ERGENOTORUS

Sonu Değişmez!

Multide Yağız- Sergio CARVAJAL- nami değer 'bay bana yavşayip duran' var... Sizi seviyorum... Tabletten yazdıgım icin cok yazım hatam var mazur görün.

   Sarkim bittiginde herkes beni alkısladı. Cok mutlu olmustum. Daha sonra bir kac kisi daha sarki söyledi. Umut ile sürekli bakısıp gulümsüyorduk. Onu gercekten seviyorum. Ciddi oldugum sadece üc konu var ailem, dostlarim ve sevgilim. Onlarin hepsini cok seviyorum. Umut'un gulünce yanaginda cıkan gamzeye ne demeli? Beni oraya gömün!!! Ay! Ölüyom!!!  Neyse düsünmeyi bıraktım cünku provalar bitmisti.

''Aşkım bir yerlere gidelim mi? '' diye sordu Umut. Bana aşkım deyisini o kadar cok özlemisimki.

''Olur.'' dedim ve el ele yürümeye basladık. Bir kafeden iceriye girdik. Masaya oturdugumuzda etrafıma bir baktım. Cok sirin bir yerdi. Adeta bir bebek poposunun kafe haliydi. Neyse..

''Buyrun ne aldınız?'' diye sordu tatlıs garson. Ay seni yrim. Ama sefgilim var tatlım simdi olmaz.

''Ben bir latte olıcam.'' dedi Umut.

''Bende muzlu milkshake.'' dedim ve garson gitti. Biraz daha etrafımi incelerken karsıdaki üc kızın Umut'a baktıgıni ve fısıldastıgıni gördüm. Sinirle onlara bakmaya basladıgimda Umut'ta o tarafa baktı. Sonra bana dönup

''Kıskanırmısta.'' dedi sevimli seevimli.  Ama ben seni yrm btrrm .s.s

''Ama ben bunlari yolarim!! '' dedim sinirle. Sonra tatlıs garson sparislerimizi getirdi. Biz hem sohbet ediyor hemde tikınıyorken, demin aşkımi kesen kizlardan biri masaya yaklastı.

''Aaa! Umut'tu degil mi? Yeni sütügün mu? Beni cabuk unutamazsın sanmıstım.'' dedi ve alayla beni süzdü.

    Sinirden ve saskınlıktan kipkırmızı olmustum ve faltasi gibi acılmıs gözlerle Umut'a bakıyordum.

''Daha iki gün oldu. Ne cabuk.''' dedi sürtük sey. Ama Umut iki gun önce Bursa'daydı. Yani bana bu sabah geldigini söylemisti.

Umut tam bir sey demek icin ağzıni acacakken onu susturdum

''Sevgilim.'' dedim sessiz bi sekilde. Ama birden bagirmaya basladım. ''Hani bu sabah gelmistin Bursa'dan!? Belkide hic gitmedin ha!?'' dedim sinirle.

''Hayatim sakin olur musun? Herkez bize bakiyor.'' dedi Umut.

''Ne sakin olu be!? Bize bakanlar umrumda mi sanki !? Neden hep canımi yakiyosun!? Ben sana ne yaptım!? Ama yeter tamam mi!? Ben senin oyuncancagin degilim ki, gel deyince geleyim, git degince gideyim!! Kahretsin ki herseye ragmen sana asigim!! Ama salaklik bende!! BİR KİTABI İKİNCİYEDE OKUSAN SONU ASLA DEĞİSMEZ!!'' diye bagirdim. Bizi izleyen insanlar umrumda bile degildi. Umut yerinden kalktı. Yanima gelmek üzereydiki.

''Siktigimin kalbi iste! Ota degil boka konmus! '' diye bagirarak hızla kafeden cıktım.

   Gözyaslarım akmak istiyordu ama onun istedigi olmayacak. Beni yıkamayacak. Güçlüyüm ben! Aglamicam. Bu affetme olayindan da abimin haberi olmayacak. Öuf be! Bu kaadr duygusallik yeter! Aşıksam icimde yasayacagiim! Siktigimin yakısıklı, karizmatik, cekici, tatli, sev- ne diyorum ben be!? Onu asla affetmeyecegim!  Kosmaya basladım.

   Eve kadar kostum ama hic yorulmamıstım. Eve girdigimde iceride volta atan abim ve bir adet Caner vardi. Bu görüntüyu hatırlıyorum. Hani okulun ilk günu Caner abime Bora'yi söyledigindede ayniydı.

''Nasıl aaffedersin yaptıgi piçligi!? '' diye kükredi abim.

''Üzerime gelme! Yeterince pisman oldum zaten! Bir dahada ölsem affetmem onu!! '' diye bagirdim sinirle.  Abim bir piclik oldugunu anlamıs sakince bana sarılmıstı. Abimden hic bir gizlim yoktu. Onlara her seyi anlattim. Söyledigim herseyi hatta söyleyemediklerimi. Abim hic bir zaman beni kısıtlayan biri olmamıstır. Hep dinler beni.Yargılamaz. korur. Hic bir zaman sevgililerime karısmamısti. Hic bir zaman arkadaslarima karismamıstı. Sadece korumustu beni. Tavsiye verirdi bana.