Yesterday's Dream

Strike Eighteen

" Your safe haven is my greatest fear. And that's whenever you're at my side."

Night has passed. And the sun had rise already. So I decided to lazily get up in the bed. And fix myself before going out in my room here in their house. Maaga akong aalis sa bahay nila. Para makapagprepare na ko sa bahay. Tutal naman ay babalik rin ako dito para ihatid si Fluppy sa school. Napagutusan na naman ako e.

" Ikaw na bata ka. Ilang araw ka nang hindi umuuwi dito ha. CK! Tapatin mo nga ako. Nagbubulakbol ka ba ha iho?" litanya na sinalubong agad sakin ni Nanay Charrie. Hindi ko na lang ito pinansin at sa halip ay ginawaran ko na lang siya ng beso beso as sign ng respect to the old woman.

" Te- teka? A-ano to?" turo niya dun sa marka ng kadena sa leeg ko na nakuha ko nung. nung. Aish! Basta. Agad ko namang tinaas ang collar ng polo ko para hindi niya iyon makita. Peste. Nalimutan ko palang takpan kanina bago ako umalis sa kanila.

" A-ah! Ne-nevermind this matter Nanay." kinakabahan kong sabi sa kanya. Akala ko ay hindi na niya ako papansinin kaso kinurot niya ko sa tagiliran kung saan may pasa ako kaya napahiyaw ako sa sakit. Tsk! Agad naman niyang itinaas ang polo ko. At laking gulat niya ng makita ang mga gasgas at sugat roon.

" A-bat? Pa-pano?" sabi niya. Hinawakan ko naman siya sa balikat niya at tsaka nagpaliwanag sa kanya. " Nanay. Nung isang araw po kasi may kini kidnap na bata dun sa may tapat ng bahay na tinutulugan ko. At syempre kailangan kong tulungan yon. Kaya nagpakagentle-" paliwanag ko na pinutol naman niya. " Ayan na nga bang sinasabi ko e. Hindi ligtas duon bakit ka pa duon natutulog? Tsaka diba sabi ko. Wag mong hahayang masaktan ang sarili mo. Ewan ko ba sayong bata k-" pinutol ko naman agad ang sasabihin niya " Nay! Don't be too nagger okay? Buhay pa naman ako e! Kaya wag nang mag alala!" paalala ko sa kanya. Nakita ko naman papahikbi na siya. Kaya hinawakan ko ang mukha niya at tsaka ko pinunasan ang luhang nagsi si tuluan na. Niyakap ko rin siya at hinagod ang likod.

Sa totoo lang. Kahit naman kasi makulit to si Nanay Charrie. At napaka over protective sakin. Hinding hindi ako nagsasawa sa kanya. She has been my mother here in the Philippines. For the past year of my existence we grew up of being together. She sacrifice a lot for me. She even didn't attend any of the days of her son's wake. Yes! Namatayan na ng anak si Nanay Charrie. And that time nagkasakit ako. And my so called parents was busy in their lives sa ibang bansa. Kaya I was leave here together with Nanay Charrie. We've both fight through my illness kaso kapalit ng buhay ko ay ang pagkamatay naman ng anak niya. Ng nagiisang anak niya. And even her own husband has passed away. Hindi kasi nito nakayanan na mag isa na lang siya sa buhay.

And that time. Kahit na medyo mahina pa ako. Pinilit ko talagang magpakatatag nuon. Alam ko kasi yung nararamdaman niya e. Siguro nga masyadong bata pa ako nun. Kaso ranas ko na e. Kaya naman ilang linggo kaming nanatili sa kanila. She sold their house. At yung perang yun. Ginamit niya para ipamburol sa asawa niya. May utang pa nga sila nun sa may hospital na kina admitan ng anak niya e. And I myself pay that debt of theirs on my savings.

Although malaki nga ang nabawas sa savings ko ayos lang. Even my parent didn't know about this. Natakot pa nga si Nanay Charrie nune. Kaso sabi ko sa kanya. That would be pure secret. Kaya hinding hindi iyon malalaman nila Mom and Dad. And guess what my parents freeze my savings account. Buti na lang nakapag labas kami nuon ni Nanay Charrie ng atleast 20 thousand for our monthly supplies at baon ko sa school.

And guess what they freeze it for fucking half month kapalit ng 100 thousand na pinambayad ko sa hospital bill ng anak ni Nanay Charrie. Kaya naman talagang todo tipid kami nun ni Nanay Charrie. To the point na kailangan pa naming pagsamahin ang sweldo niya at yung pera ko for our daily expenses.

" Nay trust me ok? I promise to be more careful next time. Just please wag na pong umiyak a!" parang bata kong sabi sa kanya. Siya naman ay kahit sumisinghot singhot pa ay nag nod na lang rin sakin.