Michael's POV:
Summer... Nagulat ako nung nakita ko siya dito sa bar. Hindi ako nagexpect na magku-krus ulit ang mga landas namin. I've been avoiding her for ages. And ito yung first time na nagkaharap ulit kami after a long time. And hindi ko itatanggi na until now, iba pa rin yung impact niya sa akin. Pero hindi pwedeng bumalik ang nararamdaman ko para sa kanya. What for? Mauuwi lang naman ulit ang lahat sa wala. Just like before...
"Ang tagal naman nila Danna." Jem said.
"Hayaan na natin sila. Kailangan din naman nilang magusap."
"How did you guys know about Danna's feelings? Bakit hindi ko alam?"
"At nagtanong ka pa Jem? Eh ikaw na ata ang may pinakamagulo ang utak sa lahat na kilala ko. Ibang klase yang utak mo eh. Parang walang laman!"
"HOY LEX! Ayan ka na naman ha! Tigilan mo na nga ako! Parati mo nalang akong iniinis!"
"Hinahayaan mo naman na inisin kita. Bakit hindi mo nalang ako patulan diba? Tutal, bored ako parati sa buhay ko. You'll serve as my medium for fun kapag wala akong magawa. Tawagan nalang kita kapag bored ako okay?"
Napailing nalang ako ng biglang may lumipad na sapatos at tumama sa mukha ni Lex.
"Aw! What was that for?! Masakit yun!" sabi ni Lex na napatayo bigla at galit na galit na nakatingin kay Jem habang hinihimas ang nasaktang parte ng mukha.
Tumayo din si Jem at hinarap si Lex. Tsk, tsk... I smell trouble in here.
"Yan ang bagay sayo! Ang yabang2 mo! Huwag mo akong gawing personal clown mo kasi hindi bagay sa ganun ang beauty kong iton! Heh!"
"Dan, labas na muna ako. Magkakaroon ata ng world war 3 dito. Ayokong makisali."
"Ang daya mo brod. Ipapasa mo na naman sa akin ang dalawang 'to? Oh sige. Bumalik ka agad para kapag sumabog ang dalawang 'to, ikaw ang sasalo."
"Ewan ko sayo."
Lumabas nalang ako na napapailing. It's two in the morning and ang dami pa rint tao. Naglakad lang ako ng naglakad sa parking lot. Kapag may bumabagabag sa loob ko, hindi ako pamakali. I tend to do something over and over again hanggang sa hindi ko na namalayan na para na pala akong baliw sa ginagawa kong iyon.
So yeah, naglakad lang ako ng naglakad hanggang sa makarinig ako ng dalawang tao nag-uusap. Hindi ako yung tipo ng tao na mahilig sa chismis pero pamilyar kasi yung boses ng dalawang taong naririnig kong nag-uusap. Lumapit ako para tignan kung sino ang mga yun and tama nga yung hula ko. Kilala ko nga kung sino ang dalawang naguusap. Dixie and Danna. It's high time for them to talk seriously. Dapat nga noon pa nangyari 'to. Para malaman nila na niloloko lang nila ang mga sarili nila.
"I know what you'll say Danna. But when saying it, I want you to look at me..." It was Dixie. And he looked like he's hurting a lot. Ngayon ko lang nakita ang kaibigan kong ito na nasaktan ng todo2 ng dahil sa isang babae.
"Look at me Danna." He held her chin and pinilit siya na tignan siya. "Say it Danna. Say it."
Habang tinitignan ko sila, para akong mawawalan ng hininga. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari. Hindi ko alam kung magkakaayos ba sila at babalik sa dati or itutuloy nila yung kalokohan nila na magkunwari na wala lang ang lahat.
I saw Danna looked at Dixie. Then she told him what I think was the most hurtful words my friend has ever heard in his entire life.
"Stay away from me... because it's what I'll do. I'll stay away from you... please... Stay away..."
Umalis na ako sa spot na yun at hinayaan ko na sila. Hindi ko man gusto ang nangyayari sa kanila, wala na akong magagawa. So bumalik ako ng bar with my thoughts still with the two of them.
Dixie's POV:
"Dixie..."
When I heard her say my name, andun na naman yung kurot sa puso ko. I wanted to burst out everything. I wanted to tell her the truth. But I can't. I tried so hard to stop myself from doing so. So I just hugged her tighter. I don't want to let go of her... But I have to... It's for the best.
"Shh.. D-Don't stop me from doing this. I'll stay away. I promise. But before that, I need to do this. I need to hold you in my arms again. This will be the last time. But please, let me hold you like this for a while Danna. Please... Let's stay this way for a while..."
I hoped that our hug wouldn't end; that all of this isn't true. But slowly, she broke the hug, set herself free from my embrace, and looked at me straight in the eyes. When I saw those eyes, those eyes full of sadness and hurt and suffering, for the nth time, I wanted to punch myself for being the reason for those tears. And for the nth time, I tried so hard to stop my tears from flowing when I heard her say what I'v been wanting to hear from her for a very long time.
"I love you..."
And then,
she left.
As I was watching her walking away from me, a tear fell from my eye. And I said what I've been wanting to tell her all this time...
"I love you too Danna... I still do."
