ERGENOTORUS

Nah!!

   Multide Sena'yı ponpon kiz sanan salak- Luke Hemmings  - var...

Sonuç= 56-74 yendik !!

  O kadar mutluydum ki anlatamam. O yden hic anlatma cabasın agirmicem. Mutluydum iste. Karsi takimın trübünindekiler bana kırmızı görmüs boğa giibi bakiyordu. Ordakileri biraz inceleyince pismanlikla bakan bir yüz gördüm. Oha amk! Heryerde karsıma cıkmasana. Onu baktıgımı anlayınca gülumsemeye calısti. Elinden kocaman bir kart cıkardı. Kartta

''Ben bir eşşeğim. Sena beni affet! '' yazıyordu. Karti gören ona bakıyordu. Abimin kızgın bakislari dahada artmısti. Yerinden hizla kalkip Umut'un yanına ilerledi. Onu yerinden kaldırıp yumruğu gecirdi.

Ayni anda ben ''Abi!! '' diye cığlık atmistım. Abim istese Umut'u pekalada gebertirdi. Ama ben istemiyorum. Ona ne kadar kızgin olsamda azıcık bir sevgi var icimde.

   Umut abime karsılik vermiyordu. Hızla onların yanina kostum. Abimi Umut'un üzerinen ayırmaya calıstim. Kimse karısamiyordu cünku abim korkutucu görünüyordu.

''Sena siktir git!! Ben bu piçi öldürmeden beni ondan ayıramazsin.'' diye kükredi.

''Ya ben onu dövmeni istemiyorsam!'' dedim ayni sertlikte. Abim Umut'un üzerinden kalktı.

''Sen tam bir geri zekalısın! İkinciyede ayni boku yedi ve sen hala affetmeyi mi düsünüyorsun!? '' dedi ama onu aldırmadan Umut'a döndüm.

''Sırıtma hemen. Abimi üzerinden almasaydım öldürürdu seni! Onun hapise falan gitmesini iatemiyorum sadece! '' dedim sonra elimde 'nah' isareti yaparak. ''Nah affederim seni!!'' diye bagirdim. Abimi cekeleyerek yerine oturttum. Sahaya gittim. Ödülümüzü aldik. Soyunma odasında üzerimi degistirdim. Abim arabasında beni bekliyordu. Sahada kimse yoktu nerdeyse. Bana gelen bay beni ponpon kız sanan salak'i fark ettim.

''Demek Umut'un meşhur Sena'si sendin ha?'' dedi alayla.

''Ne anlattı o piç size!? '' diye kukredim. Sesim sahada yankilanıyordu.

''Sadece iki kere yanlıs anlasilma oldugunu ve senin ondan ayrildıgıni.'' dedi. Bu sefer ciddiydi.

''Peki yanlis anlamalar neymis biliyor musun? '' diye sordum. Kafasıni hayır anlaminda salladı.

''Birincisinde en yakin arkadasımla onu öpüsürken görmüstüm. Ama bana arkadasımın tuzagi oldugunu söylemisti. İki hafta önce onu affettigimde ise bir kiz gelip Umut'un bana bursa'da oldugunu söyledigi zamanda İstanbul'da birlikte olduklarıni söyledi. Yanlıs anlasılan ne!? Beni seviyorsa bile aldatti! ''  dedim sinirle ve sahanin kapısına yöneldim.

''Bu arada adim Sinan! '' diye bagirdigini duydum.

''Banane! '' diye bagirip abimin arabasına ilerledim.

  Arabaya bindigimde bugünkü maci ve olanlari düsündüm. Aslinda biliyo musunuz geçebiliyor. Yani göz gmeyince gonül katlanır derler ya aslinda yalan. Ama bir süre sonra geciyor.

''Sena geldik diyorum!'' diye seslendi abim anca kendime geldim.

''Abicim seninle konusmam gereken cok önemli seyler var.'' dedim.

''Eve girelim herseyi konusacagız zaten.'' dedi soguk bir tonda. Benimle soguk konusmasi canımi cok yakiyordu.

  Eve girdigimizde direk salona yöneldi. Bende pesinden. Karsılıkli oturduk.

''Dinliyorum.'' dedi abim soguk bir sesle. Bir anda

''Canımı yakiyosun.'' dedim. Anlamamıs gibi yüzüme bakti.

''Bana soguk davrandikca beni kırıyosun. Cok zor zamanlar geciriyorum. Canım yeterince yandı. Lütfen sen yanimda ol. Sende canımi yakma.'' dedim yalvarır gibi.

''Sena. Ben senin hep yanindayim.'' dedi.

''Saol. Bide Umut'u unuttum ben. Yasadigımiz güzel gunler en gel anilarimdan olarak kalicak. Yasadıgimız kötü gunler ise. Onlar benim guclenmemi sağlayan hatıralar olucak.'' dedim. Gülumsedi.

''Gel buraya.'' dedi ve kollarıni actı. Hemen ona kocaman sarıldım. ''Ben hep yanindayım. Her konuda bana danısabilirsin.'' dedi abim.

''Biliyorum. Ve seni cok seviyorum.'' dedim. Gülumseyerek.