Tinulak ko siya palayo sa akin pagkarinig ko sa sinabi niya. Nasapo ko naman yung noon ko bigla habang pabalik-balik ng lakad.
"Dixie Glem, ano ba ang problema mo ha??"
I admit, for a second, kinilig ako dun sa sinabi niya. But I don't think that he has the right to tell that to me. It felt like he wants to control me. I can't let him. I want to get over him. Ayoko na.
"Urgh! Nakakainis ka! Ano ba ang gusto mo ha? Ang mag madre ako para wala ni isang lalaki ang makalapit sa akin? Ganun ba ang gusto mo?!"
Kumukulo talaga ang dugo sa sinabi niya. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa kanya. Gusto ko siyang sampalin, tapakan, sabunutan. LAHAT! Naiinis talaga ako!
"I just don't want any guy near you okay? Yun na yun!"
Hinarap ko siya then nilapitan.
"Yun na yun? YUN NA YUN? Hindi yun YUN NA YUN! Wala kang karapatan na sabihin sa akin yun! Wala kang karapatan na kontrolin ang buhay ko!"
"Hindi ko kinokontrol ang buhay mo!"
"Well it felt like it!"
"Then you're completely wrong!"
"Really huh? Then tell me, bakit ayaw mong may mapalapit sa akin na ibang lalaki ha? Tell me!"
"Kasi nagseselos ako!"
Napanganga ako sa sinabi niya. I can't believe my ears. Si Dixie? Nagseselos? Why?
"But... why...?"
"I'm selfish. Ang sa akin, akin."
Again, nagulat na naman ako sa sinabi niya. He's acting as if we're still together.
"Dixie, what in the world are you saying? We're over. One year ago na."
"Alam ko."
"Eh alam mo pala eh! Eh bakit ganyan ka kung umakto ngayon ha??"
"Hindi ko alam! Basta nagseselos ako! At gusto ko na sa akin ka lang kahit hindi na tayo! Naiintindihan mo ba yun Danna ha?"
"No."
This time, siya naman ngayon ang sapo ang noo habang palakad-lakad sa harap ko.
"I don't know how to explain things to you anymore." he said after a minute or so.
Nahihilo na ako sa ginagawa niyang pabalikbalik ng lakad. Kaya nung natungon siya sa harap ko, pinigilan ko na siya sa mga braso.
"Hey! Stop it okay? Nahihilo na ako sa ginagawa mo."
"I-I'm sorry. But you know me. Ganito talaga ako kapag naguguluhan."
Yeah. Kahit noong kami pa, kapag may hindi klaro sa kanya or may bumabagabag sa loob niya, naglalakad siya na parang baliw na pabalik-balik hanggang sa siya na mismo ang mapapagod at mahihilo.
"Let's clear things out okay? Tell me the truth Dix," tinignan ko siya sa mga mata. "mahal mo pa ba ako?"
I don't know where I got the courage to ask him that question. Kahit alam ko na ang sagot, tinanong ko pa rin. Hindi ko alam kung bakit. Maybe for my own sake na rin. Para tumatak na talaga sa isipan ko na hindi na niya ako mahal. Pangdagdag factor kumbaga para maging madali yung pag move on ko. Kahit na masakit yung knowledge na yun, okay lang. Para isang bagsakan nalang ang sakit. Tapos hindi ko na mamamalayan na naka move on na pala ako.
Hay... Sana ganun lang talaga kadali ang lahat.
"Sagutin mo ako.."
He looked at me. He looked confused and afraid. Hindi ko alam kung bakit siya takot at kung saan siya takot. Pero yun ang nakikita ko. Then after a while,
