Ναι ρε! Άκου εκεί θέλει να κάνει παρέα με την Μαριάνθη παρά να την παρατήσει. Αλλά αυτό θα το πληρώσει, σωστά;
Παν. Αφού το ξέρεις... Εννοείται.

Με αυτά τα λόγια έφυγαν γελώντας προς το σχολείο.

Καημένη Θεοφανία θα σου κάνουν την ζωή σου κόλαση εξαιτίας μου. Αλλά όχι! Δεν πρόκειται να τις αφήσω. Δεν θα αφήσω την μοναδική μου φίλη να πληγωθεί από τις ίδιες που πλήγωσαν και εμένα. Ήρθε ή ώρα για κάποιες αλλαγές.

Μετά από αυτές τις σκέψεις άρχισα να τρέχω για να προλάβω το σχολείο γιατί είχα αργήσει. Μπήκα βιαστικά στην τάξη μου και όπως το περίμενα, η Θεοφανία καθόταν στο πρώτο θρανίο και με περίμενε.

Μαρ. Καλημεραα συγγνώμη που άργησα αλλά κάτι μου έτυχε στον δρόμο.

Είπα και της έδωσα ένα από τα πιο λαμπερά και ειλικρινά χαμόγελα μου.