5sos DERPCON (Dutch 5sos fanfiction)

Hoofdstuk 21

NIALL HORAN KOMT NU IN MIJN FANFICTION VOOR 😏 Jij denkt nu zovan 'wtf whut?' Maaar lees het maar gewoon haha 😂😏

*POV Maddie*

Ik loop zuchtend door L.A. Het is half 11 en pikke donker. Ik voel me zo bang. Ik zie mensen naar me kijken. Sommige mensen kijken me echt pedo-achtig aan. Ik probeer naar de grond te kijken en de blikken te negeren.

Ik kom bij een park aan en besluit daar vannacht te blijven, want waar moet ik anders blijven?

Ik loop een stukje door het park. Opeens voel ik een hand op mijn schouder. Verschrikt draai ik me om. Ik probeer me los te rukken, maar de persoon blijft me vasthouden. 'Laat me los' sis ik. 'Hé rustig' zegt de persoon. Tot mijn grote verbasing klinkt de stem als de stem van een jong persoon, het lijkt op een Iers accent.

Het licht van een straatlantaarn valt op de persoon. Ik kijk de persoon aan en zie dat het een jongen is. Ik schat hem rond de 20. Hij is best schattig, hij heeft blond haar en mooie blauwe ogen.

'Wat doet zo'n jong meisje als jij hier nog zo laat alleen in L.A.?' Vraagt de jongen. Ik voel me al wat rustiger worden. 'Gewoon' mompel ik, 'lopen.' 'Ben je weggelopen?' Vraagt hij. 'Wat boeit dit je eigenlijk?' Snauw ik, 'en wie the fack ben je?'

'Ik ben Niall, en ik woon hier in dit park.' Ik trek mijn wenkbrauw op, 'dus je bent een zwerver?' 'Zoiets ja' zegt Niall.

'Ik ga weer' mompel ik. Ik draai me om om weg te lopen, maar Niall grijpt me weer bij mijn schouder vast. 'Ho ho ho, denk je dat ik je laat gaan, meisjes zoals jij moeten niet midden in de nacht rondzwerven in L.A., dat is levensgevaarlijk.'

Ik zucht en rol met mijn ogen, 'ik beslis zelf wel waar ik heen ga' zeg ik geërgerd.

'Nee nee' zegt Niall en hij trekt me mee. Ik kijk naar alle vreemde figuren en beslis dat het toch wel verstandiger is om met Niall mee te gaan.

Ik loop met Niall mee naar een bankje. Hij gaat zitten en ik plof naast hem neer. 'Dit is mijn bankje' zegt Niall triomfantelijk, 'hier slaap ik altijd.' Ik knik een beetje ongemakkelijk.

Niall en ik beginnen te praten en ik kom erachter dat hij eigenlijk toch wel heel erg aardig blijkt te zijn.

'Hoe komt het eigenlijk dat je zwerver bent?' Vraag ik na een tijdje. Niall schraapt zijn keel, 'wil je het echt weten?' Ik knik. 'Goed dan' zegt Niall aarzelend.

'Ongeveer 2 jaar geleden was ik een soort van depressief, al mijn vrienden hadden allemaal een vriendin, en ik niet, ik voelde me rot, totdat ik eindelijk een vriendin kreeg, ik was gelukkig, maar toen had ze een ander en maakte ze het uit, ik voelde me doodongelukkig en begon me anders te gedragen, ik werd opstandelijker tegen mijn vrienden, familie, en leraren. Op een gegeven moment werd ik van school getrapt, ik zat aan de drugs, en het ging gewoon niet meer. Mijn ouders hoeften me niet meer, dus ben ik hier gaan leven als zwerver.'

Ik zie tranen over Niall's wangen lopen. Zelf moet ik ook bijna huilen.

Ik pak Niall's hand en geef hem een knuffel. Niall pakt me vast en drukt me nog steviger tegen hem aan.

'Het spijt me dat ik je zo tegen me aan druk, maar ik heb niemand meer die van me houdt, en niemand meer die me knuffels geeft, dus dit is gewoon een fijn moment.'

Ik leg mijn hoofd op zijn schouder, 'het is oké Niall, het is oké.'

'Ik zou zo graag weer contact met mijn ouders willen hebben, en zeggen dat het me spijt, en stoppen met drugs, en minder agressief zijn' huilt Niall.

'Ik blijf bij je, en ik ga je helpen, ik beloof het' zeg ik.

'Heb je voorderest nog iets van hobby's?' Vraag ik na een tijdje.

Niall veert gelijk op, hij pakt een tas onder het bankje vandaan en opent het. In de tas zitten allemaal bussen graffiti. 'Dat is mijn hobby' zegt Niall blij. 'Vet!' Roep ik.

'Zal ik het je leren?' Vraagt Niall. 'Ja, dat lijkt me zo leuk!' Lach ik. 'Kom', Niall staat op, pakt mijn hand, en sleurt me mee naar een rustige plek waar we graffiti kunnen spuiten.

Aaaaw Niall 😫 MAAAAR, ik hoop dat jullie het leuk vinden dat Niall in mijn fanfiction voorkomt haha :) had je niet verwacht eh?! 😏😂